İşler biraz çıkmaza girince ve olaylar gerginleşince Anastasiadis yönetiminin neler yapabileceğini dün birkez daha gördük ve yaşadık.
Tekmili birden hayal kırıklığı benim için.
Annan planı döneminde, sırf evet dedikleri için arabaları kundaklanan, toplantı yaptıkları salonları basılan dünün mazlum muhalifleri, iktidara gelince gaddar zalimlere dönüşebiliyormuş.
Hayatını barışa ve işbirliğine adayan insanların (Kıbrıslı Türk ve Kıbrıslı Rumların) üstüne polisini ve askerini sürebiliyormuş.
Copla dövüp, biber gazı sıkıp sonra da mahkeme köşelerinde sürünmeleri için dava açabiliyormuş.
Tüm bunları yaparken de “biz sağlık için tedbir aldık, onlar devletin yasalarını çiğnediler” gibi bir yalanın arkasına sığınabiliyormuş.
Geçtiğimiz Cumartesi günü Rum barışseverlerin ağırlıkla yaptığı, dün de Türk barışseverlerin çoğunlukta olduğu eylemler bize göstermiştir ki bu adada barışa ulaşmak için yürünecek zorlu yollar vardır.
Öyle zeytin dalı uzatıp, barış güvercini uçurmanın yetmeyeceği meşakkatli ve zahmetli yollar.
Çünkü Anastasiadis örneğinde olduğu gibi politikacılar her daim takiye yapıyorlar, (kapılar kapatılsın) diye çığırtkanlık yapan üç-beş bin tane faşistin sempatisini kazanacak, oylarını alacaklar diye bütün barışçıl kazanımları yerle bir edebiliyor, kapalı dönem gericiliğine geri dönebiliyormuş.
***
Dünkü olayları, dükkanlarında tavla oynayarak ve kayıtsız bir şekilde izleyen surlariçi esnafına ve onların örgütlerine de bir çift lafım olacak.
Lokmacı kapısının açılması için yapılan geçmiş mücadeleleri de aynı kayıtsızlıkla izlemişlerdi.
Surlariçi müşterisizlikten ve bakımsızlıktan dökülüyordu ve iflasın eşiğindeydiler.
Lokmacı kapısının açılmasının en büyük yararının bizim çarşıya olacağını anlatıyorduk da bizi dudak bükerek izliyorlardı.
Sonra Lokmacı kapısı açıldı.
Günde 3 bin Kıbrıslı Rum veya turist Lokmacı kapısından Kuzey’e geçiyor.
Bu sayı hafta sonları ikiye katlanıyor.
Bu geçişler sayesinde arasta esnafı hayatlarında görmedikleri kadar kazanç elde ettiler.
Ekonominin pozitif etkisi kuralı burada da geçerli oldu ve son yıllarda surlariçinde çok sayıda yeni işyeri açılmaya başladı.
Geçmişte bedava verilse de kimsenin almayacağı metruk binalara bile 200 bin sterlinden fiyat açılıyor.
Sırf hava parası için 100 bin sterlinlerden bahsediliyor.
Durum böyle iken dünkü eylemde kapının açılmasını isteyen barışseverlerin Rum polisi tarafından coplanmasını ve biber gazı saldırısına maruz kalmalarını dükkanlarında oturup kayıtsız bir şekilde izleyenler ile onların örgütlerinin bu tavırlarını nitelemekte zorlanıyorum.
Tarihsel deneyimlerden çıkan tanımlamaları vardır ama bu köşede kullanmak istemiyorum.
Esnafın ve örgütlerinin bu aymazlıktan kısa sürede kurtulmalarını temenni ediyorum…
