Restore edilerek halkın ziyaretine açılan Kumarcılar Hanı’nda mekan sahipleri ilgi bekliyor
HK Ajans
Kumarcılar Hanı’nda üretenler halkın ve Turizm Bakanlığı’nın kendilerine olan ilgisizliğinden şikayetçi. Geçtiğimiz yıl restore edilen Kumarcılar Hanı içerisinde dükkanları kiralayanlar el emekleri, göz nurları ile üretim yapıyorlar. Ürettiklerinin de birileri tarafından değer görüp satın alınmasını bekliyorlar. Ancak ne yazık ki bugüne kadar ne Turizm Bakanlığı, ne de halk tarafından beklenen ilgi gösterilmemiş. Han’da özellikle üst katta, resimden tutun da, takılar, camdan figürler, el örgüleri, ahşap işler, eski eşyalar, deyim yerinde ise göz boyuyor. Bunların satın alınması için de emek harcayanlar doğal olarak ziyaretçi bekliyor. Biz de Kumarcılar Hanı’na konuk olarak orada ortak bir yeri olan 3 kadın, Gediz İnan, Ülgen Muratoğulları ve Fatma Akçaba’dan üretimlerini ve hayallerini konuştuk…
Güzel Sanatlar Akademisi’nden ayrılmak zorunda kaldım
SORU: Sanatla tanışmanız nasıl oldu?
İNAN: Sanatla tanışmam çok eskiye dayanır. Liseyi bitirdikten sonra Mimar Sinan Üniversitesi o zamanlar İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi idi ben oraya gittim. Orada eğitime başladım ikinci sınıfta elde olmayan nedenlerden dolayı okulu bırakıp geri döndüm. Resim eğitimi her zaman için içimde bir ukde olarak durdu. Zaman zaman yine çalışmalarıma devam ederdim. Daha sonra arkadaşlarla Telekomünikasyon Dairesi’nde beraber çalışıyorduk ve 3 arkadaş birlikte böyle bir iş yapmaya karar verdik…. Fatoş ve Ülgen ile Aşık Mene Atölyesi’ne başladık 2010 yılında. O zamandan bu yana devam ediyoruz orada.
Bizde resim satın alma kültürü gelişmedi
SORU: Burada neler sergiliyorsunuz?
İNAN: Burada yaptığımız resimlerimizi sergiliyoruz. Bu zaten her zaman düşüncemizde olan bir olaydı. “Bir yer bulsak küçük bir atölye gibi” diye düşünürdük. Hocamız da bizi her zaman yüreklendirirdi. “ Bulun artık bir yer. Bir atölye açın” diye. Böyle bir fırsat bulunca da küçük de olsa burada çalışmalarımızı sürdürebiliyoruz. Resimlerimizi sergiliyoruz. Bizde maalesef resim satın alma kültürü gelişmiş değildir.
Burada herkes bir şeyler üretiyor
SORU: Kumarcılar Hanı’nda sizin dışınızda da birçok kişi görüyoruz burada üretim yapan. Yaşlı teyzelerin de örgüler örüp pazarladığını gözlemledik. Burada ortak bir üretim var sanki.
İNAN: Aslında çok güzel bir birlikteliğimiz var handa. Çok sıcak. Çok uzun bir zaman geçmemiş olmasına rağmen ki Kasım sonu başladık burada olmaya. Herkes çok samimi, içten ve herkes bir şey üretiyor. Örneğin, bazısının kızınındır iş yeri, anneler el veriyor. Onlar duruyor dükkanlarda. Herkesin elinde de gördüğünüz gibi bir iş vardır. Herkes bir şey üretiyor. Herkes kendi el emeğini pazarlıyor çoğunlukla.
Bakanlık Han’a sahip çıkmadı
SORU: Turizm Bakanlığı ile ortak çalışmalarınız var mı?
İNAN: Maalesef Turizm Bakanlığı gereken ilgiyi buraya göstermedi. Açtı ancak bizim çok ısrarımız karşısında Han’ın önüne ismi yazıldı, öne levha asıldı içerde neler var diye. Bayağı 4-5 ay boyunca savaştık bunun için. Tur Rehberleri Kumarcılar Hanı’nı programlarına koymamıştır ne yazık ki hala daha. Bizim şikayetimiz de budur zaten.
Turist Rehberleri programına hala Kumarcılar Hanı konulmadı
SORU: Bakanlıktan talebiniz nedir?
İNAN: Kumarcılar Hanı’nı da Turist Rehberleri programına konulmalı. Özel bir çaba gösterilmeli buranın tanıtımı için. Çünkü kendi halkımız bile buranın retsore edilip açıldığını bilmiyor. Tabii ki doğaldır yeni açılan bir yerin bir anda dolup taşmasını beklemiyoruz. Bir geçiş süreci yaşanacaktır. Ama Turizm Bakanlığı’ndan beklentimiz tanıtımına önem vermesi, broşürlerine katması ve sahip çıkmasıdır. Burada çeşitli sıkıntılarımız vardır. Sadece aşağıda bir kadın, bir de erkek tuvaleti var. Yukarda 20 kusur odada var….. Tuvaleti aşağıda temizleyen bir arkadaşımız var. Biz de kendi aramızda para toplayıp temizlik malzemesi, kağıt falan alıyoruz. Böyle güzel bir dayanışmamız var burada. Geçtiğimiz gün hepimizden geriye dönük birikmiş temizlik bakım parası talep edildi. Biz de bunu ödemeyi reddettik. Hizmet verirlerse ödemeye kimsemizin itirazı olmaz. O nedenle bakanlığa bir yazı yazıp bu düşüncemizi ilettik.. Dövizdeki yükseliş dolayısıyla kiralar herkesin cebini yakmaya başladı. Kiralarda bir düşüş yapacaklarını söylediler. Bunu da Maliye Bakanı kendisi söyledi. Bekliyoruz.
Halkı ziyaretimize bekliyoruz
SORU: Buradan halka mesajınız ne olur?
İNAN: Herkes üretiyor. Çok uzun zamandır kültürel mirasımız olan Kumarcılar Hanı atıl durumda, yıkılmak üzere iken yeniden topluma kazandırıldı. Halkın buraya sahip çıkmasını, gelip ziyaret etmesini bekliyoruz. “Üreten yok Olmaz” deniyor ya, burada da herkes üretiyor. Gelip en azından bizler ne yaparız görsünler. Bu ziyaretlerinden memnun oluruz… Turist geldiğinde hiç bir şey almıyor sadece fotoğraf çekiyorlar. Yine bize sahip çıkan yerli halktır. Gençlere sahip çıksınlar.
Ülgen Muratoğulları
SORU: Siz üretmeye nasıl başladınız?
MURATOĞLULLARI: Telekomünikasyon Dairesi’nden emekli olduktan sonra, Fatoş arkadaşım bana resim kursuna gitmemizi önerdi. Ben de kendisine “ ne alaka, ne zaman resim yaptık ki resim kursuna başlayacağız” dedim. “Yapacağız, hem de sen çok güzel yapacaksın” diyerek beni cesaretlendirdi. …Daha sonra Aşık Mene atölyesine gittik. Orada daha da geliştirdik kendimizi ve bir gün Aşık Hoca bize “artık kendi atölyenizi açın, bir ortamınız olsun” dedi. Biz de burayı açtık.
Sanatla çok ilgilenen yok
SORU: Halkın size olan ilgisi nasıl?
MURATOĞLULARI: Daha çok bilmiyor herkes buraları. Bazı insanlar ilgileniyorlar ürünlerimiz ile ama bazısı da sadece bakıp geçiyor. Çok fazla ilgilenen yok sanatla. Zamanla gelişeceğine inanıyorum.
Fatma Akçaba
SORU: Üçünüzün bir araya gelmesi nasıl oldu?
AKÇABA: Bundan kaç sene önce resim kursuna gittik. Aşık Mene bize yol gösterdi. Sonra böyle bir imkan doğdu, bir araya geldik. Minik bir yer burası ancak çok güzel şeyler yapacağımıza inanıyorum burada.
Rüya Güneyli ile başladık Aşık Mene ile devam ediyoruz
SORU: Emekli olunca mı kursa gitmeye başladınız?
AKÇABA: Evet, ben uzun yıllar küçüklüğümden beri resim yapmayı istemişimdir. Fakat, okulda illaki bir iş yapacaksam en iyisi olsun, çok düzgün olsun istiyordum. Çok yakın bir arkadaşımız, komşumuz Rüya Güneyli, o Fransa’dan geldi ve bir atölye açacağını söyledi. Orada ders verecekti. Ben de hemen üzerine atladım. İki yıl onunla çalıştık Daha sonra da Aşık Mene Hoca ile çalışmaya başladık.
