Hiç yoktan eskiden insanlar nereye gideceğini biliyorlardı.
Ve gidecekleri yeri kolayca buluyorlardı çünkü belirli yerlere “Sığınağa gider” şeklinde levhalar konmuştu!
…
Sığınağa gidiyorlar mıydı?
Gidenler var mıydı?
Ama diyeceğim en azından zora girdiklerinde gidilecek bir yer vardı ve adres belliydi!
…
Şimdi biliyorlar mı nereye gittiklerini?
Ne bir ibare var, ne bir belirti, ne bir levha.
Kimse onlara nereye gideceklerini söyleyemiyor.
Ne kendileri biliyorlar, ne onları yönetenler biliyor!
Hani gür sesli Anadalo rock şarkıcısı Cem Karaca’nın dediği gibi;
Bindik bir alamete gidiyoruz kıyamete!
…
Beyaz adam Kızılderilileri yok etmeye çalıştığı dönemlerde, zorla ve beleşine fethettikleri topraklarda kasabalar kurarken, yaptıkları evlerin çevresini de çitlerle kesip kendi alanlarını özelleştiriyorlardı teker teker.
Bu durum Kızılderili reislerinden Oturan Boğa’nın şaşkın bakışları arasında izleniyordu.
Kızılderililer herhangi bir bölgeye kurdukları çadırların etrafını çitlerle kesiyorlar mıydı?
Bu da ne demekti?
İnsanları ve komşuları birbirinden uzaklaştırmanın ne gibi bir anlamı vardı?
Toprak herkesin değil miydi su ve hava gibi, hatta güneş, ay ve yıldızlar gibi?
Şu beyaz adamın niyeti neydi?
…
Eski Lefkoşa’da etrafı çitlerle kesilmiş alanlar yoktu.
Zaten kendine özgü sokaklarda evlerin duvarları ve avluları genellikle ortak sayılırdı.
Komşuyu dışlamak diye bir şey yoktu.
Böyle bir şey yalnızlık getirebilirdi halbuki hayat paylaşmak içindi…
…
O evler terk edilince ve ahali dışarıya salınınca başka başka yerleşim alanları oluşturuldu.
Bu sefer evlerin etrafı çit gibi engellerle kesildi, komşusunu ve çevreyi dışlayıp sadece içinde yaşayana özel bir alan yaratıldı.
Hatta birçoğunun köpeği olmamasına rağmen, çitlere veya kapılara “dikkat köpek var” levhaları yerleştirildi sırf biri o özel alana girmeye yeltenmesin diye; komşusu bile olsa!
Bir zamanlar kim kime yakın duracak diye yarışırken,
Günümüzde kim kimden kaçacak gibisinden bir hayat tercih edilmiş ki şaşar kalır insan…
…
Artık sığınaklar yoktur.
O sokaklar da yoktur,
O evler de yoktur,
O hayatlar da yoktur.
Ama herkesin kendi sığınağı vardır!
Ve herkes kendi sığınağında gizlenmektedir…
