Akşamları kaçta yatırsam yatayım, hiç uyumamış da olsam, üzerime güneşi doğdurtmam, sabah beş buçuk altı uyanırım. Bazı Türkiye kanallarındaki haberleri izler saat yedide evden çıkarım.
Dün yine öylesine uyandım. Ve artık otomatiğe kurulmuş makine gibi inisiyatifi hareketlerle bir TV. Kanalındaki haberi izlemeye başladım. Türkiye, Cumhuriyeti’nin 90. yılını kutlamaya hazırlanıyordu. Ekranda, “çıktık açık alınla” diye başlayan Onuncu Yıl Marşı’nın kaset görüntüleri vardı… Tarihe kazınmış “Ne mutlu Türküm diyene” cümlesi ile biten Onuncu Yıl Nutku’nu okuyan Atatürk, tekrar tekrar ekrana geliyordu…
Gözlerim yaşardı… İşte “büyük Türkiye” dedim… “Az zamanda çok ve büyük işler yapan…” Ki o büyük Türkiye dün “Anadolu ile Batı yakasını İstanbul Boğazı’nın altından “Marmaray” Projesi ile birleştiriyordu. Asya deniz altındaki dört dakikalık zaman içinde Batı ile buluşuyordu…
Ve tabii 1974’te askeri zaferi siyasi çözümle perçinleyip özgürlük ve egemenliğine kavuşması gereken Kuzey Kıbrıs’ı düşündüm… Asya ile Avrupa’yı birleştiren, artık dünyada söz sahibi olan, Ortadoğu’da büyük güç ve lider konumuna gelen Türkiye’nin, Kıbrıs’la ilgili yükümlülüklerini hatırladım…
Ki Denktaş’a ne diyordu Arafat: “Keşke benim arkamda da sizin gibi bir Türkiye olsaydı…”
OYSA: Kırk yıl sonra devasa Türkiye’nin şeref ve namusu olması gereken Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti ne oldu?
Çözüme, Rum’u hasedinden çatlatacak ekonomik büyümeye hasret, tanınmamışlığın ambargoların altında ezilen bir malul Türk devleti!
“Marmaray” gibi projelerin sahibi, borularla Kuzey’e su akıtacak kadar dünyada “ilkleri” çakan teknolojilerin büyük Türkiye’si, neden artık Kuzey Kıbrıs’ta, o 1974’ün anlı şanlı “anavatanı” değildir? İşte yanıtı:
***
Deniz bitince KKTC de bitti
Kendimizi kandırmaya gerek yoktur. Çünkü:
*Rum’un 1974’te Güney’e giderken bıraktığı ve Kuzey’in yüzde seksenini oluşturuyor denilen serveti bitti! Alan aldı, satan sattı.. Artık bu rantın kırıntıları bile kalmadı!
*Ankara’nın “grak dedik mi su gruk dedik mi et” vermesi de bitti! Bülent Ulusu, Özal dönemlerinin o büyük para akışları, Erdoğan’lı AKP’nin ilk yıllarındaki yardım ve katkıları gitgide azaldı, yerlerine “kendi ayaklarınızın üzerinde durun” ültimatomları kondu!
*Devlet sektörleri her iktidara gelen partinin çiftliği olarak kullanıldı.. Oy kaparozlama uğruna adama göre işler uyduruldu, kadrolar şişirildi.. Sonuç ortada, hepsi de battı!
*Kıb-Tek’in, Sigortalar’ın, belediyelerin giderleri sürekli artarken, gelirleri azaldı, şimdi hepsi de “isyanı oynamakta!”
*Devlet daireleri tıka basa geçici memurlarla dolduruldu! Her defasında kadrolamalar yapılmak zorunda kalındı. Devletin hazinesi kalbura döndü!
*Vergi alınamadı gelirler “dolaylısı” ile sağlanılmaya çalışıldı, pahalılığı azdırdı… El an devamda…
*Kırsal kesime teşvikler rutine bindirildi… Bu kez tarlasına bahçesine tek ter damlası akıtmayan da devletin kanını emen kamburundaki sülüğü oldu!
*Turizmin turisti yerine memleketteki kumarhanelerde kumar oynamaya gelenler arttı!
*Üniversiteler çoğaldı, mezunu olmayan kalmadı ama iş aş da aslanın ağzına düştü! Memleket bir kez daha göç yollarındaki gençlerine ağlar oldu!
*İş aş bekleyenlerle, yollara düşen huzursuz insanların sendikaları hayat hakkı ararken iç barışı dinamitledi!
…Onlarcasını daha sayabilirsiniz? En önemlisi kırk yıldır çözümün sağlanamaması nedeniyle ambargolar altında kıvranan “çaresiz bir toplum durumuna düşürülmüş olmamız…” Şimdi soralım ama:
***
Neden Türkiye’nin büyüklüğü KKTC’ye yansımıyor?
KKTC’nin bu içinden çıkılmaz, bundan sonra da çıkamayacağı sosyo ekonomik durumu ne ifade ediyor Ankara için!
Mesela: Artık çok iyi biliniyor ki çatlasak da Kıb-Tek’i kurtaramayız. Dolayısıyla elektrik sarfiyatına zam yapmaktan başka çare kalmıyor kaldı ki onun da Kurumu kurtaracağı belli değil…
Buna karşın tutun ki “o zamlar yapıldı!” Ne olacak? Bir “kurum” kurtulurken bu kez memleketin ekonomisi beterince çökecek değil mi!
Keza, bazı belediyeler de iflas etmiş, başkaldırıyor, hükümetten himmet bekliyorlar! Kim kurtaracak nasıl?
ŞİMDİ BİR DAHA SORALIM. “Büyük Marmaray” Projesi’ni gerçekleştiren, Üçüncü Boğaz Köprüsünün yapımına başlayan, dünya ekonomisine adını yazdıran, BM’lerden on paralık parasal yardım almadan 800 yüz bin Suriyeliyi “sığınmacı statüsünden” çıkartıp “acil yardım alan misafirler” kategorisine geçirtirken onlar için 1 milyar dolar harcayan, Türkiye’de rehabilite eden, 121 ülkeye 3.4 milyar dolarlık para yardımında bulunan, Somali’ye Kemik Fırını yapan Asya ve Afrika’da su kuyuları açan, Orta Doğu’nun patronu olma iddiasındaki “büyük Türkiye” için nedir Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti?
***
Nedir Ankara için KKTC
BİR: Lafını dinlemediği için cezalandırılması gereken bir eyaleti midir?
İKİ: Yoksa kırk yıldır savsaklanan çözümler, kaldırtılmayan ambargolarla Türkiye’ye muhtac’ı dide olarak tutulan bir topluluk mudur?
ÜÇ: Ve günü geldiğinde Türkiye’nin AB’ye üyeliğinin kapılarını açacak Annan planı gibisi stratejilerde elde tutulan bir koz mudur Kuzey?
DÖRT: Yahut Türkiye’nin arka bahçesi anlayışında “nasılsa bizimdir” politikasında kırk yıldır boş yere harcanan bir talihsiz diyar mıdır KKTC?
Tabii ki bu kapkara lafları, kapkara tuvale, kapkara boyalarla yazarız. Çünkü kırk yıl Kıbrıs Türk halkı için “kırk bir kere maşallahlarla” değil, “kırk satır mı kırk katır mı” istersiniz gibilerinden feci bir durumlarla geçmiştir. Muktedir Türkiye Şırnak kadar bile nüfusu olmayan 280 bin kişilik Kıbrıs Türk halkını huzursuzlukla istikrarsızlığın ülkesi haline düşürdü! Ve “hani o 1974’lerin büyük kurtarıcısı” diye sordurdu?
BÜTÜN BUNLARI NEDEN YAZDIK BİLİR MİSİNİZ? Türkiye’den başka şansımızın olmadığını, bu adada var olacaksak Türkiye sayesinde olacağımızı hatırlatmak için… Ki unutulmamalıdır. 1878’den beridir gönlünden koparıp atmadığı sevgisini Türkiye’ye bağlı kader çizgisi ile buluşturan Kıbrıs Türk halkının inancıdır… Şimdi kaderine mi küssün?
