“…Bu oda önemlidir. Benim için şöyle önemli; 18 Kasım 2002 yılında, 58. hükümet kurulduğunda geldim bu odaya oturdum. 12 yıla yaklaşıyor. Arada, 4 yıl İçişleri Bakanlığı’na gittim, sonra tekrar geldim bu odaya, aynı odama oturdum. Yani 9 yıl bu odada oturmuş oldum. Bu oda böyle küçük, bakan odaları içinde en mütevazi olanlardan biridir ama içi çok doludur. AK Parti ve AK Parti hükümetlerine çok mutfak görevi görmüştür. Çok hatıralar vardır bu odada…”
Bu sözler, dün görevini devreden Türkiye Başbakan Yardımcısı Beşir Atalay’a aittir.
Geçtiğimiz ay, ben de o odada bulunmuştum.
Sanılanın aksine Kıbrıs sorunu ve Kuzey’deki ekonomik durum sohbetimizin çok az bir bölümünü kapsamıştı.
Ben doğrusu Kürt sorununu merak ediyordum ve herkesin malumudur ki Türkiye’de Kürt sorununu çözme hareketinin mimarı da Beşir Atalay’dır.
Son derece pozitif gelişmeler anlatmıştı.
Bize anlattıklarını daha sonra kamuoyu ile de paylaşmıştı.
Beşir Atalay artık görevde değil.
Ve Kürt sorununu çözme girişimlerinin nasıl evrileceğini doğrusu çok merak ediyorum.
Biz Kıbrıs’tan başımızı kaldıramıyoruz ama Türklerle ve Kürtlerle birlikte yeni bir Türkiye yaratmak için herkes elini taşın altına sokmuş durumdadır.
Umalım ki yeni kabine eskinin planlarını aynen sürdürür.
***
Ve gelelim bize.
Türkiye’deki yeni kabinede Kıbrıs’la ilgili noktalarda önemli değişiklikler oldu.
“Ortak açıklamanın” mimarı Davutoğlu Başbakanlığa çıktı.
Kıbrıs sorununu yakından bilen Çavuşoğlu Dışişleri Bakanı oldu.
Kıbrıs İşlerinden Sorumlu Bakanlığa Yalçın Akdoğan getirildi.
Akdoğan’ın kamuoyuna yönelik olarak Kıbrıs tecrübesinin olmadığı bilinir.
Fakat, bazı Kıbrıslı Türklerin de dahil olduğu yakın çevresi Akdoğan’ın geçmişte sessizce Kıbrıs’a geldiğini ve bazı çalışmalar yaptığını söylerler.
Şimdi Cumhurbaşkanlığı koltuğuna oturan Erdoğan’ın günlük bazda yakın çalıştığı bir isim.
Davutoğlu’nun da öyle.
Dolayısı ile her ikisinin de gücüyle icraat yapacağı aşikar.
Bu bilinerek ve yeni olmasının konuları yeni baştan dinleme potansiyeli yarattığını da görerek hareket eden bir hükümet önemli faydalar elde edebilir.
Eğer planı ve programı varsa.
Yoksa bir süredir peydahlanan “Ankara’nın ilgisizliği” sürer gider.
Bu da kimsenin hayrına olmaz.
