9 Ağustos’ta Akıncı ve Anastasiadis gayrı-resmi olarak bir araya gelecekler.
İki liderin bir araya gelme nedeni, Doğu Akdeniz’deki gaz çalışmaları ve Türkiye’nin kendi arama gemilerini Akdeniz’e göndermesidir.
Anastasiadis, Kıbrıs’taki gaz aramalarında, Kıbrıs Türklerini ve Türkiye’yi oyun dışında tutabilmek için çok çabaladı. Ancak unuttuğu bir şey vardı:
Dünyanın merkezi Kıbrıs değildi.
Anastasiadis son 3 yılda, Montana sürecinde ve daha sonraki süreçte, Kıbrıs Türklerinin ve Türkiye’nin bölgesel çıkarlarını hiç dikkate almayan, FIRSATÇI bir politika izlemeye çalıştı.
Fırsatçı politikalar, gücünüz varsa, size fayda sağlayabilir.
Objektif olarak, gücünüz yokken, fırsatçı politikalara yönelirseniz, elinizdeki gücü de kaybedersiniz.
Rum tarafı, yabancı bandıralı araştırma gemilerine, GAZI arama yetkisi vererek, Kıbrıs’ta yaratacağı bir oldu-bittiyi Türk toplumuna ve Türkiye’ye kabul ettireceğini sandı.
Rumların her zamanki, BİR KARIŞ ÖNÜNÜ GÖREMEME politikası, yeniden darbe yerken, bu politika, Türkiye’nin ada üzerindeki kontrolünü sağlamaya yol açtı.
9 Ağustoz’daki gayrı-resmi görüşme, Kıbrıs Rum tarafının, gaz aramasında Türkiye’yi devre dışı bırakamayacağını anlamasının sonucudur.
Anastasiadis’in BM genel Sekreterine birçok kez yazdığı görüşmeleri yeniden başlatma mektupları, Guterras tarafından hiç ciddiye alınmadı.
Guterras, her iki tarafın, Kıbrıs sorununu çözme yönünde kararlı olmaları ve kendisine güven vermeleri durumunda devreye gireceğini sık sık tekrarlayarak,Anastasiyadis’in ZAMANA OYNAMA stratejisini boşa çıkarttı.
AB’nin, Türkiye’ye, Doğu Akdeniz’de izlediği politikalar nedeniyle, yaptırım kararları uygulaması, Türkiye’yi durduracak adımlar olamayacaktır.
Rum tarafı, bu dönemde, Türkiye’ye baskılar uygulayarak, Türkiye’nin durdurulmasının imkansız olduğunu gittikçe daha fazla hissetmeye başlamıştır.
S-400 füzelerinin alınması sürecinde ve daha sonraları, Amerika^nın tüm yaptırım söylemlerinin de, Türkiye’yi durduramayacağı artık ortaya çıkmıştır.
Bu yeni durumda, Kıbrıs’ın, ada üzerindeki enerji kaynaklarına ve yönetime TEK BAŞINA sahip olma isteği, mümkün görülmemektedir.
Bu politikada ısrar, Rum tarafına, yeni bir Türkiye müdahalesini her an gündeme getirebilir.
Şimdiye kadar izlenen ada’ya tek başına sahiplenme politikası, 1963’te ve 1974’te Rumlara sadece felaket getirmiştir.
Annan Planına Rumların hayır demesinin arka planında da, Türklerle yönetimi paylaşmama stratejisi vardı.
Montana sürecinin son anda çökmesinin sebebi de aynıydı.
Kıbrıs Rumları ve Anastasiadis, temeli olmayan bu tek başına adaya sahiplenme stratejisinde ısrar ederlerse, adaya yeniden Türkiye’nin müdahalesi KAÇINILMAZ olacaktır.
Anastasiadis ve ekibindekilerin, Akıncı ile 9 Ağustos’da yapacakları gayrı-resmi görüşmelerin başarısızlığa uğraması durumunda, Kıbrıs’ın KAOSA sürükleneceğini görmelerini umarız.
Kıbrıs’ta artık tarafların oyalama stratejisini sürdürmeleri mümkün değildir.
Kıbrıslılrın önlerindeki yollardan biri, UZLAŞARAK adayı birlikte yönetmeleri
Diğeri ise, ÇATIŞMA ortamına hazır olmalarıdır.
Üçüncü bir olasılık artık yoktur.
