Döndüm dolaştım,
Yine içimdeki çocuğa bulaştım…
Yaş geçse de çocukluk baki
Şikayetim de yok
Beni ayakta tutan en güçlü enerji.
Bazı şeyleri yapıp
Yaşayıp
Deneyip
Başarıp
Öğrenip
Kızıp
Bağırıp çağırıp
Döndüğüm yer içimde ki çocuk.
Kendime söz geçiremediğim de,
Sözünü dinlediğim çocuk.
Bakma bana öyle!..
Olmadı!
O yürek bu sevgiyi kaldıramadı.
Yine düştüm ellerine
Bitirdim yaşananları
Tükettim içimde ki aşkları
Yitirdim umutları
Yaktım gemileri…
Çekip gittim her şeyden
Bir “hoşçakal”a sığdırdım
Tüm emekleri.
Büyüyemedim bir türlü,
Bir yanım giderken,
Diğer yanım, sende.
Anlatabilmek o kadar zor ki;
Üstad Ataol Behramoğlu’nun dizelerinde ki gibi
Akıp gidiyor duygularım.
…..
Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
Yüreğimde bir çocuk cebimde revolver
Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider.
Bir hatıradır şimdi dalgın uyuyan şehir
Solarken albümlerde çocuklar ve askerler
Yüzün bir kır çiçeği gibi usulca söner
Uyku ve unutkanlık gittikçe derinleşir.
Yan yana uzanırdık ve ıslaktı çimenler
Ne kadar güzeldin sen! Nasıl eşsiz bir yazdı!
Bunu anlattılar hep, yani yiten bir aşkı
Geçerek bu dünyadan bütün ölü şairler
Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
Yüreğimde bir çocuk cebimde revolver
Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider.
…..
Sustum!
Söyleyecek sözüm kalmadı…
Küstüm!
Hayallerim yıkıldı…
Düştüm!
Kanatlarım kırıldı…
Gitmez sanıyordum,
Çekip gitti, beni de aldı…
Yağmurlarda susuz
Sevgilerde öksüz kaldım
Ve ben
Arkasından bakakaldım.
İçimde ki çocuk dedi ki:
Bu AŞK biter!…
Sana söylüyorum çocuk!…
AŞK bu kadar kolay mı terk eder?
[newsbox style=”nb3″ title=”POLİ 291″ display=”tag” tag=”291″ number_of_posts=”6″ sub_categories=”no” show_more=”no” post_type=”post”]
