Eğitim planlaması yapılmayan bir ülkede eğitim problemleri çok olur. Eğitimdeki problemler de şimdi veya gelecekteki sosyal problemlere neden olur. Buralarda da bilimsel olarak eğitim planlaması hiç yapılmadı. Toplumsal yaşamda ise gittikçe artan suç oranı dikkati çekmekte. Suç oranının artışı ile eğitim arasındaki korelasyon çok güçlüdür. Bu korelasyonu algılayan gelişmiş ülkeler, eğitim sistemlerini ciddi, çağdaş ve bilimsel olarak planlamalarla yeniden yapılandırmaktadırlar. Ancak geri kalmış bir toplum olan buralarda bundan eser yok.
Eğitimdeki plansızlık kendini her alanda göstermektedir. Plansızlığın bir örneği de herhangi bir şekilde ülkede bulunan ‘yabancı’ çocukların yaşadıkları problemlerdir. Özellikle Girne ilçesi ilkokulları, ortaokulları ve liselerinde ‘yabancı çocuklar’ problemi var.
İlkokullarda ABD, Bulgaristan, Rus, Makedon, Azerbaycan, Türkmenistan ve diğer ülkelerden gelen yabancı çocuklar, ana dili Türkçe olan çocuklarla aynı sınıfta, aynı eğitime tabi tutuluyor. Özellikle devlet ilkokullarından bu yönde şikayetler gelmekte. Öğretmenler yabancı çocukların içine düştükleri duruma üzüldüklerini dile getirmekte. Anadili Türkçe olan çocuklar için düzenlenmiş okullarda, yabancı çocuklar hiçbir şey anlamadan sadece oturuyorlar.
Buraların eğitimi ana dili Türkçe olan çocuklar içindir. Öğretim programları ve ders kitapları da bu felsefe ile yazılmıştır. Çocuk hiç bilmediği bir dili öğrenmekle uğraşırken, aynı zamanda Matematik, Hayat Bilgisi, Müzik gibi derslerdeki kazanımları da öğrenmeye çalışmakta; sonuç hüsran. Yabancı çocukların eğitimi için hiçbir önlem alınmadı.
Okullara kaydı yapılan öğrencilerdeki problemler bunlar. Ayrıca zorunlu eğitim dönemi veya lise döneminde bulunan ve KKTC devlet okullarına kabul edilmeyen öğrencilerin problemi de kendini gösterdi. Girne’de 12 – 14 yaşlarındaki okul çağında olan yabancı çocuklar, bütün gün sokaklarda dolaşıyor. Girne’liler bu durumdan şikayetçi. Buradaki okullara kayıt için çocuklardan geldikleri ülkelerden belge isteniyormuş. Ellerinde belge olmadığı için de okullara kayıtları yapılmıyormuş.
Bu çocuklar aileleri ile birlikte bir şekilde buraya gelmişler. Demek ki ellerinde bir seyahat belgesi var. Seyahat belgelerindeki doğum tarihleri dikkate alınarak, okullarından belge gelene kadar, denk bir okula kayıtları yapılabilir.
Yabancı çocukların yaşadıkları iki temel problem bu. Başka ülkelerde de bu problemler mevcut ancak önlemler alınıyor. Çünkü kabul edilen gerçek şu ki bu çocuklarla aynı kara parçası paylaşılmakta. Onların yaşayacakları problemler, gelecekte toplumun karşılaşma olasılığı olan daha büyük problemleri doğurabilir.
Avrupa Birliği üye ülkelerde yabancı çocukların eğitimleri için önlemler alınmış. Üye ülkeler özellikle ilköğretim düzeyinde (ki zorunlu eğitim kademisidir) yabancı çocuklar için kendi anadillerinde eğitim alma hakkını sağlıyor. Örneğin Almanya’da Romen bir çocuk için kendi dilinde eğitim alabileceği düzenlemeler yapılması koşulu var.
AB’deki serbest dolaşım nedeniyle pek çok üye devlet bu tür düzenlemelere gitmiş. Birleşik Krallık’ta yabancı çocukların gidebileceği okullar açıldı. Ayrıca ders kitapları da yabancı çocukların anlayabileceği şekilde yazılmıştır. Örneğin 6. Sınıf için 2 tane Fen ve Teknoloji kitabı basılmıştır. Anadili İngilizce olan öğrenciler için basılan ders kitabında İngilizce yoğundur. Yabancı çocuklar için yazılanda ise şekiller daha yoğun, dil ise basite indirgenmiştir.
KKTC AB ile yolunu birleştirmek isteyen bir siyaset izlemektedir. Ancak kurumlar bundan çok uzak. İnsan ve çocuk hakları dikkate alınmıyor. Eğitim kurumu da dikkate almıyor. Halbuki tüm çocukların eğitimde fırsat eşitliğinden aynı şekilde yararlanması, bir insan hakkıdır. Buraların artık globalleşen dünyadaki eğitime yaklaşması zorunlu olmuştur. Ancak bu durum ilgililerin ilgisini henüz çekmemiş.
