KKTC’deki ‘üniversiteli işsiz gençler’ problemi nasıl çözülecek? Çağ nüfusu sürekli olarak üniversiteden mezun olarak, üniversiteli işsizler ordusuna katılıyor. Bu problemi görmemek toplumun geleceğini yok ediyor.
Çok nitelikli KKTC’li gençlerdir bunlar. Ana dili ile birlikte 2 yabancı dile hakim, ev ofislerinde çalışma becerisi ile donanık, bilgisayar becerisi inanılmaz üniversite mezunu gençler işsiz. Peki bunun nedenini hiç mi düşünen yok?
Devlette bir gelecek planı yapılmış mı? Devlet toplumsal bir kalkınma hamlesi için gelecekte ne gibi yatırımlar yapılmalı, konusunda bir misyon ve vizyon saptamış mıdır? Bu soruların yanıtı ‘hayır’dır.
Çünkü KKTC üniversiteleri sürekli yeni bölümler açarak, hem KKTC’li öğrencilerin hem de yurt dışından öğrencilerin üniversite mezunu olmasına hizmet ediyorlar.
Yurt dışından gelen üniversite öğrencilerinin buradaki yüksek öğretim kurumlarını tercih etmesi, büyük bir ekonomik problem oluşturmuyor. Çünkü yabancı öğrenciler mezun oldukları zaman kendi ülkelerine dönüp, oradaki insan kaynağına katılacak. Onların buradaki ekonomik gelişme ve kalkınmayla herhangi bir ilişkisi yok.
Ancak KKTC’li öğrencilerin üniversite mezunu olup, insan kaynağı oranlarına katılmaları büyük problemler yaratmaktadır. Çünkü zaten üniversiteli işsiz gençler büyük bir oranı teşkil etmekte ve büyük bir yara olarak toplumun önünde durmaktadır.
Mezun oldukları alanda insan kaynağına ihtiyaç duyulmayan yüzlerce genç işsizken, onlara yenilerinin eklenmesi iki açıdan problem; Birincisi mezun oldukları alanların dışındaki bir ‘iş’te (meslekte değil) çalışmak zorunda kalıyorlar. Bu durumda da bilmedikleri işlerde mecburen çalıştıkları için, işin kalitesinde düşüş meydana gelmekte ve onlardan iş talep eden vatandaşlar işlerin kalitesinden şikayet eder noktaya geliyor. İkincisi ise kendi alanlarında işsizlik oranı giderek artmaya devam ediyor.
Bu durumun ülkeye etkisi ise çok daha büyük. Toplumun kalkınmasının önündeki en büyük engel oluyor. Çünkü nitelikli üniversitelerden mezun olan gençler de işsizler ordusuna katılıyor ve işsizlik boyutu daha da artıyor.
Öte yandan nitelikli üniversitelerden mezun olan gençler ekonomik kalkınmaya ve dolayısıyla toplumun kalkınmasına katılım şansı bulamıyor. Halbuki bir ülkenin kalkınmasında üniversite mezunlarının etkisi çok fazladır. Örneğin en fazla doktora mezunu genç Güney Kore’nin Başkenti Seul’dadır ve ülkenin teknoloji alanında yüksek bir sıçrama yapmasının kahramanıdırlar.
Singapur, Tayvan ve Hong Kong ile birlikte Asya Kaplanları arasındadır. İleri teknoloji yaratmada lider bir ülke. İthalat olarak makine, elektronik ekipmanlar, petrol, çelik, ulaşım ekipmanları ve plastik yer alır. Tüm bunlar doktora yapmış öğrencilerin tekrar ülkeye dönerek, orada insan kaynağı olarak kullanılmasıyla gerçekleştirilmiştir.
Buralardaysa durum tam tersidir. Nitelikli gençler buralarda stratejik noktalardaki statülere giremiyorlar. Üstüne üstlük mezun oldukları alanda iş bulamıyorlar, şanslı olanlar başka işlerde çalışıyorlar. Bazıları ise beyin göçü olgusunu yaşıyor.
Halbuki buralardaki ekonomik kalkınma için kalite sırlamasında üstlerde yer alan üniversitelerde eğitim almış gençlerin çalışma alanına katılması kalkınmanın anahtarıdır. Ancak KKTC’de yaratılan siyasi sistem onları dışlıyor. Onların ‘dünyalı’ beyinleri ve teknolojik becerileri sosyal, siyasi ve ekonomik yaşam için bir gerekliliktir
Onlar ülkenin geleceğine şimdiki insan kaynağından çok daha fazla katkısı olacağını KKTC 21. Yüzyılda hala da kavrayamadı. Daha da üzücü olansa iki yabancı dile hakim, kendi alanlarında dünyalı yaşdaşları ile yaraşabilen muhteşem gençlerin işsizlikle boğuşmasını görmektir.
Gelişmiş ülkeler yeni mezun, dil bilen, kendi alanlarında çağdaş bilgiler ile donanık gençleri ülkede tutmak için her türlü olanağı yaratmaya çalışırken, buralarda bu gençler statüko tarafından ‘tehdit’ olarak görülmekte. Yazık hem de çok yazık. İnsan gençlerin yıllarca aldıkları zorlu eğitime mi, ailelerinin harcadığı maddi imkanlara mı yoksa işsizliğe mahkum olmalarına mı üzülsün bilemiyor. Ama en çok da toplumun bu gençleri dışlaması nedeniyle geleceğini yok ettiğine üzülüyor insan.
