Burada, kitap okuma alışkanlığının ne düzeyde olduğuna dair bir fikre sahip olmak için istikrarlı istatistik çalışmalar yoktur…
…
Öteden beri herhangi bir yerde, kumsalda, parkta, otobüste, pastanede ve bunun gibi yerlerde kitap okuyan görülmemiştir.
Kıbrıslı Avrupa’ya gittiğinde orda burda, metrolarda, trenlerde kitap, gazete, dergi okuyanları gördükçe o kültürü kendisinden ayırt edebiliyor!
…
Kitap okunmuyor demek istemiyoruz…
…
Londra’da bir parkta kitap okunabiliyor,
Lefkoşa’da bir parkta pasadenbo yeniyor!
…
Altmışlı yetmişli yıllarda kitapevlerinin bayağı çalıştıklarını söylemek mümkün.
O dönemlerin kitap okurlarının evlerinde kütüphane olduğunu söylemek de mümkün…
…
İlerleyen teknolojide birçok şeyin internet yolu ile okunduğu biliniyor.
Öyle bir teknoloji ki, bir tablette bir romanı indirmek ve kulağınıza taktığınız kulaklıklarla o romanı dinlemek mümkün.
Okumak değil, dinlemek!
Nenenizin size masal anlattığı gibi…
…
Böyle bir dünyada tabii ki nesiller arasında fark olacaktır.
Sizi anlamayan hatta “sallamayan” bir genç nesil olması şaşırtıcı değildir.
Siz, ısrar ediyorsanız bildiğinizi yapacaksınız, onlar, içinde bulunduğu koşullarda bildiklerini yapacaklardır…
…
Bir dönem, ne kadar çok kitap alınır ve evdeki kütüphane boydan boya, her gözü ne kadar kitapla dolarsa o kadar iyiydi.
O kitapların çoğu okundu mu bilinmez.
Ama okuyanlar, eminim ikinci baharlarında okumuş olduğu kitapları bile tekrardan okumak gereğini duyarlar.
20 yaşlarda okunan bir kitaptan anlaşılan, 40, 50 hatta 60’lı yaşlarda okunan aynı kitaptan anlaşılan şeyler farklı olabilir.
Ve bu çarpıcıdır!
Meğer birçok şeyi yanlış anlamışsınız; meğer o romanı iyice kavrayamamışsınız!
Evde kitabınız varsa peşinizi bırakmaz!
Kendi değişiminizle yüz yüze kalırsınız!
…
Gerçekten,
Ne Kuğulu Park’ta, ne Mücahitler Parkı’nda, ne Çocuk Bahçesinde, ne bir pastanede, ne Sarayönü’nde bir kenarda oturup da kitap okuyan biri gözümün önünde canlanmıyor!
Lozan otobüslerinde bir kasabadan bir kasabaya, ya da bir şehirden bir köye yol alırken de herhangi birinin kitap okuduğu hatıralarım arasında değildir!
Çok çok bir öğrencinin bir ders kitabını karıştırdığı olurdu.
Kahvehanelerde bir tek gazetelere göz atılırdı…
…
Kitapla çok haşır neşir olanlar da vardır.
Ki onlar gizli silah gibi hep bir köşededirler, zaten ne lüzumu var insanın kendisini göstermeye!
Böyle gizli silah kalmış insanlar bir vesile ile anlaşılırlar ve şaşar kalır insan, meğer kitap kurtları da varmış diye…
…
Kitap, bir kere okunup bir köşeye bırakılır, bir daha yüzüne bakılmayacak sanılır.
Öyle değil,
Kitap peşinizdedir…
