Nasıl bir canilik bu…
Hiç mi küfür etmediniz?
Hiç mi küfür duymadınız?
Hepsini geçtim, hiç mi “hayır” cevabı almadınız…
Hiç mi, en amiyane tabirle, bir arkadaşınız size, “al” demedi…
“Kafasını keseyim” hissine kapıldınız mı hiç birinin?
Bu ne sapkın bir duygudur…
Bu ne sakat bir kafadır…
Gelin görün ki, “IŞİD sevdalıları içimizde” dediğimiz zaman, kast edilen de budur…
Mağusa’daki olaydan bahsediyorum elbette…
Tevfik Utku Polat…
19 yaşındaki oda arkadaşı, adaşı Tevfik Uzunoluk’un “kafasını kesmek” istedi…
Neden mi?
“Kendisine hayır” dediği için…
Ne için hayır dedi biliyor musunuz?
“Ortak kullandıkları odada kız arkadaşı ile buluşmak istemesine…”
Olay nasıl oldu?
Olayın bir önemi var mı?
Bu aşamadan sonra var…
Nasıl oldu?
“Aynı kızı sevdiler” falan dedikodusu da var ama…
Yok, öyle değil.
Olayın polise “zanlı” Polat tarafından anlatılması şöyle:
“Kız arkadaşım ile buluşmak istedim. Bunu oda arkadaşıma açtım. Dedim ki, ‘Kız arkadaşım gelecek, sen odadan ayrılır mısın?’
Bana anlayış göstermedi. Üstüne de eliyle “al” işareti yaparak, sırtını dönüp uyudu…
Bunu hazmedemedim. Ben de o an karar vererek, gidip bir bışak satın aldım ve hem boğazını hem de bana hareket çeken o parmağını kestim…”
Bu kadar basit… Hiç pişman olmadı…
“Kafasını keseyim diyerek yurttan aşağıya inen Polat, yolda pişman olmuyor.
Sokağa çıkıyor, soğuk yüzüne vuruyor, pişman olmuyor…
Markete giriyor…
Bıçağı “para ödeyip” alıyor…
Pişman olmuyor…
Odaya giriyor…
Pişman olmuyor…
“Kuzu gibi masum” uyuyan arkadaşını görüyor…
Pişman olmuyor…
Başına çöküyor, başını tutuyor…
“Yapma” diye kıvranan arkadaşını görüyor ama pişman olmuyor…
Nasıl bir hırs…
Nasıl bir kin…
Yetmedi…
Öldürene kadar bıçakladı…
Durmadı…
“Nah” diyerek gösterdiği parmağını da kesti…
Onla da yetinmedi…
Boğazını da kesmek istedi…
Hemen polise gitti
Maalesef…
“İnsan insana yapmaz” dediğimiz şeyi, Tevfik Tevfik’e yaptı…
Hırs yaptı…
Kesti…
Doğradı…
Sonra…
Arkadaşını odada öylece bıraktı…
Aynı basamaklardan indi…
Polise gitti…
“Ben adam öldürdüm” dedi.
“Neden?” diye soran polise de, aynen, “Kız arkadaşımı odaya atacaktım, kaçmadı, üstüne de bana nah deyip uyudu” diye ifade verdi. .
Aşk desen, değil…
Abazalık desen değil…
Bunun adı canilik.
Tek kelimeyle…
Lanet olası Tevfik…
10- 15 sene yatıp çıkacak, hayatına devam edecek…
Hiçbir şey yokmuş gibi…
Pişman da olmayacak…
“Nah dedi, bıçakladım” diye de cezaevinde “baba baba” gezecek…
***
Gazeteci refleksi…
Bertuğ Topal’ın telefonu ile uyandığımda saat 01.30’du…
Olay polise gideli bir saat olmuş, Mağusa’daki muhabir arkadaşımız Nadire Bahadi olayı duymuştu.
Gece ekibi gazeteyi tamamlayıp, birçoğu evin yoluyla, gazete demosu ise matbaayla buluşmuştu…
Arkadaşlarımız, “yönetici inisiyatifi” bir yana, zamanla yarıştığımız o saatlerde yeniden işe başlamıştı…
Bir taraftan Nadire haberi hazırlarken…
Diğer taraftan da gazete ön sayfası bozuldu…
Yeniden dizayn edildi…
Son dakika haberi olarak “birçoğunuzu ağlatan, utandıran” bu olay gazetemize girmişti…
Saat 4 gibi de matbaaya yeniden gazete ulaştırdık…
Olay ne olursa olsun, bu gazeteci refleksi…
Hangi saat olursa olsun, olay ne olursa olsun, uyku yok, hızlı bir şekilde okura en son bilgiyi ulaştırmak var…
Neden mi yazdım?
Böyle de bir dünyamız var…
Havadis ailesi olarak, 24 saat haberle yaşıyoruz…
Ve olay ne kadar kötü olursa olsun, her daim okurun yanında olan bu ekibin bir parçası olmaktan gurur duyuyorum…
Biz güzel bir aileyiz…
