Oyun; çocukların şimdiki ve gelecekte kuracakları ilişkilerini etkilemektedir. Oyun yoluyla çocuklar, sosyal ve bilişsel becerilerini geliştirme imkanı bulmaktadırlar. Oyunun bir diğer özelliği ise gerçek yaşamdan geçici olarak uzaklaşılması ve kendi düzeninde, kendi oluşturduğu dünyanın içine girilmesidir. Çocuk oyun esnasında gerçek dışı bir konumda olduğunun bilincindedir; ancak oyun sırasında deneyimlediği, oyunun içerisinde oluşturduğu dünyadır. Oyun için gerçek yaşamdan bir sürelik sıyrılma ve bir soluk alma, dinlenme de denilebilir. Bu özellik yoga ile büyük bir uyum sağlamaktadır. Oyun, çocuğun bakışıyla çocuğun yaşamındaki en önemli işidir. Oyun çocuğun hayatında bu kadar büyük bir önem taşırken; oyunda kullanılan araçların yani oyuncakların önemi de küçümsenemeyecek kadar büyüktür. Oyun ve oyuncak çocuğun hayatında en önemli işi ve kullandığı araçları iken onları birbirinden ayrı düşünmek pek mümkün değildir.
Çocuk yogası bağlamında ise oyun, önemli bir rol oynamaktadır. Yapılan yoga çalışmalarında bir yoga dersi tamamen oyun üzerinden gidebildiği gibi, zaman zaman çocuklarda biriken enerjiyi atmak, zaman zaman ise dikkatleri toplamak amacıyla da kullanılabilmektedir. Artan Enerji Teorisi, tüm canlıların ihtiyaçlarını giderebilmeleri için bir miktar enerjiye ihtiyaçları olduğunu; ihtiyaçların artmasıyla gereken enerjinin de artması gerektiğini belirtmektedir. Fazla enerjinin zamanla baskıya neden olduğunu belirten teori, kişinin bu baskıdan kurtulmak için oyunu kullandığını ifade etmektedir. Bu teoriye farklı bir açıdan bakan bir diğer teori ise; Yeniden Yaratma Teorisi’dir. Bu teori, oyundaki amacı çalışırken azalan enerjiyi tekrar kazanmak şeklinde ifade etmektedir. Enerjinin yeniden kazanılması için de çocuk oyun ve oyuncakları kullanmaktadır. Çocuk yogasında yoga duruş pozisyonlarının pasif ve aktif hallerde oluşu da enerjiyi yönlendirirken büyük bir avantaj sağlamaktadır. Çocuk yogasında yer alan duruş pozisyonları çocuğun sadece kasları gelişmekle kalmayarak, sağ-sol beyin loblarını dengeleme, dikkati odaklama, el ve göz koordinasyonunun da gelişimi sağlanmış olmaktadır. Bu dönemde denge tahtası, bloklar, el işleri vb. araçlar ise küçük kasların gelişimine yardımcı olmaktadır. Nefes çalışmalarında kullanılan, balon, pipet, havlu ruloları vb. oyuncaklar ise ciğerlerin gelişimi, kana düzenli oksijen gidişini, stres ve öfke azaltmayı sağlamaktadır. Çocuklar için yapılan yoga çalışmalarında yer alan kurallı oyunlar ise çocuklara sabırlı olma, sırasını bekleme vb. toplumsal kuralları öğretmektedir. Kurallı oyunlarda ise kurallara uyma ve düzene girmenin görüldüğü belirtilmektedir.
Oyunun içinde yoga duruş ve yöntemleri kullanılarak aslında doğru bir kişilik kazanması da desteklenmektedir. Çocuk yogası, karakterin temelini oluşturan okul öncesi dönemde karakter eğitimini ve evrensel değerleri (doğruluk, dürüstlük vb) kazandırmanın en önemli yollarından biridir. Çocuk yogası kendi içindeki doğasında evrensel değerlerle beslenen oyunlardan oluşmaktadır.
Oyun, oyuncak ve çocuğun ilişkisini tanımlarken çocuğu ve oyunu birbiriyle bütünleşmiş olarak görmekte; çocuğa da oyunla aynı anlamı yüklemektedir. Her oyun gerek çocuğun kendi ürettiği bir oyuncak, gerek hazır olan bir oyuncakla hayat bulur. Oyuncaklar ve oyunlar çocukları eğlendirmekle birlikte onların zihinsel ve fiziksel gelişimlerine de hız kazandırmaktadır. Tarihi kazılara ve araştırmalara bakıldığında da tüm dönemlerde, çocuklar günlük kullanılan nesnelerle kendi oyuncaklarını üretmeyi başarmışlardır. Oyun yoluyla kelime haznesinin de artış gösterdiği, dil gelişiminde oyun ve oyuncağın da çok önemli olduğu yapılan araştırmalarda gözlemlenebilmektedir. Bu yönüyle de oyuncak, çocuk yogasında yer alan hikayelerin uygulanışında da yerini yeniden kazanmaktadır.
Oyun esnasında çocuk bazen ön planda, bazen ise geri planda durmayı öğrenir. Bu yoganın temelinde olan memnun olma özelliği yönünü de etkilemekle birlikte bir süreliğine de olsa çocuğu yaşamdaki rekabetten uzak durmaya yöneltmektedir.
Yoga eğitimlerinde eğitimcinin sadece fabrikalarda üretilen oyuncaklar kullanmayışı ve günlük yaşamdaki atık malzemelere oyuncak niteliği kazandırışı da çocuklara geri dönüşümü, değerlendirme becerisini, yaratıcılığı geliştirmede yol gösterici olmaktadır. Bir tabağın araba dümeni olduğunun söylenmesi ve dümen olarak kullanılması bu duruma örnek olarak verilebilmektedir. Çocuğun kendi oyuncağını kendisinin yapması sadece hayal gücünü desteklemekle kalmayarak, onun kişiliğine de katkı koyacaktır. Karakter gelişiminin bu kadar önemli olduğu bu dönemde oyun-oyuncak ve çocuk yogası çocuğun hayatında büyük tamamlayıcı bir etkiye sahip ve ayrı düşünülemeyecek bir unsurdur.
