“Ben kişisel olarak Kıbrıs sorununu, özünde bir istila ve işgal sorunu olarak görmüyorum. Kıbrıs rüyasını yeniden canlandırmak Kıbrıslılara bağlıdır…”
Bunu söyleyen ABD Kıbrıs Büyükelçisi John M. Koenig.
Yakında görev süresi bitiyor.
Muhtemelen merkeze gidecek. Yani Washington’a.
Rum tarafında bir konferansta konuşması için davet etmişler.
O da “kişisel” düşüncelerini paylaşmış.
Tabii konferansa katılan Rumlar bu düşüncelere epeyce öfkelenmişler.
Zaten o da öfkeleneceklerini bildiği için “Bunlar benim düşüncelerimdir, katılıp katılmamakta özgürsünüz” demiş.
Söylediklerinin Büyükelçi Koenig’in kişisel düşünceleri zannedenler büyük ve tarihsel bir yanılgı yaşarlar.
Diplomaside iki boyut vardır.
Birincisi devletlerin birbirlerine karşı söyledikleri resmi dildir.
Ki Amerika Birleşik Devletleri resmen Kıbrıs’ın yüzde otuz altısının Türkiye tarafından işgal edildiğini belirtir ve Kıbrıs Cumhuriyeti’ni tanır.
İkincisi devletlerin resmi olmayan, gizli politikalarıdır.
Sanırım Büyükelçi Koenig, ikincisini dile getirdi.
Rumların yüzüne doğrudan söyledi.
***
Dönemin Dışişleri Bakanı Abdullah Gül, ki kendisi 2004 çözüm ve referandum sürecinin gerçek mimarıdır, dönemin Başbakan’ı Mehmet Ali Talat’a referandumlardan sonra “Size çok teşekkür ederim, dünyaya Kıbrıslı Türklerin çözüm istediğini ispatladınız ve Türkiye’nin Kıbrıs’ta işgalci olduğu söylemini ortadan kaldırdınız” anlamına gelen şeyler söylemişti.
Abdullah Gül’ün bu söylediği sadece Amerikalılar tarafından değil Avrupa’nın neredeyse tümü tarafından tescil edildi.
Kıbrıs Türkü fetihçi politikaları reddedip, çözüm olması için bedel ödemeye hazır olduğunu 2004’te gösterdi.
Arada bir yol kazası oldu.
Şimdi Akıncı’yı büyük bir çoğunlukla destekleyerek bu iradesini yeniden ortaya koydu.
Çöken ne oldu bilir misiniz?
Kıbrıs sorunu bir istila ve işgal sorunudur şeklindeki Rum resmi politikası.
Bu politikada ısrar edenler kaybetmeye mahkumdurlar.
***
Kıbrıs sorunu iki tarafın uzlaşacağı ve onaylayacağı bir anlaşma ile çözüme kavuşturulabilir.
Akıncı’nın seçilmesi bir fırsat penceresi açtı.
Anastasiadis’in Akıncı için “Aramızda çok iyi bir sinerji oluştu, ilk defa birlikte iş yapabileceğimiz bir liderle karşı karşıyayız” dediği söylenir.
Bunlar umutlanmamız için iyi gelişmelerdir.
Ama her iki liderin de çok ağır görevleri vardır.
Ve liderlik böylesi ortamlarda ortaya çıkar.
Cumhurbaşkanlığı’na seçilmek kimseyi lider yapmaz.
Liderler, tüm zorluklara rağmen halklarını tüm kötülüklerden kurtarıp çözüme ulaştıranlardır.
Akıncı ve Anastasiadis işte böylesi bir tarihi sınavdan geçmektedirler…
