33 genç asker Suriye topraklarında amacı bilinmeyen ya da amacı bulanık olan operasyonlar çerçevesinde can verdiği gecede, herkes haber kanallarına kilitlenerek bu vahim olayı izledi.
Havuz medyasının ekranları yanında muhalif ekranlarda da, teknoloji marifeti ile elde edilmiş bombardıman anları döndürüldü saatlerce.
Hangi taraftan olursa olsun insanların gökten yağan bombalarla nasıl imha edildiklerini yayınlamanın hiçbir anlaşılır yanı olamaz.
Bu yayın anlayışı hükümet politikası haline gelince, medya etik değerlerini tartışmak neye yarar?
…
Derken,
Sabaha hastane yangını ile uyandık.
Hastaların “başarıyla” taşındığı sıralarda ne yazık ki iki hasta ölümün kucağına taşınmış oldu!
…
Bugün için yazdığımız yazıyı bir başka güne bıraktık.
Şairin dediği gibi “dört yanımız puşt zulası” bir coğrafyada bahardan, lalelerden, hayattan, ya da gitardan piyanodan, müzikten, romandan bahsetmenin alemi ne!
…
Bazı toplumlar lanetli midir nedir, yaşamak bile haram olur onlara; hayat ezgiden ibaret sanki.
Kuşaklar boyu süren bir karanlık.
Yoksa kim istemez bulunduğu yerde huzur içinde ömrünü tamamlamayı?
…
Birçok ülkede trafik kazalarının görüntüleri bile verilmezken, bazı ülkelerde insanların bombalarla nasıl imha edildikleri devlet politikası olarak yayınlattırılıyor.
Savaş sahnelerinin en kanlı anlarını bile televizyon başında çay ve kahve eşliğinde izleyen toplumlarla,
Prens bilmem kimin karısını alarak kraliyeti terk ettiği haberlerine kilitlenen toplumlar arasında elbette hayatı anlamada ve onu insanca yaşamada fark olacaktır.
Kim, hangi toplumlar nereye ilgi gösteriyorsa öyle biliniyorlar dünyada da…
…
Neyse…
Konumuzla ilgili midir değil midir bilmiyoruz ama (zaten konumuz yok!) bir filmin özetini vererek bitirelim:
Hollywood’da üretilmiş bir macera filminde terör estiren bir çete, büyük bir bombalama olayına hazırlanır.
Amerikalı bir kahraman bu çetenin peşindedir.
Kitleleri imha etmekte kararlı olan teröristler bir stadyumu hedef alırlar ve bütün Amerika’nın kilitlendiği futbol müsabakasının oynanacağı alana bomba düzeneklerini kurarlar.
Başroldeki kahraman bütün tehlikeli anları atlatarak, bombanın patlatılacağı ana kadar uğraşır.
Binlerce seyirci maçın heyecanı içerisindedir.
Sonuçta teröristlerin peşinde olan kahraman çetenin stadyumda yuvalandığı yeri tespit eder ve stat görevlilerine seyircileri dışarı almalarını söyler.
Heyecan içerisindeki binlerce seyirciye meram anlatmanın mümkünü yoktur.
Nihayetinde doğulu olduğu belli olan bir görevlinin aklına parlak bir fikir gelir.
Bir seyirci kitlesinin önüne dikilerek iki elini havaya açıp çırpınırcasına ve avazı çıktığı kadar “Allahuekber” diye defalarca bağırır.
Bunu gören seyirciler bomba patlatılacak korkusuyla panik içinde stadı terk etmeye başlarlar…
