Yürüyorum…
Boş kaldırımlarda
Adımlarımı sayıyorum
Rüzgarın sesi kulağımda
Dalga geçer gibi…
Bir tuhaf duygu içimde
Çimenler yeşil
Toprak kahve
Gökyüzü mavi
Yüreğimde sönmüş umutlar
Hepsi gri…
Bıraktığın yerden yürüyorum
Tek tek ekmek atarak umutlara
Bir yandan gözyaşlarımı siliyorum
Yitirdiğim sevdama.
Hiçbir şeyim şu anda
Bitti denilen yerdeyim
Kimsesizim
Çirkinim
Sevdanın tokat attığı
Suratla.
Alıştım artık
Bitmelerden sonlara gitmeye.
Mesafeler mi içimi yakan?
Özlem mi dibine çöken?
Duyguları mı kaybolan?
Karanlık mı geceyi kaplayan?
Umuda her dokunduğumda
Siyah mı beyazı kıskanan?
Şimdi sessizliğime çarpar anılarım
Geçmiş var saydığım hayallerim
Darmadağın olmuş sancılarım
Bir tarafta sen
Paramparça olmuş ben…
Usul usul yağmış içime
Biraz sen
Biraz ben…
Biriktirmişim
Her yanım sen
Saçlarıma değen ellerin
Tenime dokunan tenin
Bakışlarında kaybolan gözlerin
Yürüdükçe
Sen de kaybolan kaderim.
Susuyorum…
Öldürdüğün umudum kadar
Ölüyorum…
Hatırıma geldikçe her sözün
Gülüyorum
Söylediğin yalanlar kadar
Büyüyorum.
Büyüdükçe anlıyorum,
Gerçekler acıtsa da içimi
Teselli ediyorum gönlümü
Geçti
Geçecek
Biliyorum…
Gecenin ayazı acıtırken tenimi
Sadece,
Üşüyorum.
Sen bilmesen de
Ben artık biliyorum…
Zalime yürek teslim edilmezmiş
Görüyorum.
