Şeriatçı,
Darbeci.
Marksist…
…
Şeriatçı ve darbeci olmaktan müebbet verdiler,
Askerle çatışan 13-14 yaşındaki Kürt çocuklarına “çocuk” dediği içi, bir de imama hakaret ettiği gerekçesiyle 5 yıl 11 ay hapis verdiler.
Bütün bu suçları kalem kullanarak işledi!
…
Ahmet Altan mahkeme heyetine şu sözlerle sesleniyor:
”Şeriatçı, darbeci olarak ceza aldım, yine aynı yazıdan dolayı Marksist teröristlikle suçlayıp, bilmem kaç yıl ceza vermek istiyorsunuz. Verin benim omuzlarım güçlüdür. Daha birkaç yıl önce siyasi iktidar, Abdullah Öcalan’ın mektubunu insanların önünde okutturdu. O zaman yasa yok muydu, savcılar yok muydu? Hiç dava açmadınız, iyi de yaptınız. Peki bugün niye Kürt çocuklarına ‘çocuk’ dedim diye benim hakkımda dava açıyorsunuz. Yasa değişmedi aynı yasa.
İktidardaki parti, Kürt oylarından vazgeçip, milliyetçi oyların peşine düşerek, savaşı ve ölümü tercih eden bir politika izlemeye başladı. Bir siyasi parti pozisyon değiştirdi diye siz neden pozisyon değiştiriyorsunuz?”
…
Mahkemelerin resmini çiziyor Ahmet Altan.
Bir partinin pozisyon değiştirmesi ile, mahkemelerin de kendine ayar verdiğinin, aynı kulvara girdiğinin acı tablosunu çiziyor ve bunu mahkeme heyetinin yüzüne söylüyor.
Böyle bir durumda hangi yargıç başını yastığa rahat koyabilir?
…
Altan içerde ama yazıları sınır tanımıyor.
Bir yazısı New York Times’da yayınlanıyor.
Hakkında verilen müüebbet hapis kararı ile ilgili olarak söz konusu gazetede yazısı yayınlanan Altan, yazının bir bölümünde şunları anlatıyor:
“Kılıç Yarası Gibi romanında yazdığım bir bölümü hatırlıyorum. Tutuklandıktan sonra bir odada hakkında verilecek kararı bekleyen bir kahramanı anlatırken yazdıklarım bunlar.
‘Kaderin değiştiği anla, kaderi değişen insanın bunu öğrendiği an arasında geçen zaman dilimi, insan hayatının en trajik ve ürkütücü parçası olarak gözüküyordu ona. Gelecek belirlenip kesinleşiyor ama insan kendisi için kesinleşen geleceğinin farkına varmadan, başka umutlar ve hayallerle başka bir geleceği bekliyordu. O bekleyişteki bilgisizlik korkunçtu ve ona göre insanoğlunun en büyük zaafını oluşturuyordu.’
Hatırladığım cümlelerle ürperiyorum.
Şu anda yaşadığımı yıllar önce yazmışım.
Şimdi kendi romanımda yazdığımı yaşıyorum.
Romanını yaşayan bir romancı.”
…
Ya o mahkemelerin yargıçları hangi romanı yaşıyorlar?
…
Filistindeki çocuklar da çocuktur,
Kürt çocukları da çocuktur…
