Teknolojinin gelişmediği dönemlerde zaman ne kadar yavaş akıp giderdi.
…
Her dönemin kendine göre özellikleri var kuşkusuz.
Şimdi ne kadar hızlı geçiyor zaman.
İnsan ömrü uzayabilir ama zamanının hızından anlaşılmıyor hayat!
…
Odysseia (Odesa) gemilerinin hızı kürekle gittikleri zaman saatte bir, bir buçuk deniz mili kadarmış.
Yelkenle 3 deniz mili. (İ.Ö 800-600)
Klasik dönemde (İ.Ö 6-4 Y.Y) denizdeki hız üç kat artırılabilmiş.
Denizde 140 km. kadar yol alınabiliyormuş.
…
Ulaşımda hız sorunu yüz yıllarca sürdü.
Bu sorun iletişimde de sorunlar yaşatıyordu.
Son teknolojik gelişmelerin dönemecine kadar, iletişimin ulaşıma bağımlı olduğu belirtilir.
Şimdi durum tam tersi.
…
Devam edelim,
M.S 15. yüz yılda Marmara’dan yelken açan bir gemi, Venedik’e iki haftalık bir zamanda gidebiliyormuş.
Lefkoşa, Osmanlılar tarafından alındığında, bu haber İstanbul’a on altı günde, Venedik’e kırk altı günde, Madrit’e yüz iki günde ulaşmış.
…
Şimdiki koşulları düşünün.
Mertlik çoktan bozuldu!
Dünya, “kendisine gidilmeyen, kendisi gelen” bir dünya.
…
Evlerin orta masası önemlidir.
Aslında, ev ahalisinin toplantı yeri, muhabbet yeri, birbirlerine sıkıca bağlandıkları, birbirlerini anladıkları yerdir orta masaları.
Televizyon çıkınca, orta masaları da dağıldı!
Bir evin içindeki insanlar, ayağına kadar gelen dünya karşısında birbirlerine yabancı düştüler.
Kendilerine ne sunulursa o!
…
Eski çağlarda bir ulak’ın imparatorun haberini bir yerden bir yere götürmek içi harcadığı zamanı düşünün.
Coğrafyasına göre.
Bu açıdan bakıldığında haberin çok kıymetli bir meta olduğunu da anlamak mümkün.
…
Şimdi,
Anında haber.
Hız, neredeyse ışık hızında.
Bir televizyonu izlerken, dakika başına düşen haber sayısı nedir?
Alt yazılar, görüntüler, sesler…
Sürekli bir enformasyon fırtınası.
Evde otururken şekillenen zihinler…
…
“İnsana kendi özgürlüksüzlüğü kendi parası ile satılmış!..”
…
Ama gelinen aşama özgürlüklerden sayılmakta!
Dahası, o insan da kendini özgür sanmakta!
…
Orta masalar yok oldukça, insan da insanlığından uzaklaşıyor…
…
Not: Bilgiler Ünsal Oskay’ın XIX. Yüzyıldan Günümüze Kitle İletişiminin Kültürel İşlevleri adlı kitabından derlenmiştir.
