Trafik konusunun teknik yönü hususunda ne eğitim almışlığım, ne de bilgim vardır. Ancak mesleğim icabı trafik sorunları ve bunun neticesi kazaları ve ölümleri asgariye indirmenin temelinde bütünlüklü bir ekonomik aklın ve yönetişimin yattığını bilenlerdenim. Trafik kazalarını önleme dernek ve sivil toplum örgütlerinin bu konuda verdiği çabaların, yaşam hakkının en kutsal hak olduğu bilincinde, büyük bir takdirle karşılarım. Onlar, teknik bilgileri, ikazları ve halkı bilgilendirmeleri sayesinde bir iki can kurtarsalar dahi, ateşin düştüğü yerdeki büyük acıyı önleme bakımından kutsal, gönüllü bir görev yapmaktadırlar. Ancak trafiğe bütünlüklü, rasyonel bir yönetim ile yaklaşmaz isek kazaları asgariye indiremeyiz.
Bizde trafik kazaları ve bu yüzden ölümler Kuzey Avrupa ülkelerinin seyahat edilen mil başı ortalama 20 katıdır. Onlar her taşıt araçlarına bindiklerinde fecaata bir bilet alırken, biz 20 bilet alırız. Bu rakam bu konuda da sınıfta kaldığımızın bir göstergesidir. Kurultay rüşveti olarak, hakkı olanı çiğneyip, geçici olarak kamuya aldığımız personelin sözleşmeleri hitam bulma durumunda işten durdurulacağının açıklanması ile vicdanı sızlayan bazı politikacılarımızın vicdanlarının trafiğe verdiğimiz aşırı canlar karşısında esasen sızlaması gerekir. Ayrıca bu tür istihdamların orta vadede daha çok işsizlik yaratacağının bilincinde de değiller mi?
Trafiği sağlıklı yönetme, bir ekonomide zamanla büyüyen keyiğin, milli gelirin, adaletli dağılımında kurulacak denge gibi, denge meselesidir. Dikkat edin, inceleyin, görürsünüz. Bir ülke kalkındıkça ve araba sayısı ve seyahat arttıkça, ayni paralelde kamunun maddi olanak yaratabilmesi ve cana birincil derecede önem vererek, öncelikleri sağlıklı saptayıp, harcamalarını ona göre yönlendirmesi gerekir; Yani özel-kamu maddi olanak dengesini kuran ülkelerde trafik kazaları ve ölümler asgaridedir. Çok fakir ülkelerde de özel-kamu fakirlik dengesinde bulunduğu durumlarda, yol yok, araba yok durumlarında, trafik kazaları yine düşük orandadır. Esas fecaat gelişmekte olan ülkelerde, popülizm uğruna şahıslar varlıklaşırken kamunun fakir kaldığı ülkelerde görülür. İşte KKTC’de, işte Mısır da, İşte yakın geçmişte İtalya’da olduğu gibi veya Türkiye gibi ülkelerde görülen oranlarda bu fecaat su yüzüne çıkmaktadır. Bir ülke üretimi ve geliri ilerlerken bu sahada dengeyi kurmak için yapılması gerekenler nelerdir? Ülkede araç sayısı artarken, bu sahada vergi olanakları da artırılıp, hem vergilerle baş edilebilinecek araba sayısını kısıtlamak, hem de artan devlet gelirleri ile gerekirse subvansiyonlarla düzenli kamu taşımacılığına önem verilmelidir. Güvenli yol, altyapı, bu konularda eğitim ve genel halkı bilgilendirme, caydırıcı cezalarla önlemeye çalışma, kazaları azaltmayı motive eden sigorta sistemleri, sürüş ehliyeti vermede ciddiyet, polisin gün 24 saat denetimlerinin ve yollarda görülmesini sağlama olanağı yaratılmalıdır.
Sürdürülebilir sağlıklı icraatlar bu dengelerin iyi gözetilip uygulanma becerisinden geçer. Geçmişte büyük bir ciddiyet ve kaynak kullanımı ile Kıbrıs Türkünün trafik kurallarına saygınlığı ve trafik kültürünün yükseltilmesi, bunun şimdilerde yok edildiği, özellikle Lefkoşa içinde araba kullandığınızda yüzünüze çarpar. Dar sokaklarında korku ile ve arkanızdan çalınan borulara rağmen çok yavaş ilerlersiniz. Çünkü her an karşınıza tek-yol gelen arabalar veya geceleyin ışıksız, tek- yol gelen üzerinde üç-dört çocuk taşıyan bisikletlerle karşılaşırsınız ve kıl payı durabilirsiniz. Cana kıymet veren ve bir kaza halinde ömür boyu vicdan azabı çekecek, refahı sönecek kabahatsiz bir insanın halini de, kaybolan canlar yanında bir düşünün. Vicdan sahipleri için artık bu ülke yaşanmayacak duruma geldi. Yöneticilerimizin vicdanları cana kıymet vermeyen uygulamalar ve kaldırımlarda bile ilerleyemeyen engelliler için sızlasın.
