UBP Genel Başkanı Hüseyin Özgürgün’ün, erken seçim için “hodri meydan” çekmesiyle başlayan süreç, ülkeyi bir anda seçim havasına soktu. Birçok partinin erken bir seçime hazır olmadığını ve bu seçimin baskın bir seçim olacağını biliyoruz. Karar, hükümet ortağı DP’de adeta şok etkisi yarattı. Yeni bütçenin görüşülüp onaylanacağı dönemin seçim yasaklarına kurban gidecek olması aslında erken bir seçime tam hazır olamayan DP’nin ortaya attığı, ama haklı bir gerekçe…
Şimdi diyeceksiniz ki ‘Başbakan bunu bilmiyor muydu?’ Biliyordu bilmesine ama, onun da planları çok başka. Aylardır kabinede ve parti içinde yaşanan rahatsızlıklar, basına pek yansımasa da biliniyordu. Peki ama parti içinde bu kadar çok sorun varken, Özgürgün niye böyle bir çıkış yaptı acaba? Özgürgün’ü erken seçim kararı almaya iten iki neden var. Birisi, maaşlar ve ödemeler konusunda işler iyi gidiyor ve bunlar hep, DP’nin değil, UBP’nin hanesine artı olarak yazılıyor. İkinci ve daha önemli neden ise, parti içinde kendine rakip gördüğü, ileride başını ağrıtabilecek isimleri bu vesile ile diskalifiye etmek. Kendi ifadesiyle 12 bin üyeye sahip bir parti… Seçimler eğer normal zamanında yapılsa milletvekili adaylarını bu üyeler seçecekti. Yani Özgürgün’ün adaylar üzerinde etkisi pek olmayacaktı. Halbuki erken bir seçimde adayları belirleme yetkisi Genel Başkanın insiyatifine bırakılıyor. Sizin anlayacağınız ciddi bir avantaj. İşte, erken seçim kararıyla bu gücü eline alan Özgürgün, kendine rakip görüdğü veya istemediği kişileri çok daha rahat elemine edebilecek. Kısacası Özgürgün’ün erken seçim kararı almasının, “gofa” gelmesiyle bir alakası yok. Kendi hesabına göre, bir taşla iki kuş vuracak…
UBP’de durum böyleyken şimdi tek konuşulan, ortağı DP’nin erken seçim konusunda nasıl bir tavır alacağıdır. Serdar Denktaş, UBP ve CTP’nin erken seçim kararıyla ülkeyi kaosa süreklediğini iddia ederek,
Peki ama DP’nin, UBP’nin bu adımına karşılık verme seçeneği var mı diye sorarsanız. Evet, biraz zor görünse de var. Bunlardan en önemlisi seçim konusunda kendisine “madik” attığına inandığı ortağıyla yollarını ayırmak. Yani istifa edip, UBP’yi ikitardan alaşağı etmek ve seçimlere iktidarda girmesini önlemek. Bunun dışında bir diğer alternatif ise, 2013’de Sibel Siber Başbakanlığında kurulan seçim hükümeti gibi bir modelle seçimlere gitmek… Nitekim dün yaptığı “hükümetten çekilmemi gerektirecek birşey yok, geçici hükümet isterlerse gelsinler konuşalım” değerlendirmesinde bunu kastediyor…
Serdar Denktaş böyle bir yolu dener mi bilemem ama, bu saatten sonra hiçbir şey sürpriz olmamalı…
ÜSLER KONUSUNDA YAPILAN, ULUSLARARASI HUKUKUN İHLALİDİR…
İngiltere’nin AB’den ayrılmasından sonra İngiliz üslerinin durumu tartışılıyor…
Güney Kıbrıs AB üyesi, ama İngilitere artık değil.
Rumlar AB’ye girdiklerinde, İngiliz Üslerinin statüsünün AB ortaklığının dışında varlığını sürdüreceği not edilmiş olsa da, İngilizler işi sağlam kazığa bağlamak istiyor.
Ama tuttukları yol yanlış. Uluslararası hukuka aykırı.
İngiliz üslerinin adadaki varlığı, 1960 Kuruluş ve Garanti Anlaşmasına dayanır ve bir üst hukuktur.
Eğer bu konuda bir düzenleme olacaksa, o anlaşmaya imza atanların tümünün onayıyla olabilir. Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü Barış Burcu’nun bu tartışmayla ilgili olarak “biz de tarafız” sözlerine önce Rumlardan gelen tepki ve ardından İngiliz Yüksek Komiseri’nin “Muhatabımız Kıbrıs Cumhuriyeti’dir” sözleri, ikisinin işi bitirme peşinde olduklarını gösteriyor.
“Kıbrıs Cumhuriyeti” denilen ucube yapı, yarı buçuk bir devlet. Kurucu ortağını atmış. Onu da bir tarafa bırakalım,Türkiye’nin ve de Yunanistan’ın üslerin adadaki varlığıyla ilgili doğrudan söz hakkı var.
Yani İngilizlerin Türkiye ile doğrudan müzakere yapması, onay alması şart.
Ta ki, 1960 Anlaşmaları resmen yürürlükten kalksın.
Ama günümüz reel politikası, ne hukuk tanıyor, ne adalet. AB, İngilizler’in üsler konusunu sadece Güney Kıbrıs’la görüşmesi konusunda ışık yakıyor, İngiltere de bu hukuksuzluğu gayet pervasız bir şekilde ileri götürüyor. Şu anda yaşadığımız bu…
