Dün Dünya Barış Günü idi.
Hitler ordularının Polonya’yı işgale başladığı ve adına ikinci dünya savaşı denilen büyük felaketin yayıldığı gün.
Bu felaketin unutulmaması için 1 Eylül’ü Dünya Barış günü ilan etmişler.
Ne zaman?
İki kutuplu dünya zamanında.
İkinci Dünya Savaşı insanlığın faşizmden ve Hitler’den kurtulmasını sağladı.
Fakat kurulan yeni dünya düzeninde bir yanda Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği diğer yanda Amerika Birleşik Devletleri, dünya iki kampa bölündü.
Hemen ardından da soğuk savaş başladı.
Soğuk savaşta, ikinci dünya savaşı gibi yüz milyonlarca insan ölmedi ama epeyce acılar çekildi.
Moskova’nın ve Washington’un dünyayı ele geçirme yarışında, olan dünya halklarına oldu.
1 Eylül, Sovyet bloku ülkelerinin kutladığı bir gündü.
Sovyetler bir yandan Afganistan örneğinde olduğu gibi silahlı çatışmalara giriyor, ordu göndererek ülkelerin yönetimine el koyuyor, diğer yandan da özellikle Avrupa’daki ülkelere yönelik barış günü kutlama etkinlikleri düzenliyordu.
Bu da soğuk savaşın taktiksel bir parçasıydı herhalde.
Sovyetler yıkıldıktan sonra Avrupa’da ve dünyanın geri kalan ülkelerinde 1 Eylül kutlamaları da ortadan kalktı.
Kıbrıs hariç.
Ne enteresandır ki Kıbrıs’ın Kuzeyinde de Güneyinde de hala 1 Eylül Dünya Barış günü kutlamaları yapılır.
Şekli, içeriği ve talepleri farklılaşsa da! Eylül’de Kıbrıs’a barış gelmesi için insanlar bir araya gelirler.
***
Geçmişte, kapıların kapalı olduğu dönemde ayrı ayrı yapılırdı bu etkinlikler.
Kapılar açıldıktan sonra ortak etkinliğe dönüştürüldü.
Hatta ara bölgedeki Taksim Sahasında Türklerin ve Rumların birlikte organize ettikleri etkinlikler de yapıldı.
Gerçi bu yıl Taksim Sahasında ortak etkinlik düzenlenmedi.
“Bir bildikleri vardır” deyip konuyu geçelim.
Fakat geçmişte düzenlenen etkinliklere her iki taraftan da ne kadar katılım olduğu hep tartışıldı.
Yapılan ortak etkinliklerde Kıbrıslı Türklerin sayısının hep fazla oluşu, Kıbrıslı Rumların sadece etkinliğe destek veren örgütlerin yöneticileri düzeyinde katıldığı gerçeği önümüzde duruyor.
Kıbrıslı Rumlar bu tür etkinliklere ilgi göstermiyorlar.
Aslında Rumlarla kıyaslandığında Kıbrıslı Türklerin sayısı fazla görünüyor ama Kıbrıslı Türklerin ilgisinin de yeterli düzeyde olmadığı bir diğer gerçektir.
Tüm bu gerçeklerin ortaya çıkardığı durum ise şudur;
Birbirimize o kadar uzağız ki…
***
İkinci Dünya Savaşında Hitler tarafından işgal edilen ülkelerin bile artık kutlamadığı 1 Eylül geleneği Kıbrıs’ta devam ediyor.
Varsın etsin.
Etsin de bir işe yarasın bari.
Yoksa herkes tümden mi umudunu kesti…
