Başbakan dedi ki, “Gençlere daha çok kitap okutmalıyız. Düşünen ve sorgulayan gençlere ihtiyacımız var. Bunun için kapsamlı bir proje çalışması içerisindeyiz…”
Ben şok…
Başbakan, “gençlerin daha çok kitap okuması için” adım atıyor.
Bunu öğütlüyor.
Takdir ettiğim için söylüyorum.
Başbakanlarımızın ağzından duyduğumuz tek şey…
Yıllardır…
Bizi boğan sorunlar.
Sorunlara çözüm önerileri…
Ama çözülmeyen sorunlar…
Haliyle şaşırıyoruz…
Erhürman her Cuma basın açıklamaları yapıyor.
Sorusu olan her gazeteci orada.
Katılım kısıtlaması da yok.
Eskiden, “medya gündeminde sürüklenen başbakanlar” vardı…
Şimdi başbakan “medyanın gündemini belirliyor…”
Ahmet Muratoğlu’ndan yıllardır duyduğum bir şeydi bu…
“Başbakanlar düzenli basın toplantısı yapmalı…”
Çok sayıda başbakanla çalıştı.
Siber’in ardından, Erhürman da “başka şeyler söyleyen bir başbakan” profili çiziyor.
O kadar “tek düze” şeyler duymaya alışmış…
“Neyin neden olmayacağını anlatan başbakanlar” gördük ki…
Haliyle şaşırıyor insan…
Toplumun önüne geçmeli
Bir ülke yönetiyorsunuz…
O ülkede, iş yapan kurumlar var…
Eğitim kurumları var…
Yatırımcılar var…
Yurt dışında, önemli kurumlarda çalışan bilim adamları var.
Eğitim seviyesi yüzde 100’lerde…
Böyle bir topluma gelip “başbakan” oluyorsunuz.
Yapmanız gereken tek şey var.
“Herkesten daha fazla düşünmek, herkesten daha fazla proje geliştirmek, herkesten daha fazla üretmek…”
Aksi…
Tarihte ismi bile anılmayacak bir “başbakan” olarak yerinizi alırsınız.
Kamu kaynaklarını dağıtan, bunları dağıtarak halkın bütününü daha da fakirleştiren…
Sadece kamu çalışanlarını düşünen bir başbakan profili ile yıllar sonra kimse sizi hatırlamaz…
Cümlem şu:
“Bir ülkeyi yönetenlerin vizyonu, o ülkedeki yatırımcının, bilim insanlarının gerisinden geliyorsa, olmaz… Yönetenlerin vizyonu iş yapanın, bilim üretenin vizyonundan ileride olmalı. Bu nedenle de ülkeyi, kariyer sahibi, başarılı insanlar yönetmeli…”
Aksi, ülke insanına zulümdür…
Gurur duyarken üzülmek
Geçtiğimiz hafta içerisinde, hepimiz “Emine Dizdarlı” ile gurur duyduk…
Neden?
“Ombudsman’a güven arttı” diyerek.
Oysa ne acı değil mi?
Haksızlığa uğrayan o kadar çok insan var ki…
Yargıya güvenmeyen…
İdare tarafından hakkı yenen o kadar çok insan var ki?
Ombudsman kapısına yığılıyor.
Evet…
Emine Dizdarlı bir “güven” yarattı.
Artık, “haksızlığa uğrayınca kapısını çalacağımız bir Ombudsman” var…
Değişen ise sadece artık bir Ombudsman’ımızın var olması…
Ama rakamların dili ne söylüyor:
“Bu ülkede haksızlıklar, hukuksuzluklar, vatandaşı ezen, hakkını yeyen sistem değişmiyor…”
Keşke, “ne iyi Ombudsman” dediğimiz kadar, bu haksızlıkların da ortadan kalkması için de kılını kıpırdatan siyasileri de takdir etsek, edebilsek…
Bana hiç yetmeyecek
Ve evet…
Bu hükümet “aya roket atsa…”
Bize yetmeyecek.
Çünkü ben, yaşadığım toprakların;
En çağdaş…
En demokratik…
Hukukun üstünlüğüne inanan…
Bilim üreten…
Çevreye saygılı…
İnsanı önemseyen;
En… En… En…
Bir kara parçası olmasını istiyorum.
Her ne yapılırsa yapılsın, daha iyisi için de mücadele edeceğim.
Yetinmeyeceğim, durmayacağım…
Size de tavsiye ederim…
