Bu yıl da, 1 Mayıs , bölünmüş bir adada kutlandı. Oysa, 1 Mayıs’ın temel anlamı “ Bütün Dünya İşçileri Birleşin” sloganının haykırdığıdır.
İlk kez 1856‘da Avustralya‘nın Melbourne kentinde taş ve inşaat işçileri, günde sekiz saatlik iş günü için Melbourne Üniversitesi’nden Parlamento Evi’ne kadar bir yürüyüş düzenlediler.
1 Mayıs 1886‘da Amerika İşçi Sendikaları Konfederasyonu önderliğinde işçiler günde 12 saat, haftada 6 gün olan çalışma takvimine karşı, günlük 8 saatlik çalışma talebiyle iş bıraktılar.
Şikago‘da yapılan gösterilere yarım milyon işçi katıldı. Luizvil‘de (Kentaki) 6 binden fazla siyah ve beyaz işçi, birlikte yürüdü.
O dönemde Luizvil’deki parklar, siyahlara kapalıydı. İşçiler, sokaklarda yürüdükten sonra hep birlikte Ulusal Park’a girdi. Her eyalet ve kentte, siyah ve beyaz işçilerin birlikte yaptığı gösteriler, gazeteler tarafından, ‘Böylece ön yargı duvarı yıkılmış oldu’ şeklinde yorumlanmıştı.
1886 larda işçilerin Amerika’da başardıkları birliği, ne yazıktır ki, Kıbrıslılar hala başaramıyor.
Ada’daki bölünme hala devam ediyor. Türk ve Rum işçilerin çoğu sınıf bilinci yerine milliyetçiliğin dar penceresinden olaylara bakıyorlar.
Bu yıl Kuzey Kıbrıs’ta bazı işyerlerindeki işçilerin çalıştırılmaması yönünde bir karar üretilmiştir. Bu karar beraberinde birçok tartışma da yaratmıştır.
Aslında, 1 Mayıs gününün anlamı üzerinde duran işçilerin sayılarının artması, o gün çalışıp çalışmamaktan daha önemlidir.
Çalışan işçilere sınıf bilinci nasıl verilecektir?
Dünya çapındaki kapitalist sömürünün önüne nasıl geçilecektir?
Doğanın tahribi nasıl engellenecektir?
Bütün dünya işçilerinin birliği nasıl sağlanacaktır?
Irkçılık nasıl geriletilecektir?
Dünya çapındaki, geri kalmış toplumlardan sanayileşmiş olan ülkelere doğru oluşan GÖÇ nasıl ele alınmalıdır?
1 Mayıs günü bu konuların derinlemesine ele alınıp tartışılması insanlık için gereklidir.
1 Mayıs’ı bir tatil günü olarak değil, bir mücadele günü olarak algılamadıktan sonra, işçiler çalışmış veya çalışmamış, bunun pek bir değeri yoktur.
Kuzey Kıbrıs’ta ve Güney Kıbrıs’ta kutlanan 1 Mayıs, içi boşaltılmış bir kutlamadan başka bir şey değildir.
“Bütün ülkelerin işçileri birleşiniz” sloganının Kıbrıs’taki anlamı, “Ana yurdu BİRLEŞTİRİNİZ” olmalıdır.
Bölünmüş bir Kıbrıs’ta, Rum emekçileri de Türk emekçileri de, başka ülkelerden adaya gelmiş emekçiler de bölünmüş bir şekilde, SERMAYENİN çizdiği sınırlar içerisinde ÖMÜR TÜKETMEYE devam edeceklerdir.
