Korona 19, Kuzey Kıbrıs gibi dışa bağımlı ülkeleri, ekonomik olarak daha da zora soktu.
Üretemeyen ve dışa bağımlı ekonomilerin, buhran zamanlarında, çıkmaz sokaklara daldığını, yaşayarak yeniden öğreniyoruz.
Özellikle dünyada tanınmamış olmak her dönemde sorunlar yaratıyordu.Şimdi ise bu sorunlarla daha derinden karşılaşır olduk.
Dünyanın ve AB nin hibe yardımlarından çok az faydalanıyoruz.
Akıncı’nın dış temsilciliklere, BM’ye ve AB’ye yaptığı çağrılar, tanınmamışlığımızdan dolayı pek dikkate alınamıyor.
Ancak işin en üzücü tarafı, Türkiye’nin beklenen maddi yardımları yapamaması.
Türkiye zaten 85 milyonluk nüfusunun problemleriyle uğraştığı için, bizlere gereken yardımı yapamıyor.Bu konuda suç Türkiye’de değil, dışa bağımlı bir ekonomi yaratan bizim politikacılarımızdadır.
Üretici insanları, memur yapan zihniyet bu dönemde daha derinden sorgulanmalıdır.
İnşaat ustalarımızın, kaynakçılarımızın, imalat sektöründe çalışan , ziraat ile uğraşan insanlarımızın çoğu, memur yapılarak, üretim potansiyelimiz budanmıştı.
Herkes, devletten alacağı aylığa yönlendirilirken, bir gün, denizin biteceği düşünülmedi.
Korona, Kuzey Kıbrıs’ta aksayan birçok yönümüzü ortaya çıkarttı.
Korona, Kuzey Kıbrıs’ta kendi kendine yeter bir ekonomi kuramamanın, toplumu yok oluşa götüreceğini çarpıcı bir şeklilde yeniden gündeme getirdi.
Oysa, Kuzey Kıbrıs’ın iklimi, sebze ve meyve yetiştirmeye çok uygundur.
Hayvancılık, planlı bir şekilde ele alınırsa, bu iklimdeki bir ülkede, hayvancılık alabildiğine geliştirilebilir.
Seracılıkta, Türkiye’den de önce sebze ve çiçekçilik piyasaya mal verebilir.
Rumlar hellimin kg’ından bayağı para kazanırken, biz hellimi Rumların sattığı fiatların üçte birinden daha düşük fiata , zorlanarak satabilmekteyiz.
Dışa ihracat yapma kanallarımız, tanınmamışlıktan tıkalıdır.
Bu sorunlar daha da uzatılabilir.
Kuzey Kıbrıs’ın ekonomik olarak kendi kendine yetmesinin yolları yeni baştan ele alınmalı ve uzun vadeli siyasetler geliştirmelidir.
Ne acıdır ki, Google’dan veya Booking.com dan elde edilen gelirleri bile, tanınmamış bir ülke olduğumuz için, bankalar yoluyla alamıyoruz.
Uluslararası hızmet sektörü ve ticaret tanınmışlığı gerektirmektedir.
İhracatı serbestçe yapabilmemiz için, tanınmışlık birinci koşuldur.
Tanınmışlığın en önemli adımı, Kıbrıs Sorununda, radikal uzlaşı yolları bulup, Kıbrıs Sorununu bir an önce bitirtmektir.
Şimdiye kadar, özellikle sağ partiler, popülizm temelinde siyaset yaparak, Rum mallarının yağmalanması ve Türkiye’den gönderilen kaynakların bölüşülmesiyle çarpık ve dışa bağımlı bir ekonomi yarattılar.
Belirli dönemlerde iktidara gelen sol partiler de aynı yolun dışına çıkamadılar. Bu dışa çıkamamada, bürokratik devletteki yapılanmanın, birçok kesimden destek bulması etkili oldu.
Bugün Tatar bile, ekonominin dışa bağımlılığından şikayet etmektedir.
Hatta Tatar, dıştan gelen işgücü nedeniyle, dışa büyük bir kaynak akımının tehlikelerini dile getirmektedir.
Gerçekte bunlar temel doğrulardır. Ancak, bu temel doğrulara uygun politikaların niye üretilemediği sorusuna politikacılar cevap vermekten KORKMAKTADIRLAR.
Korkak kaptan, karaya oturmuş ve büyük hasar görmüş bu gemiyi yüzdüremez. Bu gemiyi yüzdürmek için, halkın desteğini alacak, fedakarlıkları göze alacak radikal adımlara ihtiyaç vardır.
