Geçtiğimiz gün refikim Tolgay Edek Partisi’nin kurucusu Lissaridis ile yaptığı konuşmayı aktarmıştı “köşesine.”
Kimdir bu Lissaridis? Allah günahlarını affetsin! Ömrünü Türk düşmanlığı ile beslenerek geçirdi. “Lissaridis ile faşist” kelimeleri bir insanı ancak bu kadar güzel tanımlayabilirdi… Bir zamanlar Makarios’un hem doktoru hem de “adamı” olan Lissaridis su katılmamış bir Türk düşmanıydı ki bir söylentiye göre emrinde silahlı militan güçleri olan tek liderdi! 1963’den sonra Kırk yılı aşkın Rum Meclis’inde Milletvekilliği yaptıydı ki tek görevi “Enosis”i gerçekleştirmekti…
Şimdilerde diyor ki Tolgay’a “artık Enosis mümkün değildir!”
“OH BE DİYORUM!” Bu adada hiçbir şey yapmamış, başaramamış da olsak, işte şu “Enosis” yok mu şu Enosis! Hani uğrunda Türk halkına kan kusturulan, göç yollarında savrulmasına neden olan, evinin barkının, köyünün ocağının yakılıp yıkılıp tarumar edilmesine sebep olan “Enosis!” Lissaridis gibi bir faşistin bile kafasından söküp atmışsak, bravo bize!
Ve daha başka ne diyor bu bir zamanların Rum politikacısı? “Makarios ölmeseydi Kıbrıs sorunu bu kadar uzamazdı!” Pekala Kıbrıs’ı nasıl bir çözüme bağlardı? Ki onun da ömrü “Enosis hayali” ile geçtiydi son bağlamda gerçekleştireceği Enosis’le tüm Helenizm’in lideri olacağı sevdasına kapıldıydı… 1974’de Yunan cuntasının darbesi de o hayallerini yıkmak içindi!
ŞİMDİ İSE ADAMA “KIBRISLILIK” HASTALIĞI MUSALLAT OLDU. Diyor ki Lissaridis “bir tane özgür Kıbrıs isterim. Ama başındaki güçler çıkarları gereği bunu engelliyorlar!..” Ve ekliyor: “Annan Planı iki bölgeliydi barışa hizmet edemezdi…” Ve Tolgay’a şöyle söylüyor: “Sizlerin Müslüman olmanız Türkçe konuşmanız önemli değildir. Her şeyden önce Kıbrıslı olmanızı hissetmelisiniz. Bilmelisiniz ki Enosis artık mümkün değildir…”
“Yok yavu” diyeceğim de hadi es geçeyim… Bu “Lissaridis ağızlı Kıbrıslılık” lafına fena takıldım. Çünkü 1960’larda “Kıbrıslılığa” dayanan Kıbrıs Cumhuriyetini Makarios yıktıydı… 1963’lerde “Enosis”i gerçekleştirmek için Türk halkına saldırıp “Kıbrıslılığı” berhava eden yine Makarios’lu Lissaridisli Rum tarafıydı… Buna karşılık dün de bugün de ve hâlâ Kıbrıs’taki Türk halkı kendini hep “Kıbrıslı Türk” olarak nitelendirdi.
Ya Rum halkı? Bugün ve hâlâ “Kıbrıs Helen’dir Helen kalacaktır” sloganları ile beslenmektedir… Türk halkını “Kıbrıslılığa” davet etmektedir ama bir yandan da Türk tarafının azınlık olarak “kendi egemenlik şemsiyesinin altına girmesini istemektedir!”
Uzatmaya gerek yoktur. Güney Lissaridis’ler faşizmi ile geldi bugünlere… Türk halkı ise “barış ve çözüm” istekleri ile…
*********
İŞTE ÇÖZÜMÜN SON UMUDU (DİNİ LİDERLERDE!)
Bu son müzakerelerde az buçuk bir çözüm olacağına ben de inanmaya başladıydım ki vakta ki sahneye olancasıyla “din adamları” da çıktı, “hah dedim, varsaydı bir umut işte şimdi o da gitti!”
Dinin karıştığı yerde siyaset olmaz! Nitekim Ecevit hep söylerdi. “Kıbrıs’taki Türk halkının Rum’lardan büyük farkı vardır derdi. Rumlar mücadelelerini şoven duygularıyla bilerlerken Ortodoks Kilisesi’nden beslenirler, din uğruna savaşırlardı… Türk halkı ise adları “mücahit” olmalarına karşın, milliyetçilik duyguları ile hareket ettilerdi…”
Şimdi bakıyoruz ki Türk’ünün Rum’unun, Ermeni’nin Maronit’inin dini liderleri İsveç Büyük Elçiliğinin girişimleri ile bir araya gelmişler… Ve ortak bildiri yayımlamışlar. Diyorlar ki “mevcut statüko kabul edilemez… İki taraf da birbirlerinin kimliklerine saygı duyacaklar…” Falan…
Fakat en önemli vurgulamaları şöyle: “Hristiyan ve Müslümanlar yüzyıllardır Kıbrıs’ta yan yana ve uyum içinde yaşıyor, çalışıyor, ibadet ediyorlar…”
Bizim Din İşlerimizden sorumlu Talip Atalay bu “vurgulamaya” ne tepki koydu bilmiyoruz ama desek ki “külliyen yalandır!” Bu adada bugünlere kadar getirdiğimiz, 1974’ü yaratan kanlı olaylarla savaşlar, iki halkın birbirleriyle yan yana uyum içinde yaşamalarından değil, “uyumsuzlukla düşmanlığın” dik alâsında yaşadıklarındadır! Çok mu can sıkmış olacağız?
ASIL GERÇEĞE BAKIN: Tam bu esnada yani dini liderler bir araya gelirlerken ne diyordu Ortodoks kilisesinin 2. Başpiskoposu Hrisostomos: “Hepimiz Türk Başbakan’ının, Cumhurbaşkanı’nın, Dışişleri Bakanı’nın utanmadan iki devletten söz ettiğine şahit oluyoruz. Türkler akıllarını başlarına almazlarsa müzakereler çöker!”
Başka da uzun lafa gerek var mı? İşte mal meydanda!
**********
YAÖZGÜRGÜN’ÜN İDDİASI DOĞRUYSA (YOKSA SOL TÜRK TARAFININ ELİNİ GÜÇSÜZLEŞTİRMEYE Mİ ÇALIŞMAKTADIR?)
Bir ara neden UBP ile CTP yani iki güçlü parti bir “koalisyon hükümeti oluşturmaz” diyordum. Bizimkisi “politika dışı” sadece memleket çıkarlarını gözeten görüşlerimizdi. Yoksa bu iki partinin neden etlerinin asla bir arada kaynamayacağını biliyorduk…
Nitekim geçen gün UBP Genel Başkanı Hüseyin Özgürgün Basın Bürosu tarafından yayımlanan açıklamasında bu “nedenlere” vurgulama yaparken CTP ile ne kadar ayrı kulvarların partileri olduklarını bir daha hatırlatıyor mesela CTP’nin öteden beri KKTC’de güttüğü politikayı şöyle ortaya koyuyordu:
“…CTP taş üstüne taş konulmasın ve bu toprakları teslim edelim politikasını güden bir zihniyete sahiptir. Kuzey’de yapı çökerse onların istediği olacak. CTP Kuzey’in çökmesini istiyor ve kaç defa iktidar olmuşsa, bakın ülkede hep çöküntü olmuştur…”
BU SUÇLAMAYI KÜÇÜMSEMİYORUZ: Çünkü Kuzey’i gerçekten “güçsüzleştirip” kendi kafalarındaki ideolojilere uygun çözüme zorlamak stratejilerinde hareket eden güçler, öteden beri CTP payandalı olmuştur! Zaten nasıl ki memleketteki Sağ’ı UBP besleyip büyütmüştür, Sol’u da türlü çeşitli fraksiyonları ile yetiştirip memlekete yayan CTP olmuştur…
FAKAT BU KEZ İTHAM AĞIRDIR: Gerçekten Özkan Yorgancıoğlu’lu CTP Kuzey’in hayır yüzü görmemesi için mi işleri ağırdan alarak hatta rölantiye yatırarak kısırlaştırmaktadır yoksa “icraatlar konusunda çok mu beceriksiz” kalmıştır…
Devleti siyasi ideolojiler uğruna dumura uğratmak korkunç bir politika olmalıdır… Ne var ki kaç devredir CTP ne zaman iktidara gelse “iddialarının” aksine başarısız ve istikrarsız bir performans sergilemektedir… Nitekim şimdilerde de “yapacağız edeceğiz” laflarının salınmasına hatta Meclis’in yasa tasarılarını süratle yasalaştırmak için çalışmasına karşın, “devleti sallayan ana sorunlar” çözümsüzlükleri ile devam etmektedirler…
Mesela Belediyeler… Mesela “özel parantezi içinde” ve CTP’li Başkanına karşın, Lefkoşa Belediye’sinin artık tam bir facia haline gelmesi! Yahut Kıb-Tek’in bitmeyen sorunları… TC-KKTC arasında Mali ve Ekonomik İşbirliği Protokolü’nün hâlâ sürüncemede bırakılması… Üstesinden gelinemeyen trafik sorunları ile gıdalarda sürüp giden ilaç kalıntıları… KKTC’deki üç un fabrikasına karşın dışarıdan un ithal edilmesi, buna karşın ekmek fiyatlarının yine de zamlanması… Koop-Süt’e karşın süt ve mamüllerinin fahiş denecek fiyatlara dayanması…
KISACA: Neresinden bakarsanız bakınız “bir otorite boşluğu dolayısıyla bir sahipsizlik görürsünüz…” İnsanlar yollarda bellerde burunlarından soluyorlar. Birinin yüzüne şöyle bir bakacak olsanız anında işkillenip “ne bakan be” diyerek üstünüze yürümesi işten bile değil… Sinirler fena gerilmiş!
FAKAT O DA NE? Beklerdiniz ki İktidardaki sol parti CTP’yi bu “badireden” sıyırıp kurtaracak olan yine Sol cenah’ın etkin uğraşları olsundu… Ki bunu yaparlarken aynı zamanda yanlış imajlar yaratan Sol’un adını sanını da kurtarsınlardı. Oysa bu beklentilerde gözlenen “Sol kesimlere” bakıyorsunuz, CTP’ye UBP’den beter bayda atıyorlar! Gece gündüz yollarda, eylemlerde, devlete yönelik aykırı yayımlarda ve yıpratma kampanyalarında kitlesel hareketlenmeler yaratıyorlar…
Özgürgün’ün de söylediğince sanırsınız ki memleketin Sol kanadı “CTP ağırlıklı iktidarı yıkmak için seferber olmuş!” Ki geçmişte de bugünkü gibi Sol hareketleri çok yaşadıktı… Sonunda da mesela Soyer hükümetini hay haşiminan götürdülerdi…
Yoksa yine ayni senaryo mu sahneleniyor diyeceğiz de bir yandan da Özgürgün’ün lafına mim koyuyoruz! Ve diyoruz ki yoksa günlük olaylarla ve Sol kesim tarafından yaratılan tüm bu karmaşa Türk tarafının Kıbrıs sorununda elini zayıflatmak için mi tezgâhlanıyor? Olacak iş değil ama ya oluyorsa!
