Kıbrıs sorunu, her seçim dönemi, adayların oy devşirme mezesi olagelmiştir.
Seçmenin en önemli sorunu eğer “Kıbrıs sorunu” ise seçimde de konunun tartışılması normaldir.
Ama tartışılması, adayların görüş açıklaması normaldir.
Oy devşirmek için meze yapılması değil.
Bu halk, tankların yürütüldüğü, jetlerin uçurulduğu seçim kampanyaları da gördü, “hainler seçilirse memleketi satacaklar” kara propagandası ile asker ve elçilik görevlilerinin köy köy gezdiği dönemlere de tanıklık etti.
Dolayısı ile vatandaşın hamasi milliyetçi nutuklara karnı toktur.
Ya da köken ayrımcılığına dayalı oy bezirganlığına da.
Önümüzde bir cumhurbaşkanlığı seçimi vardır.
Ve görünen odur ki belli merkezler, geçmişin utançlarını yeniden tekrarlamak hedefindedirler.
“Türkiye bu adayı istemez” şeklindeki kara propaganda şimdiden piyasaya sürüldü.
Federasyoncular ve federasyon karşıtları üzerinden toplumu kamplaştırmanın kapısı aralandı.
Türkiyeli-Kıbrıslı ayrımcılığı etrafa salındı.
Tüm bunlardan murat edilen de daha fazla oy alma, seçimi kazanma ve saraydaki koltuğa oturmadır.
Ve bir nokta daha, cumhurbaşkanlığı seçiminden sonra mutlaka erken genel seçim olacaktır.
Kimi fırsatçılar cumhurbaşkanlığı seçiminde yaratacakları kamplaşmalarla erken genel seçime avantajlı girmenin hesaplarını yapmaktadır.
***
Parası ödenerek masa başında sonuçlarla oynanarak yapılan anketlerden çıkardıkları sonuçlar aslında yapanların niyetini de ele vermektedir.
Verilen mesaj şudur:
“Bu toplum Kıbrıs sorununun çözüleceğine artık inanmıyor, artık federasyon istemiyor ve KKTC’ye dört elle sahip çıkıyor.”
Hileli anket sonuçlarından coşup da “Akıncı görüşmelerden çekilsin, 25 Kasım zirvesine gitmesin” diyenler bile oldu.
Samimi düşüncem şudur ki bu görüşlerini söylemeye davam etmeleri hayırlı olur.
“Federasyonu reddedelim, iki devlet isteyelim eğer Rum kabul etmezse de görüşmelerden çekilelim.”
Cumhurbaşkanlığı seçiminde böylesi bir propaganda yapılması halkın bilinçlenmesi açısından yararlı olur.
Çünkü halkın bilmesi gerekiyor;
Federal çözümü reddedersek başımıza neler gelecek?
Görüşmelerden çekilirsek nasıl bedeller ödeyeceğiz?
İki devleti Rum’a ve Avrupa Birliğine nasıl kabul ettireceğiz?
Kabul etmeyecekleri aşikarsa şimdiki statüko ile nereye varacağız?
Aslında iki devletlilik ilhaka giden yolun başlangıcı değil mi?
Peki bu halk ilhakı istiyor mu?
