Megalodon diye bilinen soyu tükenmiş devasa köpekbalıkları, ilk bakışta harika ebeveynler gibi görünmüyor olabilir. Ancak artan sayıda veri, bu devasa deniz avcılarının bebeklerini özel yuvalarda yetiştirdiğine işaret ediyor. Üstelik bilim insanları kısa süre önce listeye 5 Megalodon yuvası ekledi.
Bugüne kadar elde edilen bulgular, yetişkin Megalodonların yavrularını, diğer avcılarla savaşabilecek duruma gelene korundukları yuvalarda büyüttüklerini ortaya koymuştu.
Biology Letters isimli bilimsel yayında yer alan yeni bir araştırma ise dev köpekbalığının yok oluş sebeplerinden birinin, bu yuvaların azalması olduğunu öne sürdü.
Araştırmanın imzacıları Megalodon neslinin neden tükendiğini kesin biçimde belirleyemese de önemli yuva alanlarını yok eden iklim değişiminin bu köpekbalıklarının nüfusunu azalttığını düşünüyor.
Megalodonların uzunluğunun 15 metreye vardığı tahmin ediliyor. Bu da onları yaşamış en büyük yırtıcı köpek balığı yapıyor. Bu hayvanların fosillerinin çoğuysa yaklaşık 15 milyon yıl öncesine ait. Dev köpekbalığı, fosil kayıtlarından yaklaşık 2,6 milyon yıl önce kayboldu.
Yeni çalışmada araştırmacılar, İspanya’nın Tarragona bölgesinde bulunan, Megalodonlara ait 25 dişi inceledi. Vücut büyüklüğünü tahmin etmek için dişleri inceleyen araştırmacılar, bunların yaklaşık 4 metrelik ve muhtemelen bir aylık yavrularla 11 metrelik genç köpekbalıklarına ait olduğunu saptadı.
Bilim insanları daha sonra Atlantik, Karayipler ve Pasifik havzalarını içeren geniş bir coğrafi alan boyunca Genç Megalodonların yetişkinlere oranını tespit etmek için algoritmalar kullandı.
Bunun sonucunda yenidoğanlar ve genç yavrularla aynı uzunluğa sahip köpekbalıklarının çok yoğun olduğu 5 potansiyel yuva belirlendi.
Megalodonların yaklaşık 25 yılda yetişkin boyutuna ulaştığı düşünülüyor. Bu nedenle araştırmacılar, “genç köpekbalıklarında ölüm oranını azaltmak ve yetişkin popülasyonlarını korumak için” bu yuvaların gerekli olduğunu öne sürüyor.
Çalışmanın yazarları konuyla ilgili şu ifadelere yer veriyor:
Bulgularımız ilk kez, Megalodon yuvalarının zamansal ve mekansal açıdan büyük ölçeklerde ve yaygın biçimde kullanıldığını ortaya koydu
