Yakın zamanda covid-19 olan ve atlatan Cihan Kombos Annesi Göksel Kombos’un covid-19 nedeniyle hayatını kaybetmesi üzerine acı haberi sosyal medya hesabından duyurdu.
Kombos paylaşımında “Bunu nasıl paylaşacağımı bilmiyorum. İnsan; başkasının ölüm haberini paylaşabilir ancak; sütünü veren, 9 ay karnında taşıyan, besleyip-büyüten: Öz Annesinin öldüğünü; nasıl duyurabilir ki? Ama; yazabiliyor, paylaşabiliyor maalesef, elleri titrese dahi.” ifadelerini kullandı.
Cihan Kombos’un sosyal medya hesabından yaptığı açıklama şu şekilde:
Bunu nasıl paylaşacağımı bilmiyorum. İnsan; başkasının ölüm haberini paylaşabilir ancak; sütünü veren, 9 ay karnında taşıyan, besleyip-büyüten: Öz Annesinin öldüğünü; nasıl duyurabilir ki? Ama; yazabiliyor, paylaşabiliyor maalesef, elleri titrese dahi.
ANNEMİ KAYBETTİM. Canımı, sol yanımı, dert ortağımı, babam ve nenemden sonra ondan güç aldığım, ona yaslandıpım; dert ortağımı, tüm ömrü sahibimi ve herşeyimi: Kaybettim.
Annem’ın yaşam macerası: Baf’ta başladı. Bıgünlere gelene kadar da; hiç unutmadı: BAF’ı, BAF LİMANINI, BAF-KURTULUŞ LİSESİ’ni ve Gökmen, Ülkmen Abimi; Rahmetlik Erdal Abimi, onlarla BAF’ın sokaklarında geçirdiği çocukluk anılarını. BAF’ı ve BAF’lıları çok sevdi. Baflı olmaktan başka bir gurur duydu hep.
Sonrasında; Ankara Fakültesinde eğitim aldı ve BABAMI tanıdı, sevdi, çok sevdi. Hayatında hiçbir kadının kocasını sevmediği kadar; sevdi ve sahip çıktı. Güneyden sonra buraya taşınıp, evlendiklerinde; BOSTANCI-GÜZELYURT’da hayatını sürdürdü. Ancak; unutmadı yerlilerini, yerini-yurdunu.
Hep asil bir kadın oldu: ANNEM. Çok hanım, görgülü, biraz başı yukarıda. Ve; bir o kadar da; mütevazi, yardımsever ve melek gibiydi annem. Mücadele ile geçti yaşamı. Savaş-göç yılları, BAF’en en asil ve en varlıklı ailelerinden olduğu halde; göç yılları ağır geçti. Babamla olan hayat serüveni güzel olmakla birlikte; yorucuydu. Ve; sonunda tansiyondan dolayı yaşadığı: FELÇ YILLARI.
İyi bile yaşadı derim ben. Ancak; yaşam sevgisi, babama verdiği söz ve ben; bu döneme kadar hayatta tutabildi onu. Maalesef; bu kadar dayanabildi yorgun yüreği ve senelerce didinen: hasta bedeni. Ben; nefes aldığım sürece unutmayacağım onu, gülüşünü, pamuk gibi yüzünü ve her huyunu. Onun kızı olarak doğmaktan be yaşamaktan; gurur duydum ve duyacağım elbet.
Evine olan düşkünlüğünü, titizliğini, hanımefendiliğini, az bulunan görgüsünü, namus ve asalete olan düşkünlüğünü; hiç unutmayıp, onun yolunda ve izinde gideceğim. O; hep: GÖKSEL HANIM oldu, hiç bir vakit; GÖKSEL olmadı. Öyle denildi ona, o şekilde saygı gördü, sadece KOMBOS’un Hanımı olduğu için değil; kendi meziyeti ile başardı bunu. İnşallah; birazını olsun yapabilirim yaşadığım süre boyunca.
O; temiz-tertipli, okumuş, gün görüp-geçirmiş, hayatta tek bir adamı sevmiş ve ona bağlanmış, evladına iyi bir ANNE’lik yapmış, mükemmel bir EV HANIM’lığı yapmış, kendi hastayken bile; yaşlı annesine bakma erdemini göstermiş, acısını hiç dışa vurmadan; ailesine sahip çıkarak yaşamış; EŞSİZ bir insandı: MULLAAHMET’in Torunu; KALKAN AİLESİ’nin ferdi ve İZZET KOMBOS’un EŞİ; ANNEM: GÖKSEL HANIM’ı; Kaybettik bugün.
Cenazesi: yarın yapılacak. Saat ve yerini; tam olarak; netleştikten sonra, bildireceğim. Onu; acı içinde uğurluyorum; çok sevdiği: Kocasının, Annesinin, yeğenlerinin yanına. IŞIK’larda ol: ANNEM, NURLARda Uyu. MELEKLER YOLDAŞIN OLSUN: SENİ ÇOOK SEVİYORUM ve son nefesime kadar SEVECEĞİM. Bir hatam olduysa da; HAKKINI HELAL ET: benim Melek, Pamuk ANAM…
