Cumhurbaşkanı adaylarının manifestoları yavaş yavaş ortaya çıkmaya başladı.
Önceliklerini okudukça, bizim neye ihtiyacımız olduğunu düşündüm uzun uzun…
Sayfalar dolusu söz, vaad yazmaya gerek yok aslında.
Yapılacak olan o kadar basit ki…
Daha doğrusu beklentiler basit…
Bunları nasıl sıralarım diye de düşündüm ve ortaya şöyle bir sonuç çıktı;
En başta güven…
Ben oy vereceğim adaya güvenmek istiyorum…
Söylediklerini gerçekleştireceğine, en azından göreve geldiği andan itibaren tam tersini yapmayacağına, vaatlerini yerine getirmek için çalışmaktan vazgeçmeyeceğine…
Bunu belki adaylar size söylemeyecekler.
Yani “Bana güvenin” demeyecekler.
Güven kendiliğinden gelecek.
Adayın bugüne kadarki geçmişi, ona ne kadar güvenip güvenmeyeceğimizi zaten ortaya koyacak.
Güveni sağlayacak olan da her şeyden önce dürüstlük… Bu çok önemli.
Dürüst olduğuna inanacağım ki, güvenebileyim…
Aday olduğu makamı kendi bekası için mi, yoksa hepimizin geleceği için mi istiyor…
Ağzından dökülenler gerçek mi, yoksa seçim köprüsünü geçene kadar mı?
Popülizm mi yapıyor, gerçek mi, onu ayırt etmek önemli…
Sonra hak ve adalet geliyor…
Herkes için… İnsanlar için, hayvanlar için, çevre için, doğa için, hayatın her alanında hak ve adalet…
Bunun içinde hukukun üstünlüğü de var, yasalar karşısında vatandaşın eşitliği de, partizanlığın ortadan kalkması da, adam kayırmacılığın sona ermesi de…
Yine hak ve adaletin içinde insan hakları da var, barış da var…
Üçüncü önemli kriter, özgürlükler…
Ekonomide de özgürlük, sosyal yaşamda da, siyasal yaşamda da…
İster demokratlık deyin, ister liberal demokrat, ister sosyal demokrat…
Artık ideolojik yaftaların bir anlamı yok.
Dünya düzeni ortada…
Adayların ideolojilerle damgalanması zamanı geçti. Seçmenin de zaten umuru değil ideolojiler.
Öyle olmasa bir seçim birini, diğer bir seçim tam tersini seçer, iktidara getirir miydi?
Bence şu anda saydığım üç kriter; günümüz medeni dünyasında geçerli olan yeni bir ideoloji…
Yalnız; tüm bu söylediklerim,
“Partim kimi aday gösterirse, oyum onun” diyenlere değil.
Kim seçilirse ‘benim çıkarıma’ ne faydası olur?” diye düşünenlere hiç değil.
Tek derdi, ülkenin geleceği olan ve onun için endişe duyanlar için geçerli….
Son dönemde yapılan seçimler de, bu son söylediğim türdeki seçmen sayısının, diğerlerinden daha fazla olduğunu göstermiyor mu zaten…
Öyleyse, Nisan 2013 seçimlerinin sonucunu da, körü körüne oy vermeyen, düşünen, irdeleyen insanların belirleyeceğini düşünüyorum…
YERİN KULAĞI VAR
MALZEME TÜKENDİ:
Cumhurbaşkanı adayları Siber, Özersay ve Akıncı sürekli yeni şeyler söylüyor ve kampanyaya öyle devam ediyor. Cumhurbaşkanı Eroğlu ise, bugüne kadar hep dağıta dağıta seçim kazandı. Artık dağıtacak bir şey kalmadığı için milliyetçiliğe sarıldı ve bu süreci de milliyetçilik söylemi üzerinden götürmeye çalışıyor. Sizin anlayacağınız malzeme tükendi artık…
NEDENİ ANLAŞILDI:
Rumca gazeteler, Mayıs veya Haziran ayında müzakerelerin yeniden başlayacağını, yıl sonuna kadar bir anlaşmanın olacağını ve 2016 yılında da iki haklın referandumuna sunulacağını iddia ettiler. Cumhurbaşkanı Eroğlu’nun son günlerde sıkça dile getirdiği “ önümüzdeki iki yıl çok önemli” sözlerinin nedeni anlaşıldı sonunda.
NE DEĞİŞECEK Kİ:
Rum basınının, 2016’da referandum iddiası başka bir tartışmayı da beraberinde getirecek gibi. Düşünün, o masanın aynı aktörlerle yeniden kurulması ne kadar samimi olabilir ki? Aynı bakış açılarıyla, yeni bir süreçten sonuç alınması mümkün mü? Rum basını da “Anastasiadis yeni süreçte yolcu mu, şoför mü olacağına karar vermeli” derken, bunu kastediyor…
AĞZINDAKİ BAKLAYI ÇIKARDI:
Bir partiden diğerine geçme rekorunu elinde bulunduran ve son olarak, DPUG kanadından seçim kazanan, ardından bakanlıktan alındığı için partisinden istifa edip UBP’ye dönen Ahmet Kaşif’in, burada da rahat durmayacağını yazmıştık. Nitekim katıldığı bir televizyon programında, UBP Kurultay’ında aday olma ihtimalinin sorulması üzerine, tabandan bir talep gelmesi durumunda “hiçbir görevden kaçmayacağını” söylemiş. Desenize UBP’de başkan adaylarına bir yenisi daha eklendi…
AŞI GECİKMİŞ(!):
Hayvanlardaki LSD hastalığı ortaya çıkalı aylar geçti. Yüzlerce hayvan itlaf edildi. Her gün yeni vakalar ortaya çıkıyor. Ancak aşı konusunun sadece bir kaç gündür konuşulmaya başlandığını duyuyoruz. “Bu konuda kafa karışıklığı var” deniyor…. Bunu duyunca, “Acaba kullanılmasında bir sakınca mı var” diye düşündük, internetten baktık, Türkiye’de de Bakanlık kontrolünde kullanılıyor. Sonra öğrendik ki, meğer ‘kafa karışıklığı’, aşının getirilmesi ve gecikmesiyle ilgiliymiş. 2,5 ayda bir türlü getirilememiş. Akıl alır gibi değil…
ESAS SORUN CADDEYE ÇIKIŞLAR:
Lefkoşa Türk Belediyesi Yol ve Trafik Komisyonu Mehmet Akif Caddesi üzerine kasisli yaya geçidi uygulaması başlatıyor. Herhalde gereklilikmiş. Ancak şu anda bence öncelik, trafiğin tıkanmasına sebep olan, caddeye çıkan ara yollar olmalıydı. Hiç olmazsa bir tanesinin caddeye çıkışı engellense, ya da tek yönlü çıkış verilse trafik rahatlayacak. Madem ki belediyenin böyle bir Komisyonu var, çok geç kalmış bu meseleye de bir çare üretsinler, alkışlayalım…
ZİRVEDEKİLER
Huzur Operasyonları: Polisin rutin hale getirdiği operasyonlarla hem trafik daha güvenli hale geliyor, hem de suç potansiyeli olanlara bir caydırıcılık veriyor. 1Oh be, burası köpeksiz köy değil” dedirten bir uygulama. Asayiş sorunlarından öyle canımız yandı ki, yolda devriye polis görsek mutlu oluyoruz.
DİPTEKİLER
Suçlu Kim: Havadis Gazetesi’nin dünkü manşetinde yer alan ve dört öğretmenin ölümüyle sonuçlanan Lefkoşa- Güzelyurt anayoluna alelacele başlatılan bariyer devrildi. İhalesiz olarak işi alan firma, ödenek azlığı gerekçesiyle işi durdururken, ilgili bakanlık eli kolu bağlı, geçmiş bakanları suçlayıp, bir yerde topu başkalarına atarak işin içinden sıyrılma çabasında. Suçluyu aramıyorsunuz anladık da, hani devlette devamlılık esastı…
