Bir zamanlar çok iyi dülgerler vardı.
Arasta çevresi dülgerden geçilmezdi.
Hazır mobilya mağazaları olmadığından dülgerlere büyük iş düşerdi.
Kunduracılar gibi her köşede bir dülger tezgahına rastlamak mümkündü Lefkoşa’nın içinde.
Bu yüzden, çalışan nüfusun örgütlü hayatında dülgerlerin yeri önemliydi.
Dülger konuştu mu, gazetelerde haber olurdu.
Hatta dülgerlerin ne yapacağı, toplumsal olaylar karşısında nasıl pozisyon alacağı merak konusu olurdu…
…
Araştırmacı-Yazar Ahmet An’ın Kıbrıslı Türklerinin Siyasal Tarihi adlı kapsamlı eserinde olayları taradığımızda,
Rum örgütlerle Türk örgütler arasında ilk ayrılığı gerçekleştiren Kıbrıslı Türk dülgerlerin olduğu anlaşılmaktadır.
Sene 1944’te Lefkoşa Türk Dülgerler Birliği kurulur…
…
Aslında ameleler de ayrılma sinyalleri veriyorlardı aynı dönemde.
Rum-Türk birlikte bulundukları sendikalardan çıkıp ayrı amele örgütleri kuracaklardı.
Bu yüzden ileri gelen Türk Rum sendikacılar gazeteler vasıtası ile atışıyorlar, birbirlerini eleştiriyorlardı.
Rum ameleler aynı çatı altında birlikte mücadele edilmesini savunurken,
Türk ameleler Rum sendikacıların bazı tutumlarından şikayet ediyorlar ve onlardan kuşku duydukları için ayrılmayı tercih ediyorlardı.
Neydi aralarında olup biten?
Aynı kitaptan öğrenildiğine göre,
13 Haziran 1944 tarihli Halkın Sesi gazetesinde D.A. Alkan imzalı bir yazı çıkar ve “Türk Ameleler Birliği Rumlardan Niçin Ayrılmıştır?” başlığı altında bunun nedenleri açıklanır.
Bu yazıda Rumların milli günlerinde sendika binasını milli bayrakları ile donattığı, ancak Türk milli günlerinde bunun yapılmadığı, hatta Ankara radyosunun dinlenmesine bile izin verilmediği belirtilir.
Aynı şekilde, sendika sekreterinin İngiltere’ye bir telgraf çekerek Yunanistan’la ilhak istenildiği gibi gerekçeler sıralanır…
…
Dönem İngiliz dönemiydi.
Ve bir o tarafın duyguları, bir bu tarafın duyguları kaşınıyor,
İki akıllı (!) cemaat da sömürgeye karşı birlik olacaklarına aralarında ayrılık gayrılk gösteriyorlardı…
…
Dülgerlerle başlayan ayrılık hikayesi amelelerle devam etmiş daha sonraları çalışma hayatının tümüne sıçramış,
Türkler kendi örgütlerini kurmuşlardı…
…
Günümüzde adanın fiili durumu o dönemlere benzemese de,
Ayrılık gayrılık açısından pek de farklı bir seviyede olduğu söylenemez.
Adayı birleştirmek için en istekli siyasetçilerin yetki aldığı dönemlerde bile, ki şimdiki dönem de dahil, ayrığın derinleştiği görülmektedir.
Onların da dülgerler ve ameleler gibi birçok gerekçeleri vardır!
Dülgerler ve ameleler sömürgeye karşı olamamışlardı…
…
Şimdikiler olabiliyor mu?
