Politikacıların istifaları yeniden gündemi meşgul etmeye başladı.
Vatandaşın yani seçmenin anlamakta zorlandığı, ötesi nefret ettiği politika cambazlığı yeniden hortladı.
Zaten yerlerde sürünen politikaya güven nerdeyse foseptik çukuru düzeyine düşüyor.
Ne yazıktır ki aslında bir yönetme ve hizmet bilimi olan politika bizde sorunların kaynağına dönüştürüldü.
İyi yönetme ve güzel hizmetlerde bulunma zafiyeti yetmezmiş gibi üstüne bir de politikacıların yarattığı sorunlar ekleniyor.
Dolayısı ile memleket bu hale geliyor.
***
Çok söylenen ve olmadığı için de artık değerini ve etkisini kaybeden “bu hükümet acil icraatlar yapmalıdır” gerçeği önümüzde en büyük engel olarak duruyor.
Memlekette işler iyi gitmiyor.
Piyasa deyim yerindeyse adeta can çekişiyor.
Kumar ve bezeri sektörler hariç büyüklü küçüklü binlerce şirket nakit para döndürememenin cenderesinde can vermek üzeredirler.
Herkes borcunu ötelemeye çalışıp birkaç ay daha ayakta kalmanın yollarını arıyor.
Hükümet ise piyasanın çarklarını döndürecek hamleleri yapmaktan uzak.
Önce su krizi şimdi de imzalanmayı bekleyen protokol.
Elbette bu düzen savunulur gibi değildir ama yürürlüktedir ve büyük bir kriz yaşamaktadır.
Altında da vatandaş ezilmektedir.
***
Devletin en büyük yatırımcı ve piyasayı yükselten kapı olduğu noktası orada durdukça ve bu devletin de parasal olarak da Türkiye’ye muhtaç olduğu gerçeği değişmedikçe yani yerine alternatif bir sistem kurulmadıkça bu sistemi felç edip vatandaşı ezmenin anlamı yoktur.
Ortada iki seçenek vardır;
Ya bu protokol elbette pazarlığı yapılarak süratli bir şekilde imzalanacak ve piyasa rahatlatılacaktır ya da imzalanmayacak ve alternatif sistem devreye sokulacaktır.
En kötüsü şuanda yaşanandır.
Şuanda yaşanan belirsizlik ve kaostur.
Kaosla birlikte gelen yıkım olur ancak.
Politikacı zaten yaptıklarıyla kendi yıkımını gerçekleştiriyor.
Bari bu ülke kurtarılsın.
Yönetenler bilmelidir ki artık kimsenin dayanacak gücü kalmamıştır…
