İki Almanya’nın birleşmesinin otuz ikinci yılı nedeniyle Almanya’nın Lefkoşa Büyükelçiliğinin düzenlediği resepsiyona katıldık geçen gece.
Lefkoşa surlar içinin, pek kullanmadığımız güney batı bölgesinde, Ömerge Cami’nin yakınında, geniş bir iç avlusu olan iki katlı, cumbalı klasik Lefkoşa evi bir bina restore edilerek, kültür ve sanat merkezine çevrilmiş.
Alman elçiliği resepsiyonu burada yapmayı tercih etti.
Bence doğru tercih.
Lefkoşa surlar içinin Kuzey ve Güney’inin yoğun bir şekilde kullanılması, sadece yeme içmeye veya alışverişe dayalı değil, kültürel ve sanatsal açıdan da bir çekim merkezine dönüşmesi önemli.
Bizde de Saçaklı Ev gibi benzer binalar var. Bedesten bir dönem yoğun olarak kullanılıyordu. İşletme hatasından olsa gerek şimdilerde terk edilmiş gibi duruyor.
Resepsiyona epeyce kalabalık bir davetli grubu katıldı.
İlk dikkatimi çeken çoğunluğunu yaşlı insanların oluşturmasıydı.
İkinci dikkat çekici nokta da Kıbrıslı Türklerin azlığıydı.
Bazı gazeteciler, sivil toplum örgüt temsilcileri ve iş insanları, eki elin parmaklarını anca geçen sayıda Kıbrıslı Türk vardı.
Siyasetten veya bürokrasiden birilerini göremedim.
Davet mi olmadı yoksa katılım mı gösterilmedi bilmiyorum ama doğrusu ciddi bir eksiklik sayıyorum.
Rum tarafından Başkan Anastasiadis ve Dışişleri Bakanı Kasulidis de yoktular ama Rum hükümetini temsilen Çalışma Bakanı Kiriakos Kuşhos ile Enerji Bakanı Nataşa Pilides vardı.
Çalışma Bakanı Kiriakos Kuşhos bir de konuşma yaptı.
Alman Büyükelçi Anke Schlimm’den sonra söz aldı ve bildik Rum resmi tezlerini sıraladı.
Konuşmalardan önce “Kıbrıs Cumhuriyeti” ve Federal Almanya Cumhuriyeti’nin milli marşları çalındı.
Tırnak içine aldığım Kıbrıs Cumhuriyeti’nin milli marşı malumdur ki Yunanistan Milli Marşıdır.
Resepsiyonda sohbet ettiğimiz Kıbrıslı Rumlara ilk kez işitmişiz gibi “niye Yunanistan Milli Marşı” diye takıldık.
Bir kadının verdiği yanıt ibretlikti: Bizimkisi de böyle bir “cumhuriyet.” Milli marşı bile yok.
Rum siyasi partilerin önemli bir bölümü iki Almanya’nın birleşmesine hep atıfta bulunurlar.
Kıbrıs’ın da aynı şekilde birleşmesini talep ederler.
İki Almanya birleşmedi aslında.
Federal Almanya Cumhuriyeti, Demokratik Almanya Cumhuriyeti’ni adeta yutmuştu.
Demokratik Almanya Cumhuriyeti ya da yaygın söylemle Doğu Almanya sırtını dayadığı Sovyetler Birliği ile birlikte yıkıldı. Doğu Almanlar da zorunluluktan Batı Almanya’ya katıldılar.
Bu konu üzerine uzun uzadıya tarihsel ya da politik tahliller yapılabilir fakat yalın gerçek budur.
Rum sağ ve federasyon karşıtı kesimlerin hayal ettikleri de budur.
Kuzey’deki yapı çökecek ve Kıbrıslı Türkler “Kıbrıs Cumhuriyeti’nin altına girmek zorunda kalacaklar.
Hangi Kıbrıs Cumhuriyeti’nin?
Milli marşı bile olmayanın mı?
***
Resepsiyonun bitiminde Alman Büyükelçi Anke Schlimm’e teşekkür ettik. Konuşmasında iki bölgeli, iki toplumlu eşit federal Kıbrıs’a destek verdiği için.
Bunu Kıbrıslı Rumlara sık sık tekrarlaması temennisinde bulunduk.
