Korona, birçok önemli sorunla insanlığın yeniden yüzleşmesi gerektiğini gündeme getirdi.
Bu önemli sorunların başında, üretim ve bölüşümün adil olmayan yapısıdır:
Büyük işletmelerin yanında çalışan işçiler ve beyaz yakalılar bir anda ya işsiz veya çok düşük bir ücretle çalışmak zorunda kaldılar. Oysa işler iyi gittiği dönemde, şirket sahipleri elde edilen artı değerden çalışanlara küçük bir pay verirken, aslan payını kendileri almaktaydı.
Üstelik bu yetmezmiş gibi, Korona salgını başlar başlamaz, işletmelere, çalışanları ücretsiz izinle evlerine gönderme hakkı da tanınmıştı.
Kapitalist ülkelerde, çok küçük bir azınlık, yaratılan değerlerin toplamından çok büyük paylar alırken, insanların çoğu yoksulluk sınırında çırpınmaktadırlar.
Dünyadaki en zengin 42 kişinin mal varlığı, dünya nüfusunun %50’si olan 3,6 milyar insanla eşittir. En zengin 10 ülkenin geliri de en fakir 10 ülke gelirinin tam 77 katıdır.
Küresel adaletsizliğin bu kadar rahatsız edici boyutlarda olması ve servetin bu kadar adaletsiz paylaşımı beraberinde yoksulluk, çatışmalar, açlık gibi başka sosyal problemlerin ortaya çıkmasına da neden olmaktadır.
İnsanların bu dengesiz gelir dağılımını tartışmasını önlemek için, kapitalist ülkelerin medya grupları reklamlarla beslenmekte ve kitleler medya yayınlarıyla sıradan, kolay yönetilir hale getirilmektedirler.
Temel ihtiyaçların karşılanması yerine, tüketim toplumu yaratmak için, kapitalist şirketler ellerinden geleni fazlasıyla yapmaktadırlar.
İnsanlar modaya uygun bir çift çizme veya bir cep telefonu almak için, aylıklarının neredeyse tümünü vermeye hazır hale getirilmektedirler.
Korona ile birlikte, kapitalist ülkelerde yeterli sağlık alt yapısının yapılmadığı ilk günden ortaya çıkmıştır.
İnsanların tedavisi için gerekli cihazlar ve hastalara yetecek kadar yatak olmadığı, bu nedenle birçok ölümün gerçekleştiği unutulmamalıdır.
Korona, Amerika, İngiltere, İtalya, Fransa gibi gelişmiş kapitalist ülkelerde büyük yıkımlara yol açarken, Çin gibi kalabalık ülkelerde, DEVLETİN tüm kaynakları sağlık sistemine yöneltilerek, Korona durdurulmuş ve hayat yeniden normalleşme yoluna çekilmiştir.
Kuzey Kıbrıs’a gelince…
Dünyaya kapalı bir toplum olmamız nedeniyle, Korona ile fazla yüzleşmeden, şimdilik süreci, sağlık alanında en az zararla kapatmayı başardık.
Ancak, dünya ile bütünleşememenin yarattığı diğer sorun da tüm çıplaklığıyla ortaya çıktı:
Türkiye’ye her alanda bağlı olmamız ve bu dönemde Türkiye’den yeterli kaynak aktarılamaması, ekonomik anlamda büyük yıkımlara neden oldu.
Son haftalarda, ekonomik alanda yaşanılan açılımlar da, ekonomiyi canlandırmaktan çok uzaktır.
Bu zor dönemlerde, toplumun ihtiyacı olan, zorlukları birlikte paylaşmada, önemli yetersizlikler yeniden ortaya çıkmıştır.
Sosyal devlet anlayışından uzaklaşarak, özellikle sağlık alanında yeterli alt yapının kurulamaması, gelecekte de muhtemel sağlık sorunlarında yetersiz kalınacağının işaretlerini vermiştir.
Özellikle Turizm ve Üniversite Eğitim Modellerimiz de, bu dönemde sınıfta kalmışlardır.
Kuzey Kıbrıs’ta , kapitalist model benimsendikçe ve çözümden uzaklaşıldıkça, sorunların çözümünün daha da zor olacağı, artık herkes tarafından daha kolay görülmektedir.
İnsanlık ve özelde Kuzey Kıbrıs , Korona döneminden sonra tüm bu konularla derinden yüzleşecektir.
