Aynur Hekimoglu Yürüyorum… Boş kaldırımlarda Adımlarımı sayıyorum Rüzgarın sesi kulağımda Dalga geçer gibi… Bir tuhaf duygu içimde Çimenler yeşil Toprak kahve Gökyüzü mavi Yüreğimde sönmüş umutlar Hepsi gri… Bıraktığın yerden yürüyorum Tek tek ekmek atarak umutlara Bir yandan gözyaşlarımı...
Yazmanın en keyifli yanı; Duygularınızı keyifle ifade edebilmek, paylaşabilmek, bir yol belirleyebilmek, belki örnek olabilmek ve okunuyor olabilmektir… Yazdıklarınızın algılanıp, okuyanın kendisinden bir şeyler bulabilmesidir. Güzel, beni duygulandıran bir mail aldım geçenlerde; genç bir yürekten Şöyle diyordu: Çok önceden...
En vefakar dostumuz gölgemizdir bilirsiniz. Ama unutmayın ki; O da yoldaşlık etmek için Güneşli havayı bekler. G.W.F.Hegel Vefa kelimesini, dostluğu, arkadaşlığı, sadakati gözler önüne seriyor en güzelinden. Bazı kelimeleri, bazı duyguları öyle uzun uzun anlatmaya gerek yoktur… Bir cümle anlatılmak...
Oğuz Atay Vurgun yemiş bedenim, Takati kalmamış ayaklarım Gölgesi bile çekip gitmiş sevdanın Dönüşü olmayan girdapdayım… Vurgun sevdalardan Harcanan ömürden kalan Sadece yalnızlık Kurumuş dudaklara aşk kokusu sinmiş Dost omuzlarda sabahlara girilmiş Sensizliği dinliyor geçmiş… Biten sevdayı Sadakatsizliği Emeği...