Ada Türklerinin oldum olası refah içinde yüzen zengin bir toplum oldukları söylenemez.
Osmanlı döneminde de, İngiliz döneminde de yoksul bir toplumdular.
Varlıklı çevreler yok değildi.
Osmanlı döneminde “ağalar” toprak sahibiydiler ve Kıbrıs’ın zenginliği ne idiyse bu zenginlik gelen giden paşalar ve ağalar arasında paylaşılıyor, sırasında kanlı bıçaklı kavgalar oluyordu; geriye kalan ahali ise yoksuldu.
Bu yoksulluk yüzünden zaman zaman kendilerini bunaltan vergiler nedeniyle Rum-Türk ahalinin birlikte isyan ettikleri de olmuştu…
…
Osmanlı döneminde vergiler altında kıvranan ahalinin Osmanlının zor dönemlerinde Saltanat hazinesi için yardım topladığına dair bir kayda tarafımızdan rastlanmamıştır; Osmanlı’nın ekonomik anlayışı elde tuttuğu topraklardaki ganimetle ve tabasından aldığı vergilerle hazinesini zenginleştirmekti.
Ancak Kurtuluş Savaşı sırasında ada Türkleri çeşitli cemiyetler vasıtası ile Anadolu’ya yardım için şehirlerde, köylerde ve kasabalarda kampanyalar düzenleyip para ve kıymetli ziynet eşyası topladıkları ve toplanan toplam değeri Atatürk’e gönderdikleri biliniyor…
…
Menderes dönemi gericilere ve yobazlara kapı açarken, aynı zamanda “komünist avı” na çıkılmış, bu çerçevede birçok Türk aydını hapse atılmıştı.
“Küçük Amerika” yalanlarının ardında Türkiye’yi bağımlı hale getirecek dış kaynaklı projeler yatmaktaydı.
6-7 Eylül (1955) olaylarında Rum azınlığa karşı girişilen terörün ardında Menderes hükümeti bulunuyordu.
Nihayetinde “1960 İhtilali” bu ve buna benzer nedenlerle yapılmıştı.
1960 İhtilali olduğunda Kıbrıs Cumhuriyeti ilan edilmek üzereydi.
Çok geçmeden aynı yıl içinde cumhuriyet ilan edildi, Türkiye’nin ilk Lefkoşa Büyükelçisi Dirvana oldu.
Belli ki “60 İhtilali” Kıbrıslı Türkler arasında heyecan yaratmıştı.
Yaratmıştı ama anlaşılıyordu ki, Türkiye hazinesi tam takır kuru bakırdı.
Bu yüzden Kıbrıs’ta yine kampanyalar düzenlendi; amaç Türkiye hazinesine yardımdı.
Bu kampanyalar sırasında toplanan para ve ziynet eşyalarının listesi bizzat Dirvana tarafından yayınlanmak üzere gazetelere veriliyordu.
11 Kasım 1960 tarihli Halkın Sesi gazetesinde şöyle bir haber yer almıştı:
“25 Elim 1960 tarihine kadar TC Büyükelçiliğine Kıbrıs Türk Cemaati tarafından Anavatan Devlet Hazinesine yapılan ve teslim edilen eşyalar şunlardır:
69 adet taşlı yüzük, 427 adet yüzük, 476 küpe, 334 alyans, üç adet altın saat, 100 adet muhtelif altın, 1 bendo, bir adet altın zincir, 769 adet altın diş, 53 adet bilezik, 35 adet yürek, 1 adet elmas yüzük, 1 adet gerdanlık, 7 adet altın iğne, 1 adet maşallah. Listeler daha sonraki nüshalarda devam edecektir. (Ahmet An, Kıbrıslı Türklerin Siyasal Tarihi, 1930-1960)
…
Kıbrıs’taki Türklerin Türkiye’ye karşı ruh hali böyleydi ve bu ruh hali Osmanlı dönemi ile cumhuriyet dönemi arasında fark gösteriyordu…
…
Maraş’ta bir sandviç yemek için 7 uçak kaldıran bir Türkiye, Kıbrıslı Türklerin altın dişini söküp hazine yardımı yaptığı Türkiye değildir…
Başka türlü de söylenebilir:
Bir piknik için 7 uçak kaldıranlar Türkiye değildir…
