Kuzey Kıbrıs’ın en büyük sorunu çok kötü yönetilmesidir.
Yöneticilerin, siyasetçilerin başarısız olup gemiyi karaya oturtmuş olmalarıdır.
Mevcut siyasi anlayış ve vizyon ile artık daha fazla devam edilemez.
Yeni bir şeyler söyleyip, söylediklerini yapacak insanlara ihtiyacımız var.
Eskilerden farklı…
Hedefi ve vizyonu olan.
Çok konuşmayan ama iş yapabilen.
Hesap vermekten kaçmayan.
Başarısızlık karşısında geri çekilmesini bilecek olan.
Popülizmden uzak duracak.
Kendini değil, memleketin geleceğini düşünüp hareket eden insanlara ihtiyacımız var.
‘Böyle gelmiş böyle gitmez’ diyebilecek…
Doğru bildiği yolda sağa sola sapmadan yürüyecek.
İnsanlara yalan söylemeyecek, sözünün arkasında sonuna kadar durabilecek insanlara…
Gelinen aşamada mevcut siyasi yapı tükenmiştir.
Bu yapı ülkenin ihtiyaçlarına yanıt verebilmekten çok uzaktır.
Yaşanan her olay bunu bize göstermektedir.
Eski politik anlayış artık iflas etmiştir.
Uzatmaları oynamaktadır.
Yapacak bir şeyleri, söyleyecek sözleri kalmamıştır.
Denizi tüketip gemiyi karara çakan bu anlayışın ülkenin geleceği ilgili yapabileceği bir şey kalmamıştır.
Ülkeyi yasa boğan son trafik kazası bu gerçeği bir kez daha gözler önüne sermiştir.
Yıllardır siyaset sahnesinde olup, ülkenin geleceğine hükmedecek kararlara imza koymuş olanların yarattıkları ‘eser’ ortadadır.
Yolları ile, okul, hastane, kamu kurum ve kuruluşları ile ortadadır.
Yıllardır ülkede kangrenleştiğini söyledikleri sorunları çözme iddiası ile iktidara talip olup, çeşitli defalar iktidar olma şansı yakalayan mevcut siyasi partilerin artık söyleyecek sözü kalmamıştır.
Sıfırı tüketmişlerdir.
Ama bu arada ülkeyi de tüketmiş, umutsuzluk ve çaresizlik sanki bu toplumun kaderi gibi pişkin bir şekilde ortada dolanıp durmaktadırlar.
Halkla alay etmeye devam etmekte, ülkenin geleceğini tüketmek için yeni adımlar atabilme uğraşı içinde hareket etmeye çalışmaktadırlar.
Bunlara ‘dur’ deme zamanı çoktan gelip geçmiştir.
Bu şekilde devam edilemez.
Kişisel ve partisel ikbal uğruna bir toplumu yok etme noktasına getirenlerle daha fazla yürünemez.
Ülke öyle bir noktaya getirilmiştir ki bu durumdan kurtulmak için denize düşenin yılana sarıldığı gibi, halk önüne çıkacak her ne olursa onu kabul etmeye hazır hale gelmiştir.
KKTC’ye sahip çıkılması tezi üzerinden siyaset yapan mevcut iktidar sanki KKTC’den halkın uzaklaşması ve başka alternatifler araması için ne gerekiyorsa onu yapmaktadır.
Bugüne kadar denenen UBP, DP ve CTP iktidarları ülkede var olan sorunları çözmek yerine yenilerini ekleyen sonuçlar doğurmuş, gençleri ülkeden uzaklaştırmıştır.
Sonuç ortadadır.
Ülkenin yeni bir şeylere ihtiyacı vardır. Kalıpları kıracak, toplumu kucaklayıp sinerji yaratarak sorunların üstesinden gelecek bir şeylere…
