Dervişin fikri ne ise zikri de o olmalıdır!
Düşündükleri ne ise uygulamaya, harekete de onları dökmelidir.
Değişim ve gelişim hep ileriye yönelik olmalı… Siz geriye, kötüye, olumsuza doğru gelişiyor ve değişiyorsunuz.
Belki de baştan böyle idiniz. Ama saklandınız, gizlendiniz. Bunun uzun sürmeyeceğini bilmeliydiniz. Gerçekler mutlaka ortaya çıkar. Hiçbir şey gizli kalmaz.
Sonra, batırdığın durumu kurtarmak için uğraş, didin, dur. Kılıktan kılığa gir. Siyaseti daha da bir yozlaştır. İtibarını daha da düşür. Okyanusta yüzecekken, derede boğul!
Bazıları yalanı alışkanlık haline getirir. Gerçekler ortaya çıkmaz diye kendi kendini aldatır. Ben gerçek hayatta bunun başarıldığını hiç görmedim. Sonu mutlaka hüsran olur.
Çünkü, biz kırk dervişiz ve birbirimizi bilmişiz!
Kaçamazsın, saklanamazsın. Ortada ve açıktasın. Çırpındıkça batar, gömüldükçe gömülürsün. Gün gelir sana kimse inanmaz. Hızlı yükselir, çabuk düşersin. Çünkü temelsiz, dayanaksızsın.
Büyük derviş, ne düşünüyorsa onu söylüyor. Aklındakilerini gizlemiyor. Türkiye ne derse o diyor! O ne derse o olur! Eşgüdüm içinde, danışarak, ast-üst ilişkisi gözeterek, açılımları yaptıklarını söylüyor.
AB çatısı altında (hangi çatı ise!) iki ayrı devlet, diyor. AB çatısında, Türkiye nasıl garantör olur? Bu kabul görür mü? Bunlar için ayrıntı vermiyor. Ama çocuğun adını koyuyor.
Las Vegas olacak Maraş diyor. Türkiyeli yatırımcılara müjde veriyor. Davet ediyor. Yetmedi, daha da gelin, yeşil sermayeyi buralara da yayın, bizi kalkındırın. Başımız göğe ersin!
Keşke bütün dervişler böyle olsa. Diğer(ler)i bu kadar net değil ama! Saklanıyor, gizleniyor. Eveleyip geveliyor. Yaptığı gizli saklı işler ortaya çıktıkça celalleniyor. Ne amaçladığını söylemiyor. Çocuğa isim koymuyor. Kendi haline bırakıyor. Sol gösterip sağ vuruyor. Her dediğinin tam tersini yapıyor. Başta koyduğu ilkelerden gün geçtikçe ve amaçsızca uzaklaşıyor. Halktan kopuyor uzaklaşıyor. Her yaptığı yanlışa kulp arayıp buluyor. İnandırıcılığını yitiriyor. Tamiri mümkün olmayan hatalar yapıyor. Çırpındıkça daha fazla batıyor. Tökezliyor, düşüyor. El verenleri her geçen gün azalıyor.
Ülke küçük. Herkes herkesi tanıyor. Rol yapmaya hiç gerek yok. Ortaya çıkmayacak şey yok.
Dervişler kendileri olmalı. Fikirleri ne ise zikirleri de o olmalı.
Siyasetçiler de her şeyden önce insan olmalı. Halkını afedersiniz de ahmak yerine koymamalı.
Çünkü biz;
Kırk dervişiz birbirimizi bilmişiz!
