Koronavirüs denilen bir pandemik virüs dünyanın başına bela oldu. Hasta sayısı bir milyonu geçti. Belli ki bundan sonraki hayatımız, “Koronavirüs öncesi ve sonrası” diye ikiye ayrılacak. Elbette bu virüs eğitimi de ciddi oranda etkiliyor. Neredeyse Avrupa’nın her yerinde okullar tatil edildi. Üniversiteler ya kapatıldı ya da dersler online yapılıyor.
Özellikle üniversiteler gerek İngiltere’de gerekse dünyanın başka yerlerinde bu yılı düşünmeyi bıraktı, gelecek yıl nasıl olacak diye kafa yormaya başladı. Dünyada ülke dışından en çok öğrenci alan iki ülke Amerika ve İngiltere. Bildiğiniz gibi İngiltere’de çok sayıda Kıbrıslı Türk de öğrenci öğrenim görüyor. OECD verilerine göre İngiltere’de 450 bin civarında yabancı öğrenci var.
İngiltere 2020 yılında yabancı öğrencilerden 23 milyar sterlin kazanmayı hedefliyordu. 2030 yılında da öğrenci sayısını 600 bine çıkarıp, yıllık gelirini de 35 milyar sterline çıkarmayı planlamıştı. Ancak koronavirüs sonrası hem İngiltere’deki hem de dünyadaki ekonomik ortamın buna müsaade edip etmeyeceğini hep birlikte göreceğiz.
UNESCO’nun verilerine göre 2000 yılında 2 milyon olan uluslararası öğrenci sayısı 2020’de 7 milyon oldu. 20 yılda 5 milyon öğrenci daha kendi ülkeleri dışında öğrenim görmeyi tercih etti. Peki bu 7 milyonluk pastadan KKTC ne kadar yiyor veya payına ne düşüyor?
********
KKTC Milli Eğitim ve Kültür Bakanlığı’nın verilerine göre 2019-2020 öğretim yılında 50 bin 286 Türkiyeli öğrenci, 41 bin 219 da üçüncü ülke vatandaşı öğrenci KKTC’deki üniversitelerde öğrenim görüyor. Ülke nüfusuna göre yüksek bir rakam olarak görünebilir. Ancak esas düşünmemiz gereken koronavirüs sonrası dönemde bu 90 bini aşkın öğrenciyi nasıl üniversitelerimizde tutacağımızdır.
KKTC’de ilk koronavirüs olayı patlak verdiğinde Türkiyeli öğrencilerin önemli bir kısmının Türkiye’ye döndüğünü bilmekteyiz. Ancak çok önemli bir ayrıntıyı atlamadan geçemeyeceğim. 41 bini aşkın üçüncü ülke vatandaşı öğrencinin çok büyük bir kısmı ülkelerine geri gidememiş ve KKTC’de kalmışlardır. Bunu da nerden anlıyoruz? Bu yabancı öğrencilerin oluşturduğu dernek veya benzeri örgütlenmelerin sosyal medya üzerinden yaptıkları paylaşımlardan…
Bu ülkedeki üniversiteler eğer bu ülkenin ekonomisine ciddi katkı yapıyorsa ve bunun için “lokomotif sektörlerden biri” tanımlaması yapıyorsak, devletin ve sivil toplum örgütlerinin bu iş için kafa yorması gerekir.
Eğer bu üçüncü ülkelerden gelen öğrencilerin bu zor dönemde sorunları ile ilgilenmez isek, onların sorunlarını çözmezsek, hem yakın zamanda yaşanabilecek sosyal sorunların önüne geçmekte zorlanacağız hem de bu insanların belki de başka ülkelere kaçmalarına fırsat vermiş olacağız.
Bazı sosyal medya paylaşımlarından anlaşılan birçok üçüncü ülke vatandaşı öğrencinin koronavirüs sonrası dönemde kendilerine şimdiden başka üniversiteler baktıklarını anlıyoruz. KKTC dışındaki başka ülkelerde üniversite arayanların sayısı az değildir. Bunu bir yere yazmakta yarar vardır. Umarım hem hükümet edenler hem de üniversiteleri yönetenler, bu üçüncü ülke vatandaşı öğrencilerin sorunlarını bir an önce çözerler de, ileride önüne geçemeyeceğimiz farklı bölgelere kayacak öğrenci hareketliliğini engellemiş oluruz.
Aksi bir burum hem ülke ekonomisine hem de üniversitelere tahminimizden daha büyük bir darbe olur.
