Bildiğiniz gibi 1994’ten beri, her yıl 5 Ekim günü UNESCO’nun tavsiyesiyle Öğretmenler Günü olarak kutlanmaktadır. Geçtiğimiz hafta içinde hem dünyada hem de ülkemizde öğretmenler günü kutlandı. Ancak öğretmenlerin hem statüsü hem de sorunları yıllar içerisinde ileriye değil de geriye doğru gitti.
Örneğin İngiltere’de son yapılan bir araştırmada devlet okullarında çalışan öğretmenlerin %44’ü 2027 yılına kadar mesleğini bırakacağını söylüyor. Bunun gerekçesi olarak da aşırı iş yükü ve maaşların yetersiz olması öne sürülüyor. İngiltere, Avrupa’da öğretmenlerin en çok çalıştığı ülkelerden biri… Öğretmenlerin yarıya yakınının 5 yıl içinde öğretmenliği bırakacak olması bugün bile öğretmen bulmakta zorlanan İngiltere’nin yakın gelecekte bu sorunla nasıl mücadele edeceği merak konusu…
Sadece İngiltere değil, Avrupa’nın birçok ülkesinde yeni öğretim yılı öğretmen sorunları ile birlikte başladı. Macaristan ve Polonya’da geçtiğimiz ay içinde başlayan yeni öğretim yılının başında öğretmenler düşük maaş ve artan muhafazakar baskılar yüzünden protesto gösterileri yaptı. 500 euro civarında olan maaşların “utanç duyulacak bir ücret” olduğu söylendi.
AB’nin lokomotif ülkelerinden biri olan Almanya’da Alman Öğretmenler Sendikası’nın verilerine göre Almanya’da 40 bin öğretmen açığı bulunuyor. Bunun yanında birçok öğretmenin de şartlar dolayısı ile yarı zamanlı çalışmak zorunda kaldığını biliyoruz.
Özellikle pandemi sonrası dönemde, pandemi döneminde kaybedilen derslerin yeri doldurulamadı. Bazı ülkeler kayıpların giderilmesi için çaba gösterdiyse de istenilen sonuç elde edilemedi. Bazı ülkelerde kayıpların giderilmesi için uğraş bile verilmedi. Dolayısı ile özellikle içinde bulunduğumuz öğretim yılında öğretmenlerin yükü bu anlamda daha da artı.
KKTC’de de durum Avrupa’dan farklı değildir. Hem pandemi döneminde hem de sonrasında gerek Türk Lirası’nın değer kaybetmesi ve dövizin yükselmesi ile birlikte emekliye ayrılan çok sayıda öğretmen vardır. Pandemi sonrasında emeklilik yaşına gelmiş öğretmenlerde yaşanan motivasyonsuzluk ve döviz krizi emekliliği hızlandıran etkenler arasındaydı. Belki de son 1-2 yıl öğretmenlerde emekliliğin en yoğun yaşandığı dönem oldu.
Dünyadaki gelişmelerden anlıyoruz ki öğretmeni mutsuz olan eğitim sistemlerinde eğitimin düzgün, planlı, başarılı olması çok mümkün görünmüyor. KKTC’deki öğretmenler, özellikle kamu okullarında çalışanların ciddi imkansızlıklar içinde mücadele ettiklerini biliyoruz.
Okul dışında ekonomik sorunlar ve döviz krizi ile mücadele eden öğretmenlerin okula tam konsantre olması da çok kolay değildir. Bir de buna öğretmenin statüsünde yaşanan erozyonu da eklerse sorun tahmin ettiğimizden de derindir.
Belki şu anda KKTC’de öğretmenlikten ayrılmaları pek yaşamıyoruz ama sorunlarla boğuşan öğretmenleri görebiliyoruz. Çünkü bizim okullarda çalışan öğretmenler hem öğretmendir, hem öğretmen yardımcısıdır, hem özel eğitim öğretmenidir, hem rehber öğretmendir. Örneğin İngiltere’de bu saydıklarımın hepsini farklı kişiler yapmaktadır. Bir de bunun üstüne özellikle büyük şehirlerdeki okullarda sınıflardaki öğrenci sayısının 40’a dayandığını düşünürsek, KKTC’de öğretmen olmanın zorluğunu anlayabilirsiniz.
İyi bir eğitimin yolu mutlu öğretmenden geçer. Eğitimi yönetenlerin öğretmeni mutlu etmekten başka bir seçeneği yoktur. Atatürk’ün dediği gibi: “Milletleri kurtaranlar yalnız ve ancak öğretmenlerdir. Öğretmenden, eğiticiden mahrum bir millet, henüz bir millet adını alma yeteneğini kazanamamıştır.”
