Öğretmenler Günü’ymüş! Ve kutlanıyormuş. Kimilerine göreyse o gün bugün değilmiş. Sanki sorun bu kadar darmış gibi; tartışılması gereken sadece ‘hangi gün’müş gibi. Öğretmenlik mesleğinin yerle bir edildiği buralarda aslında tepki olarak hiç kutlanılmaması gereken bir gündür ‘Öğretmenler Günü’.
5 Ekim, 24 kasım ya da bazı ülkelerdeki gibi Eylül’ün ilk haftasındaki bir gün ‘öğretmenler günü’ olarak kutlanır. Aslında önemli olan tarih değildir; önce mesleğin saygınlığı olacak ya da verilecek sonra kutlanacak. Motivasyonu ve morali yüksek, tanımı yapılmış ve toplumdaki herkes tarafından kabul edilmiş, geleceği olan herhangi bir mesleğin, belirlenmiş bir günde kutlanması doğrudur. Buralarda odaklanılan konu; 5 Ekim mi yoksa 24 Kasım mı öğretmenler günü olarak kabul edilip kutlanmasıdır; gereksiz bir kısır döngü. İşin ilginci öğretmenlerimiz bile bu kısır döngüye ayak uydurmuş. Bence hiçbiri kutlanmamalı nedeni ise çok. Saygınlığı ayaklar altına alınmış olan bir meslek neden kutlansın ki?
Bazıları belki yine kızacak ama olsun biz yine de yazalım. En ulvi mesleklerden bir tanesidir öğretmenlik. Diğer tüm meslekler öğretmenlikten geçer çünkü. Öğretmenler olmasa kimse ne doktor, ne mühendis, ne mimar ne de başka herhangi bir meslek sahibi olabilir.
Ancak buralarda başta siyasiler sonra sivil toplum kuruluşları ile bazı diğer mesleklerde çalışanlar tarafından, hep birlikte öğretmenlik mesleğinin saygınlığını yerle bir ettiler.
Öğretmenlik mesleği, öğretmenleri ilgilendiren kararların hiçbirinde görüşleri sorulmayan, dikkate alınmayan bir melsek oldu hep buralarda. Ayrıca;
- Eğitimde zaman zaman yapılan değşimlerde (reform demeye dilimiz varmıyor) görüşleri hiç bir zaman sorulmayan,
- Her değişikliğin ardından daha çok çalışmaları istenen,
- Gün geçtikçe kendilerinden ders dışında da daha çok çalışmaları beklenen,
- Kendilerinden yokluklarla boğuşan, bütçesi olmayan okullarda 21. Yüzyıl insanını yetiştirmesi beklenen,
- Buralarda Milli! Eğitim nedeniyle okutacağı kitabı seçme hakkı verilmeyen,
- Kendilerini ilgilendiren eğitim ve öğretim programlarında yapılan değişikliklerde görüşleri sorulmayan,
- Eğitim sistem(sizlinğinde)inde yapılan değişimlerde alınan kararların sadece uygulayıcısı konumunda olması istenen,
- Eğitim biliminde ortaya çıkan değişimlerle ilgili hizmet içi eğitimlerin düzenlenmesinde bile ihtiyaçları hiç sorulmayan,
- Okuttukları öğrencilerin başarılı olup olmamalarında son kararı kendilerinin değil bakanlığın ve bakanlar kurulunun verdiği, kendilerinin hiçe sayıldığı,
- Var olan sistem içerisinde, okullar arasında nitelik farkı yaratıldığı için farklı okullarda görev yapanların niteliğinin farklı olduğu var sayılan,
- Disiplin yönetmeliği konusunda görüşleri sorulmayan hatta dikkate alınmayan,
- Kamu Hizmeti Komisyonu tarafından atandığı kadro alanıyla ilgili olmayan alanda dersleri ve sınıfları okutması istenen,
- Diğer mesleklerden gelenlerin öğretmen olmasına yol açan yasa, yönetmelik ve tüzüklerin olduğu buralarda,
Öğretmenlerin günü kutlansa ne olur kutlanmasa ne olur? Öğretmenler, toplumun ve yöneticilerin çoğunun kendilerine değer verilmediğine, mesleklerinin saygınlığının olmadığına ve yıllar içerisinde ‘insan onuruna yaraşır’ yaşam koşullarının koybolduğuna inanmaktadırlar.
Çalışma saatleri OECD ortalamasının üzerinde olan ancak kamu reformları! sayesinde maaşları TC’deki maaş skalasının altına çekilen öğretmenlerin günü bence hiç kutlanmasın*. Bu ironi de ortadan kalkmış olsun. Eğer öğretmenler her açıdan ‘insan onuruna yaraşır’ yaşam koşullarına kavuşturulursa, o zaman oturulup düşünülebilir hangi günün ‘Öğretmenler Günü’ olarak kutlanacağı. Şu hiçbir zaman unutulmamalıdır; eğitimdeki herhangi bir yenilik veya değişim, öğretmen tarafından kabul edilmekçe asla hayat bulamaz. Bu nedenle öğretmenlik mesleğinin saygınlığını yeniden yükseltmek için kollar bir an önce sıvanmalıdır. Yoksa toplumun geleceği tehlikeye girer; uyarması bizden.
*https://www.egitimbirsen.org.tr/manset-haberleri/
