Rezerv satışları ve örtülü sermaye kontrolleri sayesinde yataya yakın seyreden döviz kurları yine artmaya başladı. TCMB’sının ihracatcıdan da döviz alımı sayesinde rezervi biriktirmesi risk primindeki düşüşü desteklese de kur üzerindeki baskıları artırarak enflasyonu kronik hale getirme potansiyeli var. TCMB ihracatçıdan gelen dövizi almakla piyasaya nette alım yönlü müdahale ediyor.
TCMB’nin kademeli faiz artışları % 70’e yakın ilerleyen enflasyon olmak üzere ekonomideki diğer sorunları çözmek için yetersiz kalacaktır. İşte bu endişe Türk Lirası’nın döviz karşısındaki değer kaybında rol oynamaktadır.
Enflasyon beklentileri bir ülkenin para biriminin değerini etkiler. Yüksek enflasyon beklentileri bir ülkenin para biriminin değer kaybetmesine neden olabilir. Çünkü yatırımcılar paranın satın alma gücünün düşeceğini düşünerek o para birimini elde tutmak istemezler. İşsizlik beklentileri de döviz kurlarını etkileyen faktördür. Düşük işsizlik oranı ekonominin gücünü belli etmekte. Ülke parasının getiri elde etmesi için verilen faiz nispetleri de para biriminin cazibesini artırır.
Sosyal ekonomik olaylar da bir ülke parasını etkileyecek olan faktörlerdir. Örneğin doğal afet gibi , tüketici güveni gibi. Bu gibi hallerde insanlar paralarını daha güvenli para birimi ile değiştirirler. Tıpkı siyasi olaylarda olduğu gibi. Bir ülkenin parasını etkileyen faktörlere baktığımız zaman Türk Lirası’nın ilerleyen zamanlarda değer yitirmesi potansiyelinin yüksek olduğunu görebiliyoruz. Bunun başlıca sebepleri yabancı yatırımcıların risk almakta iştahlı davranmayışları Türkiye’nin bütçe açığının milli gelire oranla son yılların en üstünde olması ve elbette enflasyon beklentileri ile bu beklentilere paralel gitmeyen faiz artışlarıdır. Şu anda aylık mevduat faiz oranları %50 civarlarında bir seyir izliyor olmasına rağmen yatırımcının hala ilgisini çekmekten uzak.
