Korona virüsünün ortaya çıktığı ilk günlerde, “Artık dünya eskisi gibi olmayacak” sözlerini her yerde ve herkesin ağzından duyuyorduk.
Yıllarca sağ kulvarda politika yapmış kişiler bile bu söylemi sık sık tekrarlıyordu.
Korona salgınının başladığı günden Haziran ayına kadar ,tüm dünya gibi Kuzey Kıbrıs da içine kapanma sürecine girdi.
Bu içe kapanma sürecinde, Kuzey Kıbrıs’ta ve Güney Kıbrıs’ta vaka sayıları SIFIR’a yaklaştı.Kuzey uzun bir dönem SIFIR rakamında durdu.
Ancak, bu kez de, bağımsız bir ekonomi kuramamanın yol açtığı ekonomik zorluklar, birçok ülkeyi erken açılıma sürükledi.
Özellikle Türkiye’deki açılım ve Türk insanının bilinçsizce kendine aşırı güvenme psikolojisi Türkiye’de yeniden KORONA tehlikesini patlattı.
Kuzey Kıbrıs’ın Türkiye’ye olan ekonomik ve siyasi bağımlılığı, kumarhane patronlarının siyasiler üzerindeki kuvvetli etkileri, uçak ve gemilerle Kuzey Kıbrıs’a hızla korona vakalarını taşımaya yol açtı.
Kuzey Kıbrıs’ın ekonomik olarak çok güçsüz olması, siyasi olarak da Türkiye’ye muhtaç olması, bu dönemde KORONA’ya karşı ciddi mücadelede önemli bir engele dönüştü.
Korona döneminden önce, Güney Kıbrıs üzerinden Kuzey Kıbrıs’a Turist akımı başlamıştı.
TL nin Euro karşısındaki zayıf pozisyonu,Kuzey Kıbrıs’ı, Güney Kıbrıs’tan daha ucuz bir ülke konumuna sokmuştu.
Özellikle petrol ürünleri alanında, Kuzey Kıbrıs’a önemli bir akın oluşmuştu.
Arasta çarşısı her gün, alışverişe gelen Rumlar ve turistlerle doluyordu.
Kuzey Kıbrıs ekonomisi, Korona öncesinde, öğrencilerin ve alışverişe gelenlerin etkisiyle, her geçen gün yükselmekteydi.
Korona konusuyla birlikte, Güney Kıbrıs yönetiminin ilk önce Lokmacı kapısını kapatması, tamamıyla ekonomik nedenlere dayanmaktaydı.
Günümüzde, Lokmacı kapısının kapalı durması, Çarşı’ya düşecek para miktarını Sıfır’a yaklaştırdı.
Korona tetkiklerinin ve PCR testlerinin pahalı olması, Güney’den kuzey’e gelecek Rumların sayısını da alabildiğine azalttı.
Özel üniversitelerin öğrenci poıtansiyeli de Korona nedeniyle büyük darbe gördü.
Şimdi, Kuzey Kıbrıs’ta eğitim, turizm ve çarşıya gelişi kolaylaştıracak adımlar atılmazsa, bu sektörlerin tümü de
Büyük darbe yiyeceklerdir.
Ekonominin içine düştüğü çıkmaz yol aşılamazsa, birçok işletme intihar etmeye sürüklenecekdir.
Siyasiler, Kıbrıs Sorununun çözümlenmemesi durumunda, Kuzey Kıbrıs’ta ekonomi diye bir yapının kalmayacağını acaba ne zaman fark edeceklerdir.
Günümüzde ana gündem EONOMİ ve insanların İŞLETMELERİNİN batmasının toplumda yaratacağı travmalar üzerine yoğunlaşmalıdır.
Bu alanda doğru açılımlar yapılamazsa, bu toplum SİYASİ İNTİHAR noktasına gelecektir.
