Şeyh Nazım bir tespih gönderdi, hediye.
99 taşlı.
Allahın 99 adı var.
99 defa Allah’ı anmak için.
Yüzüncü adını kimse bilmiyormuş.
Enteresan bir tesadüftür tespihi getiren ayrıldıktan hemen sonra İş Adamları Derneği (İŞAD) geldi ziyaretimize.
Konu, başlayan müzakereler.
İŞAD Güney Kıbrıs’ta bir dizi görüşme yapmış.
AKEL ve DİSİ yetkilileriyle bir araya gelmiş. Başpiskopos Hrisostomos ile bir araya gelmişler.
Hrisostomos’u olağandışı pozitif bulmuşlar. Çözümün ekonomik yönüyle ilgili sorular sormuş Başpapaz.
Bir de Şeyh Nazım’ı. Büyük bir heyecan içinde Şeyh Nazım ile görüşmek istediğini söylemiş. Kuzey’e de geçip Lefke’ye gidebilirmiş.
“Kıbrıs sorunu dinin değil milliyetçiliğin yarattığı bir sorundur” demiş.
Benzer açıklamayı Rum Yönetimi Başkanı Nikos Anastasiadis de yapmıştı kısa bir süre önce.
Aşırı milliyetçiliğin toplumları birbirinden uzaklaştırdığını söylemişti.
Aşırı milliyetçiliğin Kıbrıslıların kanına girdiği doğrudur da kilise ve camilerde yapılanların “masum” olduğundan pek emin değilim.
Aşırı milliyetçiliği besleyen uhrevi kaynak kiliseler ve camilerdekiler değil miydi?
Bir yanda megali ideanın yani büyük hayalin peşinde koşan papazlar diğer yanda fetihçi zihniyetin vaazını veren imamlar.
Müesses düzenin yani Kıbrıs Cumhuriyeti’nin bozulması için az mı çaba sarf ettiler.
Şimdi yeni bir müesses düzen yani federal Kıbrıs’ın kurulması için kolları sıvayacaklar mı?
***
New York’ta beşinci caddede bindiğim bir taksici sormuştu bana Şeyh Nazım’ı.
Amerika dışında başka bir dünya olduğunu bilmeyecek kadar coğrafya cahili bir ülkede olduğumdan çok şaşırmıştım. Üstelik adam Alman kökenliydi.
Luxor’da, Nil’de seyahat ederken İsveçli bir aile ile tek ortak konumuz Şeyh Nazım olmuştu.
Doğulu komşularından biliyorlarmış, onların çektiği videolardan izlemişler vaazlarını ve etkilenmişler.
Lefke’ye her gittiğimizde farklı ülkelerden yüzlerce insan görürsünüz ve şaşırırsınız.
“Dünyadaki en meşhur Kıbrıslı” deyip pay çıkarıyoruz.
Ne gariptir mütevazı bir hayatı tercih etti, üstelik Lefke’de, İstanbul’a gidip Türkiye’yi peşine takmayı düşünmedi hiç.
Makarios Yunanistan’ı sarmalına almak için yanıp tutuşmuştu yıllarca.
Etnark olmak için cübbesi ve asasıyla birlikte politika yapıyordu da yine Yunanistan’dan alacaktı hayatının en ağır darbelerini.
Çünkü bu küçücük adadan çıkıp da Yunanistan’ı veya Türkiye’yi etkilemeye izin verir mi derin teşkilatlar.
Ve ne yazıktır ki bu derin teşkilatların yarattığı ideolojilerin afyonu oldu buralarda kiliseler ve camiler.
Ayrılığın eşik kapısı.
Şimdi bu kapılar birleşmeye ulaştırır mı Kıbrıs Türkü’nü ve Kıbrıs Rum’unu?
Göreceğiz.
Bir borçları olduğu kesindir.
Geçmişin günahlarından arınmak için…
