Babalar Farklı Bir Gezegenden!

Babalar günü yaklaşıyorken aklıma babaların çocukların hayatında ne kadar önemli ve değerli bir yere sahip oldukları geldi. Aile Danışmanı olarak anneler kadar babalar da çalışıyorum. Kuzey Kıbrıs’ ta yaşayan kaç baba var, oran olarak bilemiyorum ancak çocukları için ellerinden geleni yapan ve yapmak isteyen babalar var, biliyorum.

Anneler ve babalar birbirlerinden çok farklı ebeveynlik tarzlarına sahipler. Kadın ve erkek özellikleri arasındaki fark burada da kendini gösteriyor ancak, bu babanın çocuğun duygusal ve sosyal gelişimi üzerindeki olumlu etkisini değiştirmiyor.

“Aslında söz konusu çocuk bakımı olunca ebeveynlik tarzları farklılık gösterse de annelerin ve babaların önemsedikleri şey aynı: Mutlu ve sağlıklı çocuklar yetiştirmek!”

Annelerin ve babaların ebeveynlik tarzlarındaki fark bir araya getirilip uyumlandığında çocuklar üzerinde olumlu etkiler yaratıyor. Anne ve babalar bu farkı farkındalıkla bir araya getirdiklerinde güçlü bir birliktelik oluşturabiliyorlar. Bu farkları ve kazandırdıklarını bilmekte fayda var:

• Etkileşim arasındaki farklılık: Anneler çocuklarına daha çok bir bakıcı -besleme, temizlik, vs.- rolünde yaklaşırken babalar çocuklarıyla daha çok oyun arkadaşı -yuvarlanma, top oynama, koşma vs.- gibi yaklaşıyor.

Temel bakım gereksinimleri önemli elbette ancak babaları ile yaptıkları fiziksel aktiviteler hem birbirilerini yakından tanımalarına hem de çocukların kendi kişiliklerini ve fiziksel özelliklerini, koordinasyonlarını, yeterliliklerini keşfetmelerine yardımcı oluyor.

 

• Sözel etkileşim: Anneler çocuklarına daha fazla soru sorup ve etrafta olup biteni açıklama eğilimindeler. Etrafta çocuğuna neden yemeğini eliyle değil de çatalıyla yemesi gerektiğini anlatmaya çalışan bir babayla pek de karşılaşmıyorum dürüst olmak gerekirse. Babalar daha çok çocukları ile birlikte bir şeyler yapma eğilimindeler, daha az karmaşık sözel iletişim kuruyorlar. Dil konusunda annelere oranla daha az talep içindeler, doğrudan iletişim kurmayı tercih ediyorlar. Net ve eylem odaklılar yani!

Yaşayarak tecrübe etmek çocukların ev dışındaki hayata, yani güvenli sınırların dışında kalan sosyal hayata hazırlanmasında önemli. Evet çocukların sözel olarak kendilerini ifade edebilmesi önemli, ancak bunun yanında uygulama yapmaları ve deneyim kazandırmaları onları sosyal yaşama hazırlıyor sevgili anneler.

 

• Sabır: Babalar çocuklarının bağımlı davranışlarına -mesela, zaten yapabilecekleri bir şey için yardım talep etmeleri ve bunun için ağlamaları- daha az sabır gösteriyorlar. Özellikler de erkek çocukları söz konusu olduğunda. Anneler ise bir şeyler öğretebilme telaşıyla, sabırla ağlayan çocukları ile yeniden iletişim kurabilmek ve durumu izah edebilmek için ellerinden geleni yapıyorlar (yukarıda bahsettiğim etkileşim tarzları). Eğer sağlıklı bir şekilde -etkili ebeveyn tarzları kullanılarak uygulanırsa babaların bu tutumu çocukların özgüvenlerinin gelişmesi, anne ve babalarından bağımsızlaşabilmeleri ve sorunlarını tek başlarına çözebilmeleri için önemli.

 

• Rahat davranışlar: Anneler görgü kurallarını babalara oranla daha fazla önemsiyorlar. Babalar ise olur olmadık yerde espri yapma, alay etme gibi annelere göre daha “uygunsuz” beklenmedik şekilde davranabiliyorlar. Babaların çocuklarıyla ne yapacaklarını kestirmek bu nedenle zor olabiliyor kimi zaman! Peki bunun ne faydası mı var? Babaların genelde anneler tarafından hoş karşılanmayan bu tutumu çocukların ev dışındaki hayatta her şeyin sizin evde onlara sunduğunuz gibi olmadığını tecrübe etmelerine yardımcı oluyor. Hayat beklenmedik sürprizlerle dolu sonuçta, esprili bir bakış açısıyla olaylara yaklaşabilmek çocukların stres düzeylerini azaltıyor ve problem çözme becerilerini destekliyor.

 

Çocuklar ne kadar çok deneyime sahip olurlarsa bağımsız esnek düşünebilen bireyler haline dönüşebilecekler ve hayatlarında daha başarılı olabilecekler. Farklı iletişim tarzlarını bilen çocuklar farklı özelliklerdeki insanlarla daha kolay etkileşime girebilecekler ve karşılaştıkları zorluklarla baş edebilme konusunda daha başarılı olabileceklerdir.

Hangi anne-baba kendine yetebilen, kendine inanan, yenilikleri keşfetmeye açık her şeyden önce mutlu bir çocuk yetiştirmek istemez ki? Evet, annelerin ve babaların ebeveynlik tarzları farklı; ancak bu  özgün tarzlar uyum içinde bir araya getirilip kullanıldığında çocukların gelecek mutlulukları ve sağlıkları  için gerekli.

Temel gereksinimleri ve bakımı konusunda annelerin babalara oranla daha hassas davrandıklarını düşünüyorsunuz belki de ama yinelemek istiyorum: Söz konusu çocukları olunca anneler kadara babalar da hassaslar bu konuda!  Hayatın uyumu içinde farklılıkların ne kadar önemli olduğunu inkar edemezsiniz. Babalar belki farklı bir gezegenden ama hayat zaten farklılıklarla anlam kazanıyor.

“Tüm babaların babalar günü kutlu olsun, iyi ki varsınız!”