Geçmişte New York’taki BM açılış toplantıları Kıbrıs sorununa çözüm arayışının ritüeli haline gelen birçok siyasi ‘’orgy’nin’’ başlangıcı olurdu.
Bu yılki BM toplantılarında da tarafların bu ritüelin tekrar parçası olma arzusu var mı yok mu diye test edildi.
En son İsviçre dağlarındaki denemeye ‘’son şans’’ diyenler bu sefer de ‘’görüşmelerin ucu açık olmaz’’ diye kuyruğu dik tutarak ileriye adım atar gibi gözükmeden perende aldılar.
İki-üç sene önceki sürece ‘’son şans’’ deyip sonrasında Rum’u pişman edecek somut bir şey yapmayıp şimdi tekrar masaya oturma eğilimi gösterenlerin bunu söylemesinin ağırlığı olur mu?
Belli ki kafalar karışık. Her cephede devletin kuruluş ayarları ile oynanmış. Ortaya her cephede büyük sorunlar çıkmış.
ABD ile bozulan ilişkilerin para piyasalarını da etkilemiş olması sonucunda çıkış yolu aranıyor.
AB ile ilişkilerin düzelmesi lazım. Önümüzde her anlamda zor geçecek bir kış var.
Kıbrıs’ta çözümün, borcu çevirmek adına para piyasalarında yaratacağı olumlu algı her geçen gün daha da büyüyen bir can simidi olarak görülme olasılığı yüksektir.
Osmanlı son döneminde başı sıkıştığında adayı bambaşka dertlerinden kurtulmak için İngiltere’ye kiralamıştı. Bugün kendini Osmanlı’nın torunu görenlerin iktidarı niye benzeri bir yolu yürümesinler?
Osmanlının yaptığından ilham bile alırlar.
Şartlar öyle bir gelişir ki ‘’yetti be’’ derler inanın hiç de zor olmaz.
Türkiye için Kıbrıs’ta ‘’İngiliz modeli’’ çözüm giderek cazibesini artırıyor.
Nedir bu çözüm modeli?
‘’Ver deniz kenarından iki üs, al adanın yönetimini ne halin varsa gör’’ çözümü.
Buna ‘’enerji koridorunun’’ Türkiye’den geçmesi eklendi mi kimse görüşmelerin ucunun kapalı ya da açık olduğuna bakmaz. Bu kadar yıllık Kıbrıs sorunu aslında neyle ilgiliymiş diye baka kalırsın. Babalarımızın Anadolu’nun enerji koridoru olmasının mücahitliğini yaptığını iyice anlamış oluruz.
Üs konusu güvenlik ve garantiler başlığı altında verilecek tavizlerle kolay yoluna girer.
Baksanıza Fransa ve artık İngiliz’in üsleriyle yetinmek istemeyen ABD de kendilerine münhasır üs taleplerini Güneydeki yönetime geçtiğimiz günlerde ilettiler.
Sıkıysa burun kıvırsınlar da ‘’Ohi’’ desinler.
İçine girdikleri toplumsal psikolojinin etkisiyle Türkiye tehdidi ile adayı parsel parsel kendilerini koruyacaklarını düşündükleri ülkelere üs olarak vermek arasında yapacakları tercihi tahmin etmek zor olmasa gerek.
Yapılan gaz anlaşmalarında Rum kesiminin payına düşecek olan ve gazın Akdeniz’deki jandarmalığı karşılığı üs talebi bir paket halinde mümkün olan maksimum getiri ile Batıya sunuluyor.
Boşuna dememişler, defolu mal ucuza gider diye. Kıbrıs Cumhuriyetini temsilen ellerindeki gazın aslında defolu olduğu onlara kabul ettirilmiş durumda müzakere ediyorlar fakrında değiller.
Tek problem kapitalizmin ağa babaları olan bu petrol şirketlerinin yapılacak olan büyük yatırımın siyasi ve hukuki zemininin Kıbrıs’ta bir anlaşmanın eşliğinde yapılmasını talep etmesidir. Bu konuyu küçümsemeyin.
***
Türkiye iç siyasetinde olası ‘’Kıbrıs’ı ver kurtul’’ eleştirisine, herkesin üssü varken benim niye olmasın uygunluğundaki kılıf da böylelikle hazırlanıyor. Kıbrıs’ı ver üs ve enerji koridorunu al borcu çevir siyasetinin yavaş yavaş temelleri atılmış oluyor.
Bu yetmez ama buna ek olarak da iç siyasette ittifak ve af kanunuyla meşgul ve tatmin edilecek MHP öncülüğünde milliyetçi taban olacak.
***
Akıncı’da seçimlere giderken görüşmelerin başlamamış olmasının onun siyasi hayatının sonunu getireceğinin farkında. Trajikomik bir şekilde Kıbrıs’ta çözüm arayışlarına atfen söylediği ‘’son şans’’ aslında kendi siyasi kariyeri için söylenmiş olduğu ortaya çıkacak. O ve etrafındakiler bunun tedirginliğinde bir başlangıç yapma derdindeler.
Sonu gelmeyen ‘’ön sevişme’’ kıvamındaki bu görüşme süreci başlangıçlarından artık gına geldi ama nafile. Baksanıza çeşit çeşit sebeplerden dolayı bu ritüelin müptelası olundu.
*’’Orgy’nin’’ Türkçe kelime anlamını bilmeyenler ya bilene sorsunlar ya da Google’dan baksınlar. Elim Türkçesini yazmaya varmadı. Mahsur görün İngilizcesine sığındım.
