Ne zaman çıkmıştık yola?
Arkamızdan su dökülmüştü, hatırla.
Gözlerimizi elimize alıp giderken…
…
Henüz, Yenişehir, Kızılbaş yoktu.
Lefkoşa kendi kabuğunda.
Kerpiç duvarlar ardımızda.
Ve cumbalı hanaylarda hasret.
Ardımızda bıraktığımızda…
…
Ne zaman çıkmıştık yola?..
…
Elimizde bir valiz, içinde iki gömlek, iki pantolon, bir ceket, cebimizde üç dört kuruş, gözlerimizde büsbütün bir kuşku ve elimizde “one way ticket”!
Geri dönüş yok!
Arkamızda Lefkoşa.
Ağlamaya hazır bir çocuk gibi.
Gözlerine nem düşmüş, boğazı düğümlenmiş ve sanki “Gitme kal” der gibi…
…
Yollar, sokaklar düşmüştü ardımıza.
Kapılarda panjurlarda bir hüzün…
…
Çok seneler geçti…
Silâhlar saklıydı toprağın altında!
Arasta, boydan boya mevzi.
Kum torbaları ve variller.
Pencereler, mazgal deliği!…
…
İlk kurşun nerede atılmıştı?
Tahtagala’da mı, Baf Kapısı’nda mı?
…
Hatırla,
Gözlerimiz yaşarmıştı, İngiliz bomba attığında!
Henüz arabalar yoktu!
Bu galeriler, lokantalar, oteller.
Pencerelerinde cemile çiçekleri sarkan villalar.
Biz giderken…
…
Biz giderken,
İki tabut geçiyordu yan yana, omuzlarda.
Bir bildiri yayınlanmıştı: “Türkten Türke…”
Açılan bir kampanya!…
…
Gazeteler tekmil ayakta!
Kim duyardı sesimizi?
Sıkışmıştı Mansurya!
Trodoslarda gerilla değil, eşkıya.
Keplerinde iğreti bir yazı ile EOKA!
…
Halbuki, dağlar bizimdi!
Üç koldan ilerliyordu jandarma!
Mida’yı yakaladığında.
Sehpa kurulmuştu karanlık bir delikte.
Sevinçliydi yağlı ilmek, yakılacak ağıtlardan habersiz!
…
Ne zaman çıkmıştık yola?
Çok seneler geçti.
Burası, neresi!..
