Ülkede Mart’ın ortasından beri okullarda eğitimin durması ve “uzaktan eğitim” ile eğitime devam edilmesi elbette kolej sınavını da etkiledi. Önce kolej sınavının ikincisinin yapılıp yapılmayacağı uzun süre tartışıldı. Daha sonra da ne zaman yapılacağı konusunda uzun süre kararsız kalındı. En sonunda sınavın Haziran ayında yapılmasına karar verildi.
Sınav tarihi açıklanmadan bu satırların yazarı olarak 26 Nisan’da bu köşede şöyle demiştim: “Umarım bu sınav tarihi Eylül ayına bırakılmaz. Çünkü bu sınav Eylül ayına bırakılması demek, çocukların yaz tatilini dershanelerde geçirmesi demektir. Ben ülkede hayatın Temmuz ve Ağustos aylarında kısmen de olsa normale döneceğinidüşünüyorum. Böyle bir ortamda çocukların bütün günlerinin eğitim kayıplarını giderme ve dershanelerde sınava hazırlanmak için harcamasını doğru bulmuyorum.”
Neyse ki sınav tarihi 20 Haziran olarak belirlendi ve korktuğumuz başımıza gelmedi. Elbette
bu yıl kolej sınavı farklı bir ortamda, farklı bir psikoloji ve farklı bir yapıda olacak. Neredeyse içerik açısından ikinci dönem okutulan konuların büyük bir çoğunluğu olmayacak. İlk dönemde okutulan konular daha ağırlıklı olacak. Bundan dolayıdır ki ikinci sınavda öğrencilerin performanslarını kestirmek çok güç. Sürprizlerin olması muhtemel… Okul ve dershaneler tam randımanla çalışmasa da, gizliden gizliye çocuklar kolej sınavına hazırlandı. Bazı sınıf öğretmenleri kendi inisiyatifi ile online eğitim yaparak çocukları kolej sınavına hazırladı. Yine ayni şekilde dershaneler de kimi zaman online kimi zaman da dershanelerde yüz yüze kolej hazırlığı yapıldı. Bir de bunlara evlerde yapılan özel dersleri de eklersek kolej sınavı hazırlıkları eskisi gibi olmasa da yapıldı. Özellikle Haziran ayına girerken bu durum daha da hızlandı. Artık son haftaya girildi. Önümüzdeki Cumartesi sınav yapılacak. Ancak bu kez covid-19’un da etkisi ile sınava katılımın düşeceğini düşünüyorum.
Milli Eğitim ve Kültür Bakanlığı’nın verilerine göre sınava 1978 kişi girecek. Ben bu rakamın %25 fire vereceğini tahmin ediyorum. Özellikle sınavı kazanma umudu kalmayanların covid-19 dolayısı ile riske girip kalabalık bir ortamda bulunmak istemeyecektir.
******
Tüm bunlar bir kenara aslında konuşmamız gereken kolejlere niye çocuklarımızı koymak istediğimizdir. Aslında bizdeki kolejlerin ortaya çıkış noktası şu anda Güney Lefkoşa’da faaliyetlerine devam eden English School’dur. Bugün Kuzey Lefkoşa’daki Türk Maarif Koleji’nin oluşması da bundan dolayıdır. Temel amaç da üçüncü ülkelerdeki üniversitelere öğrenci göndermektir. Ancak bizdeki kolejler bu amaçtan uzaklaşalı yıllar oldu.
Milli Eğitim ve Kültür Bakanlığı verilerine göre geçtiğimiz yıl üçüncü ülkelere öğrenime giden öğrenci sayımız 177’dir. Ki bu sayının içinde özel okullardan giden öğrenciler de vardır. Türkiye’deki üniversitelere giden öğrenci sayısı 323, KKTC’deki üniversiteleri tercih edenler ise 1450… Yani ilkokuldan başlayarak lise sona kadar dünya kadar özel derse git, dünya kadar para harca, ondan sonra da KKTC’deki üniversitelerin birine kapağı at… Bu mudur yani 10-11 yaşındaki çocukları yarıştırmamızın sebebi? Bu kadar emeğe yazık gerçekten yazık… Nasıl olsa KKTC’de gidecek bir üniversite bulunur. Nerden mezun olursanız olun mutlaka bir üniversite bulunur. Sayıları 20’yi çoktan geçti.
Her yıl kolejlere 500 kişi alıyorsak ve bu yıl özel kolejlerin son sınıflarında 400’ün üzerinde öğrenci varsa ve bunları sadece %20’si üçüncü ülkelere gidiyorsa ortada bir sıkıntı var demektir.
Belki de ortaöğretim sistemimiz yeniden organize etmemiz gerekiyor. 9-10 yaşlarından başlayan bu yarış belki de önemsediğimiz kadar değerli bir şey değildir. Sonuçlar ortada, ikisi bir birini tutmuyor. Bir yerde bir yanlışlık var ve üzerinde düşünmek gerekiyor.
