Siyasette “makam ve mevki hırsı” ile halktan aldıkları desteği yok sayanlara, artık bu kadar müsamaha gösterilmemeli.
Özellikle UBP ve DP arasındaki bu alış verişe dur demeli.
Zira, birileri halktan destek alarak vekil seçiliyor…
Bu yetmiyor.
Bakan da olacak…
Yetmiyor, hep bakan kalacak…,
Oysa, halkın en büyük onurlandırması, “seçilmekle” oluyor.
Vekil seçilmekten daha büyük kabul olabilir mi halkın gönlünde…
Ama yetmiyor.
Bakan olmak aslında “görevlendirilme…”
Başarırsın ya da başarmazsın…
Aslolan vekil seçilmek.
Peki nedir bu hırs?
Neden ille de her seçilen “bakan” olmak ister…
Makam ödeneği mi?
Epi topu 500 TL bir fark…
Neden peki bu hırs?
Bakanlıklarda, bizim bilmediğimiz ne dönüyor kapalı kapılar arkasında.
Artık “dur” demeli
UBP ve DP, makam ve mevki hırsları ile birbirini ezenlerle dolu…
Parti değiştirmelerin kökenine bakın…
Hep “bakan oldum, olmadım” kavgası var.
Eskiden bakanlıktan alınanlar istifa ederdi.
Şimdi, “beni bakan yapmadılar” diyenler de istifa ediyor.
Seni halk vekil yapmış…
Ötesi var mı?
Sorun sistemde…
Hem siyasette var olma kalitesi hızla düşüyor, hem de siyasetçinin davranışındaki kalite.
Bu kavgalar siyasete olan ilgi ve alakayı da düşürüyor.
Buna dur demenin zamanı geldi de geçti bile…
Sorun iki yasada…
Söyledim, gene söyleyeceğim.
Seçim ve Halkoylaması Yasası…
Siyasi Partiler Yasası…
Bir de kamu reformu…
Bak görün memleket bir anda nasıl düzlüğe çıkar…
Kamuda verimlilik ve insan kalitesi geceden sabaha nasıl yüzde 50 artar…
Siyaseti de üç dönemle sınırladınız mı?
Tadından yenmez…
Peki enden yapılmaz?
Neden bu konularda adım atılmaz…
Orasını anlamak oldukça güç.
Güç elde etme, üzerinden de ranta çevirme yaklaşımlarından artık bıktık.
Kişilere olan saygımızı kaybediyoruz.
Sevgimiz baki…
Ama inandırıcılık kalmıyor.
Değişim için, yarın da artık çok geç olacak.
Neden belli.
Sorun neşteri vuracak iradede…
“Hükümette kalma adına” CTP de bu yaşananlara seyirci kalacaksa, toplum 10 yıl daha kaybedecek demektir.
Benden uyarması…
***
Tek yürek olabilmek…
Engelliler Spor Federasyonu’nun başardığı bir olay var…
Mustafa Çelik’ten bu güne…
Artık kimse, “Benim oğlumun özrü var, aman biri görmesin” demiyor.
Sokağa çıkması için çok neden var.
Ev ev gezmişti Mustafa Çelik…
“Anne- babadan kız ister gibi” engelli bireyleri topluma kazandırılması için mücadele başlatmıştı…
Elbette Faruk Taşkınçay’ı da rahmetle anamadan geçmeyelim…
Orkun Bozkurt’un emekleri…
Günay Kibrit ve şimdi geriden gelen onlarcası…
İzmir Büyükşehir Belediye’nin merhum başkanı Ahmet Priştina’nın da emeği büyük.
Ne alaka İzmir demeyin…
Engellilerin spora kazandırılmasında, eşi ile birlikte büyük emek vermişti.
Bugün, Galatasaray engelli basketbolda Avrupa şampiyonu olmuşsa, elbette temelleri İzmir’de atılmıştı.
Önce Lefkoşa Türk Belediyesi, şimdi de Kuzey Kıbrıs TURKCELL adıyla, engelli gençlerimiz Türkiye Tekerlekli Sandalye Basketbol Ligi’nde mücadele ediyor.
KKTC’deki maçlarını kaçırmamaya çalışıyorum.
Dün de izledim.
Ne gurur ki, dün, gençlerimiz 30 sayı farkla İzmir Büyükşehir Belediyesi’ni mağlup etti.
Salonda ciddi bir coşku vardı.
Çok sayıda fotoğrafçı…
Bol bol siyasetçi…
Umarım bu “tek yürek olabilme” açılış maçına, yaklaşan seçimlere, ya da ödüllü fotoğraf yarışmalarına özel değildi.
Bu gençler, bu mücadeleyi her hafta vermekte…
Bir hafta burada, bir hafta Türkiye’de…
İzlemek için, 15 gün sonrasını iple çekeceğim.
Sizlere de tavsiyem, o salonda olun…
Bu gençler için “o salonda” olalım…
Destek olalım ki, engelleri ortadan kaldıralım…
