Evet; başlıkta belirttiğim gibi gerçekler her zaman acı olmakla birlikte; ucu bizlere dokunduğu zaman bizlerde rahatsız oluyoruz. Bu rahatsızlık hatanın doğru olduğunu kabullenmek midir? Yoksa hatanın bir hata olmadığını savunmaktan mıdır? Rahatsızlık bilemiyorum. Konuya girmeden peşinen söyleyeyim de henüz daha bir tepki rahatsızlık yoktur. Ama inanıyorum ki bu yazıdan sonra bana tepki koyacak olanlar olacaktır.
Hafta sonu Doğan Türk Birliği ile Lefke arasında oynanan Süper Lig karşılaşmasının hiç bitmemesini isteyenlerden birisiydim sanırım. Son zamanlarda ilk kez Kıbrıs futbolumuzda sahadan gözümüzü ayırmak istemedik. Çünkü olurda bir pozisyonu kaçırırız.
Her şey mükemmeldi. Gerek sahadaki dostluk, gerek oynanan futbol gerekse tribünlerdeki kalabalık ve coşku. Fakat acı olan konu nedir diye merak edenler vardır sanırım.
Acı olan futbolumuzda belli bir yerlerde söz sahibi olan, belli yerlerde kendini kanıtlamış kişiler, ağabeylerim, hocalarım, yöneticilerim. Evet, acı olan bu. Girne 20 Temmuz Stadı’nı herkes biliyordur. Antrenman sahası tarafından ya da dağ tarafındaki kale arkasında bulunan tribünlere giriş hem ücretsiz hem de ALKOL serbest. İşte bir şişe alkol yanında çerezler… Muhabbet bayağı bir derinleşiyor bazen maç ortamından siyasi arenaya dönülüyor sonra maçın tansiyonuna göre maça tekrar dönülüp yorumlar yapılıyor. İşte bizler gençlere örnek olacaksak buradan başlamamız gerekir.
Ve son olarak adanın en mükemmel zeminine sahip olan 20 Temmuz Stadı çalışanlarını tebrik ederken; maçlarda bu beleş tribünün neden açık kaldığını onlara sormak isterdim.
Spor dairesi yetkilileri artık sanırım bir hamle yapacaktır. Ben gelecek her türlü söze razıyım yeter ki bu kapı kapatılsın ve saha çevresinde alkol olmasın…
