120 bin nüfuslu kalsaydık.
Çift yollar yapılmasaydı.
Çevre yollarına gerek olmasaydı.
Her yeri tek yol yapma mecburiyeti doğmasaydı.
Büyük oteller inşa edilmeseydi.
Beton sitelere gerek kalmasaydı.
Sahillerde küçük pansiyonlar olsaydı.
Her yerde çember, trafik ışığı kalabalığı olmasaydı…
…
Köy yolları olduğu gibi kalsaydı.
Şehirlerimiz, bakımlı bahçeleri ile refaha uygun bildik evlerden ibaret olsaydı.
Şehirlerden değil, kasabalardan ibaret bir memleket.
Caddeleri tenha.
Ellerimizi tutacak yollar olsaydı.
Çoğu zaman bol güneşli.
Bazen loş ve ıslak…
…
Kalabalıklarda boğulmasaydı insanlar…
…
Festivaller yerine panayırlarla yetinilmiş olsaydı.
Bisikletler gezseydi sokaklarda.
Her köşe başında benzin istasyonları olmasaydı.
Büyük süper marketler yerine köşe bakkalları, büfeler olsaydı.
Taş havuzlar süsleseydi yine bahçeleri…
…
Nü güzledi…
…
Her meslekten biraz olsaydı.
Biraz eczacı, biraz avukat, biraz doktor, biraz mühendis.
En az da siyasetçi.
Sayılı zengin olsaydı, yoksul hiç olmasaydı.
Ne portakal dalında kalırdı ne üzüm.
Gönyeli ovaları beton ovalara dönüşmeseydi.
Kuzular, koyunlar nereye gideceklerini bilselerdi.
Horoz sesleri duyulsaydı yine ötelerden.
Girne tepeleri ağaçları ile kalaydı; yıldızlar düşseydi aralarına.
Beton kusmuklarla kirlenmeseydi…
…
“Biz büyüdük / Kirlendi dünya…”
…
Kekliklere yer kalsaydı.
Tarlalar parsellenip arsa olmasaydı.
Küçük bir adada büyük memleket rüyaları kurulmasaydı.
Kim bilir insanlar da tüketmezdi birbirlerini.
Kimse kimseye yerinmezdi o zaman…
…
120 bin kişi yani…
…
Her şeye yeten.
Şehirleri kasabalardan ibaret.
Dünyanın şimdi arayıp da bulamadığı yerler.
Böyle kalsaydı…
…
Belki de turizm patlaması yapardı kasabalarımız.
O kadar nüfusa üç milyon turist mesela.
Bütçe açığı yerine artığı olurdu kimbilir.
Kişi başına gelir İsveç kadar falan.
O kafa olsaydı yani.
Küçük şeyler düşünüp yaparak.
Doğu Akdeniz’de Titanic gemisi gibi değil, bir balıkçı teknesi gibi yaşamak…
…
Bir de başka tarafından bakmak meseleye.
Mesela yani…
…
Şimdi dikey ve yatay kentlerinizle uğraşın…
