Geçmişin sessizliğini unuttum Hatıramda silinmiş yaraların sahibi Duymuyorum içimdeki tiz çığlıkları Görmemezlikten geliyorum çaresizliğimi. Çocukluğumu hatırlıyorum, Kıvır kıvır saçlarımı Masum bakışlarımı Nedensiz ağlayışlarımı… Saatlerce oynadığım oyuncaklarımı Hayallerimi Düşlerimi Masallarımı… Neredeler çamurdan evlerim Umutlarımı çizdiğim boya kalemlerim… Neredeler bebeklerim. Tek...
Oğuz Atay Vurgun yemiş bedenim, Takati kalmamış ayaklarım Gölgesi bile çekip gitmiş sevdanın Dönüşü olmayan girdapdayım… Vurgun sevdalardan Harcanan ömürden kalan Sadece yalnızlık Kurumuş dudaklara aşk kokusu sinmiş Dost omuzlarda sabahlara girilmiş Sensizliği dinliyor geçmiş… Biten sevdayı Sadakatsizliği Emeği...
Mola!... dedik, Düştük yollara… Yoğun çalışma temposu içerisinde unuttuğumuz kendimize, sevdiklerimize zaman ayırmak adına. Akışına bırakmak hayatı, Zamanı yönetmeyi değil, an’ı yaşamaya çalışmak Tadına varmak içtiğin bir kadeh şarabın Plan yapmadan, saate bakmadan, erken kalkmadan, güneşin batışını kaçırmadan Kırmadan,...
İyi bilinen bir konuşmacı, seminerine 50 dolarlık bir banknotu göstererek başladı. 200 kişiyi bulan dinleyiciye, bu parayı kim ister diye sordu ve eller kalkmaya başladı. Ve konuşmacı “bu parayı sizlerden birine vereceğim fakat öncelikle bazı şeyler yapacağım” dedi. Parayı...
Döndüm dolaştım, Yine içimdeki çocuğa bulaştım… Yaş geçse de çocukluk baki Şikayetim de yok Beni ayakta tutan en güçlü enerji. Bazı şeyleri yapıp Yaşayıp Deneyip Başarıp Öğrenip Kızıp Bağırıp çağırıp Döndüğüm yer içimde ki çocuk. Kendime söz geçiremediğim de, Sözünü...
Yalanlar çökmüşken üzerime Omuzlarımda sensizlik Unuttuğumu sandığım Karanlığıma hapsolmuşum… Katilim Aşk Yaşlı gözlerim delil sevgime Hükmü vermişsin yüreğine Dünüm fazla Yarınım eksik kalmış Paramparça ederken gidişin Şimdi gururumu topluyorum bitişin Yalnız içtiğim şarabın Dudak izini arıyorum boş kadehlerin Bekliyorum...
Silkinip bir kalk!... “Küllerinden doğmak” deyimi yerini bulsun. Hayatın gerçekten arzulad26ığı şekilde gitmediğini düşündüğünde yeniden başla. Temiz ve beyaz bir sayfa… Kararlı olmak ve direnç göstermek. Alışkanlıkları bırakıp, Ezberleri bozmak adına… Neden? Niçin’lere takılmayıp, Nasıl? Daha iyisini yapabilirim’i sorgulamak...
Gardaşım Ömrümün canı Sırtımın urbası Gölgesinde dinlendiğim Koca yürek Sevgisi Bedeninden, Yüreği Yumruğundan büyük adam Akıp giden Hayat yolculuğunda Can yoldaşım Ömrüme Umut katığım. “Bittim!” dediğimde Yeniden başladığım İyi kim Emeğinde, sabrında Konakladığım Omuzunda Uyukladığım Gözyaşlarımı Mürekkep yapıp Teker...
Gülerek uyanmıştı, Yeni bir güne keyifle “günaydın” dedi. Olabildiğince gerindi, Yüzünde hoş bir vurdumduymazlık Bedeninde zindelik Ruhunda huzur vardı. Bir an düşündü; Gülümsedi, Özledi, Can paresi uzakta idi Ama olsun, Sağlıkta idi. Pencereden baktı Doğayı selamladı, Kokusunu içine çekti...
Ağlayarak geldim dünyaya Sanki biliyormuşum gibi Başıma gelecekleri Çığlık çığlığa Ortalığı birbirine katarak Nafile, Geri dönüş yok… Çığlıklar Sevinç göz yaşlarına dönüşürken Alnımıza yazılanı çekeceğiz. Hayat dediğin Beyaz bir kağıt misali Mürekkebi sen Kalemi sen Yazanı sen Konu belli...